براي تشخیص ذخاير تخمدانی تستهاي وجود دارند كه با هدف پيش بيني قدرت باروري انجام مي شوند، اين تستها قابل اعتماد بوده اما خالي از خطا نيستند. نتيجه غيرطبيعي اين تستها نيز با اطمينان احتمال حاملگي را منتفي نميكنند.
افزايش مقادير خوني هورمون FSH در خون به مقدار 40 ميليگرم در دسي ليتر و يا بيشتر يكي از نشانههاي كاهش ذخاير تخمداني است، سنجش غلظت خوني اين هورمون در اوايل قاعدگي (روز سوم سيكل) سادهترين و مناسبترين معيار جهت بررسي فعاليت تخمدانها مي باشد.
همينطور تست رويارويي با كلوميفن سيترات (داروي محرك تخمكگذاري) كه از تست FSH حساستر است، انجام مي شود با تجويز اين دارو به طور طبيعي ميزان هورمونهاي FSH و LH افزايش يافته اما LH بيشتر از FSH افزايش مي یابد. اگر ذخاير تخمداني كاهش يافته باشند سطح هورمون FSH بيشتر از هورمون LH خواهد بود.
تست ديگري كه در اين امر براي تشخيص ذخاير تخمداني ميتواند كمك كننده باشد، انجام سونوگرافي ساده تخمدان است كه با آن حجم تخمدانها را ميسنجند.
اگر اين تستها كاملا غيرطبيعي باشند، حتي اگر سن زن كم باشد نشانهاي از نارسايي زودرس تخمدان است و شانس باروري كاهش مي یابد.
تستهاي تعيين كننده ذخيره تخمدان براي زنان خواهان انجام IVF (لقاح خارج رحمي) جهت تعيين ميزان موفقيت آن ارزش پيشگويي دارند و در زناني كه ويژگيهاي زير را دارند با ارزش خواهد بود:
1ـ سن بالاتر از 35 سال
2ـ ناباروري با علت نامشخص
3ـ سابقه خانوادگي يائسگي زودرس
4ـ جراحي قبلي بر روي تخمدان يا اعضاي مجاور آنها
5ـ زنان سيگاري
در تستهاي كاملا غيرطبيعي در زنان مسن تر بهتر است از انجام برنامههاي درماني مهاجم و پرهزينه و احتمالا بيفايده پرهيز نمود و در صورت نتايج مابين و تا حدود غيرطبيعي در يك زن جوان ميتوان كاملا برعكس عمل كرد و در اسرع وقت از همه برنامهها استفاده نمود تا از فرصتهاي مهمي كه در حال از دست رفتن هستند نهايت بهره را برد.