کولیت اولسروز چیست؟ -ادامه

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

کولیت اولسروزUlcerative Colitis-

(ادامه)

بررسی های آندوسکوپیک
کولونوسکوپی یک مخاط ملتهب یکنواخت را نشان می دهد که از لبه آنورکتال شروع می شود و به طرف پروگزیمال ادامه می یابد و تبدیل ناگهانی یا تدریجی از مخاط گرفتار به مخاط سالم دارد. در کولیت اولسروز خفیف ، مخاط با ظاهر قرمز، دانه دانه با شکنندگی و ازدست دادن عروق دیده می شود.

در کولیت اولسروز متوسط، خراش ها و اولسرهای ریز دیده می شوند درحالی که در کولیت اولسروز شدید عموما زخمهای کم عمق توام با خونریزی خود به خود دیده می شوند. در پانکولیت، التهاب در دریچه ایلئوسکال متوقف می شود و گاهگاهی گرفتاری محدود انتهای ایلئوم دیده می شود، که به آن Backwash ileitisگفته می شود.

کولونوسکوپی در تشخیص کولیت اولسروز از بیماری کرون که با عدم گرفتاری رکتوم، زخمهای آفتی، مناطق متناوب مخاط سالم و مخاط گرفتار(skip lesions)، الگوی سنگفرشی و زخم های نامنظم طولی مشخص می شود، کمک می کند.

در بیماران با دوره های التهاب و بهبودی و بیماران با التهاب مداوم مزمن، کولونوسکوپی ممکن است پولیپ های کاذب (Pseudopolyps) یا پل های مخاطی را نشان دهد. در صورتی که تنگی دیده شد برای رد کردن احتمال بدخیمی باید بیوپسی های متعدد برداشته شود؛ بیوپسی همچنین در بیماران با طول بیماری بیش از 8 سال برای مراقبت از نظر دیسپلازی نیاز است.

هرچند شواهد روشنی مبنی بر این که مراقبت ها طول عمر را زیاد می کنند وجود ندارد، صرف نظر از وجود التهاب ،از تمام مناطق کولون، با توجه بیشتر به مخاط نامنظم، ضایعات پولیپوئید و هر ضایعه یا توده برجسته دیسپلاستیک باید بیوپسی برداشته شود. تکنیک های جدید آندوسکوپیک که درحال پذیرفته شدن هستند مثل کروموآندوسکوپی، narrow band imaging،وتصویر برداری اوتوفلوئورسانس، ممکن است ضایعات مخاطی مشکوک را بهتر تمیز دهند و تشخیص دیسپلازی را راحت تر کنند.

ارزیابی بافتی
در کولیت السروز، التهاب مشخصا به مخاط محدود است، با انفیلتراسیون با تراکم و ترکیب متفاوت در مراحل فعال یا بهبود بیماری. انفیلتراسیون در درجه اول شامل لنفوسیت ها، پلاسما سل ها، و گرانولوسیت ها می شود که آخری بخصوص در مراحل شعله ور شدن بیماری بر جسته است و در داخل آبسه های کریپتی تجمع می کنند.

خصوصیات تیپیک دیگر شامل تخلیه سلولهای گابلت، به هم خوردن ساختمان کریپتها، کاهش تراکم کریپت ها و زخم ها هستند. با این حال گرانولوم های اپلتلیوئید که تیپیک بیماری کرون هستند وجود ندارند. جستجو برای دیسپلازی اپیتلیال اساسی است، با وجود ریسک کانسر در بیماران با کولیت اولسروز طولانی مدت، دیسپلازی ممکن است در هر مرحله ای بدون تغییر به بدخیمی بروز کند. معیار دقیقی برای تشخیص کولیت اولسروز وجود ندارد، ولی در اکثر موارد وجود دو یا سه تا ازخصوصیات بافت شناسی که قبلا ذکر شد کافی است.

شدت التهاب در آزمایش بافتی و شدت بیماری در آندوسکوپی ممکن است منطبق نباشند؛ برای مثال ممکن است حتی در بیماری که مشخصات آندوسکوپی حاکی از بیماری خفته است، یافته های بافت شناسی نشان دهنده بیماری شدید باشند.

یافته های آزمایشگاهی
اندازه گیری های آزمایشگاهی گرچه در تشخیص قطعی نیستند، در ارزیابی و مونیتورینگ فعالیت بیماری و تشخیص کولیت اولسروز از انواع دیگر کولیت کمک کننده هستند. شمارش گلبولی و اندازه گیری سرعت رسوب گلبولهای قرمز و سطح کالپروتکتین و لاکتوفرین مدفوع در تعیین شدت التهاب کمک کننده هستند. کشت مدفوع برای کستریدوم دفیسیل ، گونه های کمپیلوباکتر و اشریشیاکولی 0157:H7برای رد تشخیص بیماریهای عفونی و عوارض آنها توصیه می شود.

بیماران با بیماری شدید و مقاوم به درمان باید با روش بافت شناسی، ایمونوکمیکال، سرولوژیک، کشت یا تست DNA، از نظر عفونت سیتومگالوویروس بررسی شوند. تست مثبتASCA یا pANCA از نظر تشخیص قطعی نیستند، ولی هرگاه همراه با هم انجام شوند نتایج ممکن است در افتراق کولیت اولسروز ، بیماری کرون و کولیت غیرمشخص (indeterminate) کمک کنند. وضعیت ذکر شده آخر، حدود10% بیمارانی را که کولیت با خصوصیات هم کولیت اولسروز و هم بیماری کرون را دارند گرفتار می کند.

Silvio Danese, M.D., and Claudio Fiocchi, M.D

.ترجمه و بر گرفته از :

N Engl J Med 2011; 365:1713-1725November 3, 2011

( ادامه دارد)