سندرم رودۀ تحریک پذیر ، یکی از شایع ترین اختلالات دستگاه گوارش است که درآن ، تغییرات اجابت مزاج و درد شکمی در غیاب اختلالالت ساختاری دیده می شود.هیچ نشانۀ تشخیصی خاصی برای این بیماری وجود ندارد . بنابراین ، تمام تعاریف این بیماری بر اساس علائم بالینی است.این بیماری یک اختلال مربوط به جوانان و اغلب موارد جدید قبل از 45 سالگی تظاهر می کنند.فرد مبتلا به این سندرم از درد کرامپی متناوب شکم و نفخ و تغییرات اجابت مزاج شکایت می کند. علت این سندرم به خوبی شناخته نشده است.اغلب بیماران قادرند علائم را با تغییرات غذایی ، کاهش اظطراب و گاهی دارو کنترل کنند.باید به بیمار اطمینان داد که بیماری او ارگانیک نیست.باید هم برای کنترل علائم و هم ارزیابی های دوره ای برای رد بیماری های همراه ، پیگیری مناسب صورت پذیرد فعالیت جسمی منظم در تسکین اضطراب و کمک به حرکات روده به خصوص در بیمارانی که مشکل غالبشان یبوست است ، تأثیر مثبت دارد .
داشتن یک دفتر که در آن به غذاهایی که می توانند علائم را تشدید کنند ، اشاره شده است مفید است . تغییرات غذایی شامل افزایش فیبر غذایی ، پرهیز از کافئین ( محرک حرکات دستگاه گوارش ) و پرهیز از غذا خوردن بلافاصله قبل از ورزش است . غذا خوردن چند ساعت قبل از ورزش است. غذا خوردن چند ساعت قبل از ورزش می تواند در تحریک رفلکس گاستروکولیک که موجب شروع حرکات روده می شود ، مؤثر باشد و در نتیجه از وقوع مشکلات بعدی در طّی مسابقه یا تمرین جلوگیری کند.
در این بیماران ، چربی اضافی رژیم غذایی ، کافئین ، قندهایی چون لاکتوز ، فروکتوز و سوربیتول و غذاهای سنگین در مقایسه با اشخاص طبیعی کمتر تحمل می شوند. بیماران مبتلا به نفخ باید حبوبات و کربوهیدراتهای قابل تخمیر را تا حد ممکن از رژیم غذایی خود حذف کنند . کاهش مصرف آب سیب و آب انگور و موز نیز می تواند نفخ شکم را کاهش دهد . بیماران مبتلا به عدم تحمل لاکتوز باید میزان در یافت شیر را کاهش دهند . حرکات روده ممکن است با خوردن فروکتوز - که در بسیاری از میوه ها وجود دارد و سوربیتول-که یک شیرین کننده مصنوعی یا حامل بعضی از داروهاست دچار اختلال شود.بیماران مبتلا به درد شکمی باید رژیم غذایی کم چربی و پروتئین مکفی را امتحان کنند.
غذاهای حاوی فیبر ، نشاسته های مقاوم و الیگوساکاریدها ممکن است به صورت غذاهای پروبیوتیک جهت کمک به ایجاد میکروفلورای سالم و مقاوم به عفونت پاتوژنیک به کار روند.دقت کنید که تب ، مدغوع خونی ، کاهش وزن و سوء تغذیه جزء علائم این بیماری نیستند . وجود هر یک از این علائم ، ارزیابی بیماریهای جدی تر را لازم می سازد . کم خوابی نیز شایع نیست ، زیرا درد شکم این سندرم تقریباً فقط در ساعات بیداری احساس می شود . در صورت عدم تحمل برخی مواد غذایی در یک مقطع زمانی ، این مواد را می توان بعد از مدتی دوباره در رژیم غذایی وارد کرد . نقش آنتی اکسیدان ها ( مانند ویتامینE ) ،اسیدهای چرب امگا3 واسید آمینه گلوتامین ،در درمان این بیماری مفید است.
نسخه اصلی مطلب رژیم غذایی درسندرم رودۀ تحریک پذیر را در سایت شهزاد محمدیان بخوانید.