دیسک کمر، یکی از رایج ترین اختلالات مربوط به ستون فقرات است که سالانه بسیاری از افراد را درگیر می کند. پارگی دیسک کمر زمانی اتفاق می افتد که یکی از دیسک های بین مهره ای در اثر فرسایش یا ضربه، دچار آسیب شود. دیسک کمر ممکن است در مهره های مختلف اتفاق بیفتد. ممکن است بین مهره 4 و 5 باشد که این مورد بسیار شایع است. مهمترین دیسک ها در بین مهره های L1 و L2 است. این دیسک که بین این مهره ها قرار دارد به دلیل اینکه نزدیک به نخاع هستند جزء خطرناک ترین دیسک ها می باشند .
خطرناک ترین دیسک کمر ، زمانی بروز می کند که دیسک های آسیب دیده بر روی عصب ها و ریشه های عصبی فشار بیاورد و بیمار به علائم فلج در اندام ها دچار شود. این مورد اغلب در بیماری فتق دیسک با لغزندگی رخ می دهد. لغزش شدید و درمان نشده دیسک می تواند منجر به آسیب دائمی عصبی شود. در موارد بسیار نادر، لغزش دیسک می تواند تکانه های عصبی را به اعصاب دم اسبی در قسمت پایین کمر و پاها قطع کند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است کنترل روده یا مثانه را از دست بدهید. یکی دیگر از عوارض طولانی مدت بی حسی زینی است. در این حالت، دیسک لغزیده اعصاب را فشرده می کند و باعث می شود که احساس در قسمت داخلی ران، پشت پاها و اطراف راست روده از دست بدهید.
علاوه بر سابقه ی پزشکی فرد و انجام تمرینات فیزیکی، فرآیند تشخیص برای دیسک مهره ها شامل اقدامات زیر است:
تستی تشخیصی است که از پرتوهای الکترومغناطیس نامرئی برای تولید تصویر بافت های داخلی، استخوان ها و ارگان ها بر روی یک ورقه فیلم استفاده می کند.
روشی تشخیصی است که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس های رادیویی و کامپیوتر برای تولید تصویر حاوی جزئیات از ارگان ها و ساختارهای داخلی بدن، استفاده می کند.
نوعی تکنیک تصویربرداری است که از ترکیبی از پرتوهای ایکس و تکنولوژی کامپیوتری برای تولید تصاویری با برش عرضی (اسلایس) به صورت افقی و عمودی از بدن، استفاده می کند. سی تی اسکن تصاویر حاوی جزئیات تمام قسمت های بدن مانند استخوان ها، ماهیچه ها، چربی و سایر ارگان های بدن را نشان می دهد. سی تی اسکن نسبت به روش معمول تصویر برداری با اشعه ایکس، جزئیات بیشتری را نشان می دهد.
تستی تشخیصی است که پاسخ عضله یا فعالیت الکتریکی آن را در پاسخ به تحریک عضله، اندازه گیری می کند.
فرآیندی است که از رنگ هایی برای تزریق به کانال نخاعی استفاده می کند تا حین عکس برداری با پرتوهای ایکس، ساختار واضحی از این ناحیه ایجاد شود.
تنها راه درمان خطرناکترین دیسک کمر، انجام عمل جراحی است. با اینکه انجام عمل جراحی در درمان دیسک کمر با خطرات و عوارضی همراه است؛ اما در مواردی که بیمار به اختلالات عصبی و نقص عصبی دچار باشد در این صورت انجام عمل جراحی ضرورت می یابد. از جمله روش های جراحی برای درمان خطرناکترین دیسک کمر شامل:
جراحی لامینکتومی یکی از قدیمی ترین و رایج ترین روش های جراحی دیسک کمر است که جراح ستون فقرات با برداشتن لامین مهره ها، فشار را از روی مهره ها بر می دارد. بدین طریق از این روش جراحی برای درمان خطرناکترین دیسک کمر که فشار زیادی به نخاع وارد می کند استفاده می شود.
جراحی دیسککتومی یکی از اختصاصی ترین روش های جراحی برای درمان دیسک کمر است که به روش های مختلفی انجام میشود. جراحی میکرودیسککتومی، جراحی دیسککتومی آندوسکوپ و جراحی دیسککتومی به همراه لامینکتومی از جمله روش هایی هستند که برای درمان دیسک کمر استفاده می شود. در این روش جراحی، جراح ستون فقرات با برداشتن قسمت هایی از دیسک ها فشار را از روی نخاع و ریشه های عصبی بر می دارد.
همجوشی یا فیوژن ستون فقرات یکی از روش های جراحی است که در آن دو مهره ستون فقرات توسط پیچ و پلاک های مخصوص به یکدیگر متصل می شوند. انجام چنین جراحی در مواردی که مهره ها به دلیل بیرون زدگی شدید دیسک کمر دچار اختلال شده باشد ضروری است. این نوع جراحی برای درمان دیسک کمر، بعد از جراحی لامینکتومی صورت می گیرد. کاربرد دیگر این جراحی در مواردی است که بیمار مبتلا به دیسک کمر به دردهای ریشه ای و مکانیکی دچار است.
برای درمان ضایعات عروقی مغز ، یکی از بهترین و موثرترین روشها، جراحی ضایعات عروقی مغز است که توسط جراح مغز و اعصاب انجام میشود.