طب سوزنی در ایران و موانع موجود :
کشور ما از حدود سی و اندی سال قبل با طب سوزنی آشنا شده است، مدارک طب سوزنی در سال 1356 به تصویب شورای عالی نظام پزشکی بعنوان درمانگر و نه یک متخصص رسید. یعنی آنرا بعنوان یک روش جایگزین درمانی در کنار درمان طب غرب پذیرفت. هم اکنون به تمامی پزشکان عمومی و متخصص با کسب مدرک دوره طب سوزنی از یکی از مراکز آموزش معتبر و مورد تایید وزارت بهداشت و درمان، مجوز درمان با طب سوزنی صادر می گردد.
متاسفانه به علت وجود تمامی موسسات آموزشی طب سوزنی در خارج از کشور، دوره های آموزشی این متد درمانی بسیار پر هزینه است و با گذشت بیش از سی سال از قدمت این رشته در ایران هنوز هیچ آموزشکده رسمی در کشور وجود ندارد. از طرف دیگر تسهیلات جهت ارائه این نوع خدمات درمانی به بیماران (مانند پوشش بیمه ای) و واردات یا ساخت وسایل طب سوزنی در نظر گرفته نشده است.
مسائل فرهنگی، فلسفی، اجتماعی، اقتصادی، جغرافیایی، ........... و تعصبات جاهلانه درمانی از موانعی است که توسعه طب سوزنی را مشکل کرده اند. ولی امروزه اگر ما بخواهیم موفقیت و پیشرفتی در نتایج درمانی کلینیکی داشته باشیم، باید آماده یادگیری سایر متد های درمانی علمی موثر نیز باشیم، هم اکنون تجویز و مصرف بی رویه دارو در کشورمان از معضلات بزرگ درمانی به شمار می رود، از طرفی روشهای درمانی علمی غیر دارویی (آلترناتیو) در دنیا روز به روز پیشرفت و خواهان زیادی پیدا می کند ولی متاسفانه هنوز جایگاه منطقی و قانونمند این علوم در کشور ما نامشخص و تعریف نشده می باشد.
کشور چین علی رغم داشتن جمعیت قریب یک میلیاردو سیصد میلیون نفر مصرف داروهای شیمیایی به مراتب کمتر از کشور ما دارد، در حالیکه مردم چین از سطح سلامت روحی و روانی و طول عمر بالایی نیز برخوردارند که این مهم زیر سایه روش های درمانی آلترناتیو (طب مکمل) در این کشور است.
امید است با عنایت بیشتر مسئولین محترم و رفع چالش های موجود میان دستگاههای ذیربط، طب های آلترناتیو علمی در کشور و سازمانهای درمانی ما نیز رواج بیشتری یابد، تا از بار سنگین درمانهای دارویی و عوارض آن در جامعه کاسته شود.