فعالیت های آنتی اکسیدانتی عصاره های گیاهی از فواید عملکردی بسیار مهم گیاهان محسوب می شود . گیاهان ، آنتی اکسیدانت های طبیعی دارند که عملکردهایی مثل دقت و درستی واکنش های متابولیکی و حفظ وراثتی دانه های گیاه و در نتیجه ادامه نسل گیاه را بر عهده دارند . بسیاری از آنتی اکسیدانت ها اثرات فرآیند های پیری پوست را با محدود کردن واکنش های بیوشیمیایی پی در پی اکسیداتیو متعادل می کنند .
ترکیباتی مثل ویتامین ث و ای اغلب در غذا ها و ترکیبات آرایشی وجود دارند که برای پایداری محصولات پوستی یک اثر سودمند برای پوست محسوب می شود و آگاهی مصرف کنندگان در زمینه آنتی اکسیدانت ها باعث می شود که آنها از دیدگاه یک فرآورده آرایشی و زیبایی به آن نگاه کنند .اما این تصور غلطی است که مردم فکر می کند فقط با یک آنتی اکسیدانت تمام مشکلات پوستی خود را حل می کنند . اثرات آنتی اکسیدانت ها به صورت هم افزایی می باشد و تاثیر همبستگی متقابل ویتامین C و ویتامین E بیشتر از اثرات هر کدام به تنهایی است . آنتی اکسیدانت های گیاهی نه فقط از لحاظ انحلال پذیری در آب با هم فرق دارند بلکه در مکانیزم های عملکردی نیز با هم متفاوتند .
برخی از اکسیدانت ها اثرات یک یا چند ROS مثل سوپر اکسید ، رادیکال OH یا O’ را دفع و ختثی می کنند بقیه آنتی اکسیدانت ها فعالیت یا بیان آنزیم های آنتی اکسیدانتی مثل کاتالاز را بهبود می بخشند و یا باعث شلاله شدن یون های فلزی اکسید کننده می شوند .پس چون ساختار شیمیایی و مکانیزم های بیولوژیکی آنتی اکسیدانت ها با هم تفاوت دارد جای تعجب نیست که درجه حفاظت عملکردی آنها برای پوست مشابه نباشد .
آنتی اکسیدانت های سبک وزن مثل گلوتاتیون پراکسیداز و یوبیکینون که بطور طبیعی در پوست وجود دارند بسیار شبیه منابع آنتی اکسیدانتی گیاهی مثل ویتامین های E و C و رتینوئیدها هستند . همه اینها در عین حال که گاهی بطور سینرژیک با هم عمل می کنند گاهی نیز به صورت مستقل برای حالت های redox سلول ها عمل می کنند .آنتی اکسیدانت های گیاهی به همان خوبی که در in-vitro عمل می کنند در پوست نیز عمل و سلول های پیر شده را بخوبی حفاظت می کنند . آنتی اکسیدانت ها خاصیت های دیگری مثل مهار التهاب و عفونت های پوستی و تنظیم بیان ژن نیز دارند که ربطی به فعالیت آنتی اکسیدانتی آنها ندارند .در ادامه به اثرات آنتی اکسیدانی خوراکی های مختلف می پردازیم