2 . افزایش فعالیت بدنی
کاهش فعالیت روزانه در افزایش وزن دخالت دارد.اولین روش برای افزایش سوخت انرژی از طریق فعالیت بدنی است.بیمارانی که بی نهایت چاق هستند ممکن است با اجرای فعالیت بدنی سنتی مشکل داشته باشند اما می توانند غعالیت هایی که بر اساس وضعیت آنها تطبیق داده شده است مانند انجام حرکات با صندلی ، تمرینات بر روی زمین،تمرین یا شنا در آب را انجام دهند.برای اغلب بیماران چاق تمرینات باید به آهستگی و بتدریج شروع شود و به مرور برشدت آن افزوده گردد.
فعالیت بدنی بصورت مستقیم و غیر مسقیم بر سلامت تاثیر دارد.انجام فعالیت بدنی همراه با رژیم غذایی نسبت به یک رژیم غذایی بدن فعالیت بدنی بیشتر در کاهش خطر بیماری قلبی عروقی موثر است.فعالیت بدنی حجم چربی بدن را کم می کند و از کاهش توده عضلانی که غالباً در طی کاهش وزن رخ می دهد،جلوگیری می کند.فعالیت بدنی یک عامل کلیدی برای حفظ وزن کاهش یافته است.
در افراد چاق فعالیت بدنی باید بتدریج شروع شود و از ایجاد جراحات و آسیب اجتناب گردد.تنوع فعالیت بدنی این هدف را رضایت بخش می کند.تمام افراد بزرگسال باید یک هدف دراز مدت برای فعالیت بدنی داشته باشند و روزانه در مجموع حداقل 30الی 45 دقیقه یا بیشتر فعالیت بدنی با شدت متوسط انجام دهند.
البته افزایش فعالیت بدنی یک جزء مهم در درمان کاهش وزن است اما فعالیت بدنی به تنهایی کمتر از رژیم غذایی تنها در کاهش وزن در طول 6ماه موثر است.عمدتاً کاهش وزن به علت کاهش وزن به علت کاهش دریافت انرژی ایجاد می شود . فعالیت بدنی در پیشگیری از بازگشت وزن مفیدتر است.
بعلاوه برای کاهش خطرات بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2نیز مفید است.تصمیم برای توصیه به فعالیت بدنی باید بر اساس وضعیت بیماری قلبی و ریوی،سن،نشانه ها و عوامل خطر آفرین مرتبط با چاقی گرفته شود.چون مقدار فعالیت بر اساس مدت،شدت و تکرار آن ارزیابی می شود.
نسخه اصلی مطلب روش های درمان بیماران دارای اضافه وزن یا چاقی - قسمت دوم را در سایت شهزاد محمدیان بخوانید.