در صورتی که نوزاد تا هشت ماهگی در برابر صداها، هیچ گونه عکسالعملی نشان ندهد، باید به حسّ شنوایی وی مشکوک شد.
نوزادان در موقع گوش درد یا برگرداندن غیرعادی سر خود، کوشش در خاراندن گوش میکنند و با گریه کردن، ناراحتی خود را نشان میدهند. لذا در صورت بروز این مشکل، باید نوزاد را برای معالجه به نزد پزشک متخصّص برد.
اگر طفل تا دو سالگی حرف زدن را شروع نکند، ممکن است علّت آن ضعف قوهی شنوایی باشد.
ناراحتیهای گوش مــمکن است مادرزادی یا بر اثر بیماریهای عفونی و یا انتقال عفونت از راه دهان، حلق و بینی به وجود آید. مادران همواره باید مراقب بینی و حلق کودکان خود باشند و چنانچه عفونتی در این قسمتها وجود دارد، به سرعت برای درمان آن اقدام کنند. بسیاری از کودکان چنانچه عیبهای شنوایی آنان زود تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرند، معالجه خواهند شد.
تشخیص ندادن نقصهای شنوایی ممکن است سبب بروز ناراحتیهای عصبی، اختلال و آشفتگی در شخصیت کودک، پیشرفت نکردن در تحصیل و یا مشکلات رفتاری دیگر در وی شود.