برخی والدین برای کمک به فرزندشان که تاخیر گفتار دارد، بدنبال یک کارشناس می روند. اما حتی اگر موفق به جلب کمک یک کارشناس شوند، تعداد ساعات بسیار محدودی می توانند از آن بهره مند شوند و برای بقیه ساعات باز مادر می ماند و فرزندش. بی تردید مادر اولین معلم کودک برای آموزش زبان است. البته این به این معنا نیست که پدر، خواهر و برادر و حتی پدر بزرگ و مادر بزرگ نقشی در این امر ندارند ولی رشد زبان کودک به هیچ کس دیگری به اندازه مادر وابسته نیست.
به علل بسیار زیاد مادر شخص ایده آلی برای کمک است :
ارتباط ویژه ای بین مادر و کودک برقرار است. این مادر است که بهتر از هرکسی تغییرات خلق و خوی کودک را متوجه می شود و خودش را با تطبیق می دهد. این رابطه درست از لحظه تولد آغاز می شود و هیچ کس دیگری نمی تواند واقعا جای مادر را بگیرد. کودک از کسی که بیشتر وقتش را با او می گذراند خیلی بهتر یاد می گیرد.مادر شخص ایده آلی است،نه فقط به دلیل اینکه وقت زیادی را با کودک می گذراند بلکه بخاطر استفاده از جملات و لحن صحبت ثابت و یکنواخت. در این حالت کودک خیلی کمتر گیج می شود تا زمانیکه بخواهد از چندین فرد مختلف یاد بگیرد. بعلاوه کودک صحبت کردن را از بزرگسالان بهتر یاد می گیرد تا از کودکان دیگر.
مادر در حین اینکه به کودک غذا میدهد، او را می شوید و به او لباس می پوشاند، مدت زمانی را با کودک می گذراند.این فعالیتهای مراقبتی فرصتهای ایده آلی هستند برای صحبت کردن با کودک و ارائه جملاتی که بعدها برای کودک معنی دار و با ارزش می شوند.گفتیم که کودک یاد گرفتن را از روی زانوهای مادرش شروع می کند. این موضوع در مورد یاد گرفتن گفتار و زبان مصداق بیشتری دارد، حقیقتا کودک صحبت کردن را روی زانوهای مادرش یاد می گیرد. در این موقعیت کودک بهتر می تواند چیزهایی که مادرش می گوید را از سایر صداها جدا کند. می تواند بهتر لبهای مادرش را ببیند و نگاهش را تعقیب کند. این به کودک کمک می کند که بفهمد صداها چه معنایی دارند. برخی والدین احساس می کنند که اطلاعات کافی برای تعلیم دادن به فرزندشان را ندارند. این جزوه تعلیمات کافی را در اختیار آنها می گذارد.بهتر است والدین به کمک متخصصین اکتفا نکنند و خودشان کار را شروع کنند.
نسخه اصلی مطلب چرا مادر در بهترین موقعیت برای کمک به کودک است؟ را در سایت لیلا رستم شیرازی بخوانید.