در پیوند موی طبیعی ( Hair Transplantation ) می توان به روشهائی چون FUT ‚ BHT ‚ FIT اشاره کرد ∙
به معنای جابجایی موهای طبیعی فرد از پشت سر به محل گیرنده ی مو است که به روش جراحی صورت می گیرد ∙ این روش نتیجه ی بهتری نسبت به روش FIT دارد به خصوص برای بیمارانی که سطح مورد نیاز برای کاشت مو نسبتا زیاد است و به تعداد گرافتی بیش از 500 تا 700 گرافت نیاز دارند همچنان این روش دارای ارجحیت می باشد∙
یک روش جراحی بوده و بهتر است زمانی که امکان انجام FUT نیست از این روش که روشی با قدمت کمتر می باشد استفاده شود ∙ در این روش لازم است که موهای سر کاملا کوتاه شده و پس از بی حسی موضعی با پانچ های مخصوص این کار ٬ موها به صورت گرافتهای مجزا تک تک از پوست پشت سر برداشته شده و سپس در محل گیرنده کاشته شود ∙ مرحله ی کاشت شبیه روش FUT می باشد و تفاوت در مرحله ی برداشت است ∙ در این روش برداشت مقدار زیاد از موهای پشت سر باعث کاهش تراکم به شکل واضح در محل بانک مو (پشت سر) خواهد شد و محل خروج گرافت ها به شکل زخمهای پراکنده در پشت سر دیده می شود ∙ این روش در جلسات بیشتری انجام شده از طرفی تعداد زیادی از پیازهای مو در هنگام برداشت به علت فشار پانچ دچار آسیب می شوند ∙
در این روش نیز گرافت های مو از مناطق پر مو در بدن مثل سینه ی فرد برداشته شده و در مناطق گیرنده مورد نظر کاشته می شوند ∙ درصد عدم رشد یا غیر کیفی بودن موها در این روش بالاست ∙
سابقه ی کاشت موی مصنوعی به حدود 4 دهه ی قبل بر می گردد که از همان زمان در اثر ایجاد مشکلات متعدد ٬ استفاده از این روش توسط انجمن دارو و غذای آمریکا ( FDA ) مردود شمرده شد و تا کنون این عدم تائید به قوت خود باقی است ∙ در این روش از تارهای مصنوعی مو که دو نوع عمده ی آن Biofibre که تولید یک شرکت ایتالیایی و Nido که تولید یک شرکت ژاپنی است استفاده می شود ∙
این تارها توسط وسیله ای از طرف گره خود زیر پوست مستقر می شوند ∙ این روش آسان و بدون خونریزی انجام می شود ٬ نتیجه کار بلافاصله قابل مشاهده است ولی در عین حال این تارها توانایی رشد همراه سایر موها و قابلیت رنگ شدن را ندارند ∙ یکی از عوارض مهم کاشت این نوع موها ٬ احتمال مبتلا به عفونت های گسترده می باشد ∙ از طرفی این موها به تدریج طی 3-36 ماه 10 تا 20 درصد ریزش داشته و لازم است هر سال به شکل تکمیلی جایگزین شوند ∙ واکنش های آلرژیک و التهاب های شدید ٬ اثرات تحریکی و پس زده شدن توسط بدن از عوارض دیگر این روش است که در مجموع سبب منسوخ شدن این روش در اغلب کشورها به خصوص در کشورهای پیشرفته شده است و درمان استاندارد و علمی برای ریزش مو محسوب نمی شود ∙
این روش در ایران در موسسات زیبایی و ترمیم مو انجام می شود ∙ روشی است که در آن از موی مصنوعی یا موی طبیعی سایر افراد با وسایل خاصی قطعه ای حاوی مو برای محل بدون موی سر تهیه می نمایند ∙ این قطعه در محل بدون مو چسبانده می شود و موهای زیر آن همواره باید کوتاه نگه داشته شوند ∙ این قطعه حاوی مو به نام HAIR PIECE معروف است ∙ در مجموع این روش نیز مناسبی نبوده و گاهی می تواند منجر به عوارضی در محل چسبیدن این قطعه شود ∙ در این موسسات کلاه گیس های آماده نیز تهیه می شود ∙ در روش دیگری که اضافه کردن مو یا اکستنشن نامیده می شود ٬ در لابه لای موهای طبیعی دسته های باریک از موهای طبیعی یا مصنوعی اضافه کرده که برخی جهت بلند کردن مو و یا پرپشت نشان دادن مو استفاده می کنند ∙
روشهای مختلف اضافه نمودن مو شامل اتصال حرارتی مو با چسب ذوب شده و انبرکی داغ به موهای طبیعی است ∙ در روش دیگر با کلیپس یا نخ این موها به موهای طبیعی اتصال می یابند ∙ در این روش نیز موهای طبیعی آسیب دیده ٬ احساس کشیدگی ٬ درد و سنگینی این موها باعث فشار آن به موهای طبیعی و پوست می شود ∙ چسب مورد استفاده نیز سبب آسیب به ریشه ی موها و گاهی نیز می تواند باعث بروز موخوره شود ∙ همچنین فشار زیاد ناشی از وزن زیاد موها بر پوست سر سبب ریزش موهای طبیعی و کم پشت شدن موها و گاهی سردرد ناشی از این کشش می گردد ∙
با توجه به عوارض و مزایای گفته شده پیوند موی طبیعی همچنان روشی علمی ٬ استاندارد ٬ کم عارضه و ایمن برای ریزش مو می باشد و سایر روش ها نمی تواند جایگزین مناسبی جهت پیوند موی طبیعی باشد ∙ روش های کاشت مصنوعی نمی تواند حتی جایگزین مناسبی برای درمان های داروئی استاندارد شامل استفاده از ماینوکسیدیل موضعی و فیناستراید خوراکی باشد ∙ گرچه این روش ها نیز دارای عوارضی است اما این عوارض در مقایسه با عوارض روش های مصنوعی نادرتر ٬ ایمن تر و قابل قبول تر است ∙