واژینیسموس یک وضعیت سلامت جنسی در زیر چتر اختلال درد/دخول تناسلی لگنی (GPPPD) است که باعث می شود عضلات کف لگن زن در پاسخ به تلاش برای دخول منقبض شده و دخول را دشوار، دردناک یا حتی غیرممکن می کند.
این وضعیت می تواند عوارض جانبی منفی زیادی به همراه داشته باشد، به خصوص زمانی که صحبت از سلامت جنسی فرد باشد. عوارض جانبی شایع عبارتند از:
با این وجود، اقداماتی وجود دارد که فرد مبتلا به واژینیسموس و همسرش می توانند برای بهبود سلامت و تجربیات جنسی خود انجام دهند.
واژینیسموس ناشی از سفت شدن بیش از حد عضلات کف لگن است، بنابراین آموزش مجدد عضلات کف لگن محل خوبی برای شروع درمان است. فیزیوتراپیست های کف لگن و سکس تراپیست های آموزش دیده می توانند تمریناتی را به بیماران آموزش دهند که به آنها کمک می کند تا عضلات کف لگن خود را آرام کرده و آزاد کنند. هنگامی که تمرینات عضلات کف لگن به درستی تحت نظارت یک متخصص آموزش دیده انجام شود، می تواند عملکرد این عضلات را بهبود بخشد و به آنها اجازه می دهد در پاسخ به تلاش برای دخول، رها و ریلکس شوند.
تمرکز حواس، تمرینات تنفسی و لمس ملایم می تواند به فرد کمک کند عضلات کف لگن خود را شل کند. گنجاندن مداوم تکنیک های آرام سازی در روال جنسی ممکن است برای افراد مبتلا به واژینیسموس مفید باشد.
همچنین بخوانید: چگونه افراد مسن می توانند به داشتن رابطه جنسی مطلوب ادامه دهند؟
دیلاتاتورها که به عنوان مربی واژن نیز شناخته می شوند، دستگاه هایی به شکل تامپون هستند که در اندازه های مختلف وجود دارند و می توان از آنها برای باز کردن و کشش آرام عضلات اطراف واژن استفاده کرد. با استفاده روزانه از دیلاتورها و افزایش تدریجی اندازه دیلاتور مورد استفاده، فرد مبتلا به واژینیسموس می تواند به تدریج از لمس چیزی درون واژن خود احساس راحتی کند.
سکس تراپی و/یا مشاوره گروهی ممکن است برای بیماران مفید باشد تا از این طریق روی هر عامل روانشناختی که ممکن است به بیماری آنها کمک کرده یا ناشی از آن باشد، کار کنند. درمانگران جنسی می توانند به بیماران و همسرانشان کمک کنند تا استراتژی هایی را برای تقویت تجربیات جنسی خود، محدود کردن درد و ناراحتی و برقراری ارتباط موثر با یکدیگر ایجاد کنند.
افرادی که با برخی از رویکردهای ذکر شده کار کرده اند و هنوز با علائم واژینیسموس دست و پنجه نرم می کنند، ممکن است یک درمان تزریقی سم بوتولینوم نوع A (Botox:registered:) را برای شل کردن موقت عضلات کف لگن در اطراف واژن انجام دهند. این درمان برای واژینیسموس معمولا با دیلاتورهای واژینال و/یا فیزیوتراپی کف لگن همراه می شود، به طوری که واژن می تواند به آرامی با قطرهای بزرگ تر سازگار شود در حالی که عضلات اطراف آن از تزریق بوتاکس شل می شوند.
صرف نظر از اینکه چه مدت ممکن است فرد از واژینیسموس رنج برده باشد، امیدی برای بهبود وجود دارد. واژینیسموس می تواند یک بیماری مزمن باشد که نیاز به نگهداری روتین با تمام تکنیک های توصیف شده دارد، به همین دلیل مهم است که با درمانگر خود در مورد این گزینه ها و سایر گزینه های درمانی صحبت کنید.
برای کسب اطلاعات در مورد تاثیر داشتن یک بیضه بر عملکرد جنسی ؛ کلیک کنید.