ساکشن ریه جهت خارج نمودن عفونت و ترشحات موجود در ریه انجام می شود که به دلیل حساسیت بالای این کار حتماً باید توسط پزشک و پرستار صورت گیرد. در این روش به کمک یک فشار منفی ترشحات موجود در ریه بیمار تخلیه می شود. این ترشحات در حدی است که به کمک سرفه از بدن فرد خارج نمی شود. ساکشن ریه از بروز هیپوکسی در فرد بیمار پیشگیری می کند. ساکشن ریه می تواند هم در زمان هوشیاری بیمار و هم در سطوح هوشیاری کم انجام شود. یکی از مشکلاتی که اغلب خانواده پس از ترخیص بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی با آن مواجه هستند، مراقبت از آنها در منزل است. بیمارانی که مشکلات تنفسی دارند یا از لوله تراکئوستومی استفاده می کنند نیازمند ساکشن در منزل هستند. انجام ساکشن ریه در منزل، باعث افزایش احساس راحتی در افراد می شود.
علت و هدف از انجام ساکشن می تواند کمک به خروج مواد زائد مثل خون، ترشحات استفراغی و مخاط از راه هوایی در افراد ناتوان از سرفه باشد. همچنین در بیمارانی که سطح پایینی از هوشیاری دارند. حفظ رطوبت در ناحیه تنفسی، سلامت دهان و خارج کردن ترشحات از دستگاه تنفسی به ویژه ریه و حلق می باشد.
در بیمارانی که نمی توانند از طریق سرفه، خلط را تخلیه کنند از ساکشن دهانی استفاده می شود. در روش ساکشن ریه از دهان از یک لوله لاستیکی سفت استفاده می شود. این لوله دارای دستهایی است که قابلیت مکش ترشحات و خلط ها را دارد.
برای بیمار در موارد زیر باید ساکشن انجام شود:
چهار روش برای ساکشن راه هوایی وجود دارد که شامل:
در ساکشن بینی، یک کاتتر یا لوله با نوک کوچک به داخل سوراخ بینی وارد می شود. این نوع ساکشن زمانی مفید است که ترشحات در بینی زیاد شده است یا اینکه این ترشحات راه بینی را مسدود کرده است.
برای ساکشن دهانی معمولاً از نوک یک لوله پلاستیکی سخت که دسته ای برای مکش ترشحات دهان دارد استفاده می شود. ساکشن دهانی هنگامی مفید است که بیمار نتواند از طریق سرفه ترشحات را خارج کند (به عنوان مثال سرفه ضعیفی دارد) یا به دلیل عدم توانایی در بلعیدن دچار ریزش مایعات یا غذا از دهان شده است.
یک کاتتر یا لوله پلاستیکی نازک، شفاف و انعطاف پذیر از طریق بینی یا دهان به حلق و پشت گلو وارد می شود. این نوع ساکشن زمانی مفید است که ترشحات در پشت گلو جمع شده و بیمار توانایی سرفه کردن یا بلعیدن آن را ندارد.
ساکشن عمیق این امکان را می دهد که مخاط از عمق مجاری تنفسی بیمار خارج شوند. این روش معمولاً با استفاده از راه هوایی مصنوعی مانند لوله تراکئوستومی انجام می شود. در این روش مخاط از انتهای تراشه یا نای در ریه و قسمتی به نام کارینا (که در آنجا تراشه به دو برونش تقسیم می شود) جمع آوری و خارج می شود. ساکشن عمیق اغلب در شرایط اضطراری انجام می شود که ترشحات با سایر روشها قابل خارج کردن نیستند و بیمار مضطرب است و احساس خفگی می کند.
ساکشن با عوارض و خطراتی همراه خواهد بود. پزشک سابقه بیمارانی همچون بیماران برادی کاردی، هیپوکسی و…. را مد نظر قرار می دهد و اقدامات احتیاطی را انجام خواهد داد. برای خروج خلط از مجراهای تنفسی نمی توان از ساکشن افراطی یا بیش از حد استفاده کرد؛ زیرا شدت بالای ساکشن می تواند میزان تولید خلط را افزایش دهد. این امر نیز به نوبه خود موجب انسداد بیشتر مجاری تنفسی و افزایش مشکلات تنفسی در بیماران می شود.
تعرفه های ساکسن ریه در منزل به صورت سالیانه و از سوی ارگان های مشخصی تعیین می شوند .