رژیمی است که در درمان زخم های گاستریک استفاده می شود و دریافت آندسته از موادی را که باعث تحریک معده و افزایش فراوان اسید معدی می شوند،کنار می گذارند.این مواد عبارتند از:فلفل سیاه،پودر فلفل شیلی و فلفل قرمز،قهوه هم از نوع معمولی و هم از نوع دکافئینه،الکل،نوشیدنی های دارای قهوه و هرگونه غذایی که تحمل نمی شود.طرح رژیم بسیار فردی است و تنها غذاهایی را محدود می نماید که باعث ناراحتی می شوند.
رژیم سنتی با مقادیر روز افزون مصرف غذاها که قبلاً برای زخم پپتیک تجویز می شد،مخلوط بوده و دارای بافت نرم بود و در شش وعده کوچک به بیمار داده می شد.در این رژیم،شیر یک بخش مهم رژیم غذایی بود چراکه تصور می شد دارای خاصیت بافری و خنثی سازی محتویات معدی می باشد.همچنین غذاهای زبر و خشن بر این گمان که باعث تحریک موکوس معدی می شوند،ار رژیم غذایی حذف می گردید.این رژیم هنگامی که همراه با بلوکرهای H2 و آنتی اسیدها استفاده می شد،هیچ تاثیر مفیدی نسبت به رژیم معمولی و نامحدود از نظر کاهش ترشح اسید معدی و تسریع سرعت التیام زخم نداشت.
رژیم غذایی پیشنهاد شده کنونی عبارت از تشویق بیمار برای خوردن هر غذایی است که باعث تولید علائم نمی شود و همچنین پرهیز از غذاهایی است که باعث تولید علائم می شوند.مصرف سه وعده خوراکی به خوبی متعادل شده در روز توصیه می شود که لازم است میان وعده مصرف شده به اواخر شب به تعویق انداخته نشود چرا که در غیر این صورت باعث تحریک ترشح شبانه اسید می شود.پرهیز از قهوه و نوشیدنی های دکافئینه که باعث تحریک ترشح اسید می شوند،ممکن است از سوزش دل و ناراحتی ناشی از رفلاکس ممانعت نماید
نسخه اصلی مطلب تغذیه در درمان زخم های معده را در سایت شهزاد محمدیان بخوانید.