التهاب كف پا و پاشنه چه علتی دارد؟

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

به خارش بيش از حد پاشنه دچار شدم، التهاب كف پا و پاشنه ام چه علتي مي تواند داشته باشد و درمانش چيست؟

اين مشكل علل متعددي مي تواند داشته باشد كه از شايعترين آنها مي توان به قارچ كف پا (Tinea pedis)، پسوريازيس و درماتيت اشاره كرد.
- Tinea pedis (پاي ورزشكاران) يكي از شايعترين مشكلات پوستي دست و غالبا باعث بروز زخم و التهاب در شكاف انگشت شست پا مي شود ولي مي تواند به كف پا هم انتشار داشته باشد و غالبا كف پايي خشك و پوسته دار ايجاد مي كند.
عود در Tinea pedis شايع است و مي تواند ناشي از درمان ناكافي و يا عفونت مجدد باشد. عامل ايجاد آن تريكوفيتون روبروم، تريكوفيتون بين انگشتان و گاهي اپيدرموفيت فلوكوزوم كه معمولا در حمام ها ديده مي شود مي باشد.
درمان موضعي غالبا براي درگيري شكاف انگشتان شست يا كافي است و تربينافين مي تواند به سرعت آن را درمان كند. پودرهاي پا ضد قارچ براي پيشگيري به كار مي رود. در صورت گرفتاري ران و يا تنه، درمان خوراكي لازم است كه شامل گريزئوفولوين، اينتراكونازول در صورت درگيري كف پا درمان خوراكي به صورت مشابه انجام مي شود. تشخيص اوليه با كمك نمونه برداري و كشت و مشاهده زير لامپ wood امكان پذير است.

- پسوريازيس پلاكي مشكل شايع پوستي است كه با بروز پلاكهاي اريتماتو پوسته دار ظاهر مي شود و در افراد مستعد از نظر ژنتيكي ظاهر مي شود. درمان آن به فاكتورهاي مختلفي بستگي دارد از جمله نواحي درگير، شيوه زندگي فرد و ساير مشكلات فرد و داروها. به عنوان مثال بيماراني كه به دور از مراكز نور درماني زندگي مي كنند نبايد براي درمان PUVA تراپي معرفي شوند.
در آب و هواي گرم و آفتابي، تماس با نور آفتاب مي تواند در درمان موثر باشد. در افراديكه كمتر از 5% بدن درگير مي باشد ولي درمان خوراكي يا نور درماني مي تواند مفيد باشد. تركيب درماني acitretin با كمك PUVA در پسوريازيس كف دست و متوتروكسات خوراكي، acitretin و سيكلوسپورين در درمان پسوريازيس كف پا بسيار موثر است.
يكي ديگر از علل التهاب كف پا و پاشنه پا نوعي اگزما است كه به نام Juvenile plantar dermatosis يا forefoot eczema معروف است.

Juvenile plantar dermatosis حالتي است كه با درماتيت كف پا مشخص مي شود و در اين حالت كف پا خشك و پوسته اي و زخمي مي شود. اين حالت بيشتر در اطفال 14-3 سال رخ مي دهد.
اولين گزارش اين مورد در سال 1968 مشخص شد. به نظر مي رسيد كه مواد شيميايي كفش و جوراب بچه ها علت اصلي اين بيماري باشد. مواد بيولوژيك مثل نخ، پشم و چرم بتدريج با مواد صنعتي مثل نايلون و پلاستيك جايگزين شد. كاهش نفوذ پذيري اين مواد در سطح كفش باعث شد كه پاها مرطوب و گرم شود و اين موضوع خصوصا در بچه هايي كه ساعتها كفش ورزشي مي پوشيدند، باعث احتباس عرق شد. با وجوديكه علت اصلي هنوز نامشخص است ولي اين مسئله، باعث بدتر شدن مشكل پا مي شود. در صورتيكه تعريق و اصطكاك ناشي از ورزش بخش مهم بروز اين مشكل است. بيشتر اين افراد سابقه فاميلي يا مشخصي اگزما را دارند و اين موضوع در دوقلوهاي يك تخمكي به يك نسبت ديده شده است. اگر چه اين بيماري در كودكان بيشتر ديده مي شود، مواردي از آن در بزرگسالان و يا نوزادان هم ديده مي شود.

علائم شامل قرمزي و زخم كف پا مي باشد. اين حالت در پاشنه پا و شست پا، شديدتر است. شكاف شست پا سالم است و اين افتراق آن با Tinea pedis است. گاهي اين ضايعات در دست نيز بروز مي كند و باعث زخم، قرمزي، براقي كف دست و نوك انگشتان مي شود. اين وضعيت در افراد با سابقه آتوپي بيشتر ديده مي شود. تشخيص بيشتر كلينيكي است. اگر چه انجام patch test هم مي تواند كمك كننده باشد.

درمان: بيشتر افراد بطور ناگهاني تا بزرگسالي بهبود پيدا مي كنند. اما بعضي افراد ممكن است بيماري را تا بزرگسالي داشته باشد. بيماران بايد جورابهاي 100% نخي بپوشند و كفش يا صندل چرمي بپوشند. اگر چه گزارشاتي موجود است كه اين تغييرات هم بطور مشخص موثر نبوده است. در موارد شديدتر كه با ترشح و زخم همراه است. استراحت لازم است و استفاده از تركيبات موضعي مثل محصولات اوره، پارافين سفيد يا تار مي تواند كمك كننده باشد.