هنگامی که ایمپلنت سینه در جای خود قرار بگیرد، بافت اسکار فیبری در اطراف آن تشکیل می شود و یک کپسول بافتی ایجاد می کند. بدن یک کپسول محافظ مانند این را در اطراف هر جسمی که به عنوان جسم خارجی تشخیص می دهد، تشکیل می دهد. کپسول بافت معمولا نرم یا کمی سفت است که قابل توجه نیست و به نگه داشتن ایمپلنت در جای خود کمک می کند.

در برخی از زنان، یک کپسول بافتی تشکیل می شود که به طور غیرعادی سخت و متراکم است. کپسول به اطراف سفت می شود و ایمپلنت را فشرده می کند. این وضعیت که انقباض کپسولی نامیده می شود، می تواند باعث درد مزمن و انحراف در شکل سینه شود و باعث بلندتر شدن پستان روی سینه شود.

چرا انقباض کپسولی در پروتز سینه اتفاق می افتد؟

تئوری های مختلفی وجود دارد که همه آنها نقش مهمی در شکل گیری انقباض کپسولی دارند. بدن انسان باهوش است، سیستم ایمنی فرد می داند که چه زمانی یک جسم خارجی در بافت ها قرار داده شده است. به منظور جداسازی ایمپلنت، بدن یک کیسه یا کپسول از بافت اسکار در اطراف آن ایجاد می کند تا آن را ببندد. کپسول اطراف ایمپلنت سینه یک بافت طبیعی است که می تواند مفید باشد. با این حال، اگر آن کپسول منقبض یا ضخیم شود، ممکن است ایمپلنت را فشرده و بدشکل کند. این انقباض همان چیزی است که باعث درد، جابجایی، اعوجاج و سفت شدن سینه می شود. برخی از افراد بیشتر از دیگران مستعد ایجاد انقباض کپسولی هستند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اگر انقباض کپسولی با ایمپلنت های سینه وجود داشته باشد، ممکن است با جایگزینی آن عود کند، زیرا این روشی است که بدن با اجسام خارجی برخورد می کند.

انقباض کپسولی می تواند در اطراف هر نوع ایمپلنت سینه (هم سالین و هم سیلیکون) اتفاق بیفتد. گاهی اوقات به دلیل مشکلات بعد از عمل مانند عفونتی که در حین جراحی ایمپلنت مخفیانه وارد می شود، ایجاد می شود. اما سایر مسائل بعد از عمل، مانند سروما (کیسه سرم خون در ناحیه جراحی) یا هماتوم (حوضچه خون در زیر پوست)، ممکن است در ایجاد انقباض کپسولی نقش داشته باشد. در چند سال اخیر، مطالعاتی انجام شده است که نشان می دهد تشکیل یک بیوفیلم (باکتری ها و ترشحات آنها) روی ایمپلنت به شکل گیری انقباض کپسولی کمک می کند.

انقباض کپسولی پروتز سینه چه زمانی اتفاق می افتد؟

انقباض کپسولی می تواند در هر زمانی پس از جراحی ایمپلنت رخ دهد. گاهی اوقات به محض 12 ماه پس از جراحی رخ می دهد، گاهی اوقات ممکن است سال ها طول بکشد تا ایجاد شود.

چگونه می توان از انقباض کپسولی پروتز سینه پیشگیری کرد؟

مطالعات زیادی در مورد انقباض کپسولی انجام شده است. عاملی که بیشترین شواهد را دارد، محل قرارگیری ایمپلنت در حین جراحی است. قرار دادن زیر عضلانی ایمپلنت سینه (زیر عضله) که تقریباً 4٪ بروز انقباض کپسولی را در مقایسه با 14-20٪ بروز در قرار دادن زیر غده ای (بالای عضله) نشان می دهد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ایمپلنت های بافت دار شیوع کمتری دارند و ماساژ ایمپلنت بعد از عمل می تواند احتمال انقباض کپسولی را کاهش دهد. رادیوتراپی قطعاً یک عامل کمک کننده برای خطر بالای انقباض کپسولی در بیمارانی است که بازسازی ایمپلنت دارند.
همچنین آسان تر کردن انجام فعالیت های بدنی و خودداری از آسیب یا ضربه به سینه در جای گیری ایمپلنت در سینه تاثیرگذار است.

انقباض کپسولی پروتز سینه چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص انقباض کپسولی بیشتر بر اساس معاینه بالینی است. مطالعات تصویربرداری مانند MRI می تواند بینش بیشتری ارائه دهد. اغلب، انقباض کپسولی با پارگی ایمپلنت همراه است. انقباض کپسولی را می توان بر اساس شدت با مقیاس بیکر طبقه بندی کرد:

1. درجه I: سینه نرم است و طبیعی به نظر می رسد و کپسول انعطاف پذیر است.
2. درجه II: سینه طبیعی به نظر می رسد، اما لمس آن تا حدودی سخت است.
3. درجه III: سینه سفت است، دارای مقداری انحراف ناشی از انقباض است، یا سینه به شکل گرد در می آید، یا ایمپلنت به طور کلی به سمت بالا متمایل می شود.
4. درجه IV: مشابه درجه III اما با سخت شدن بیشتر کپسول و درد همراه است.

انقباض کپسولی پروتز سینه چگونه درمان می شود؟

به طور کلی دو دسته روش برای درمان این مشکل استفاده می شود؛ روش های غیرجراحی و روش های جراحی.

روش های غیرجراحی درمان انقباض کپسولی پروتز سینه:

این روش ها به اندازه روش های جراحی کارساز نیستند. اما می توانند برای درجه II یا III انقباض کپسول در پروتز سینه کاربردی باشند. این روش ها عبارتند از:

• استفاده از امواج صوتی برای نرم کردن پستان
• مصرف ویتامین E به صورت خوراکی
• استفاده از لکوترین های ضد التهاب مانند مونته لوکاست

روش های جراحی درمان انقباض کپسولی پروتز سینه:

• کپسولوتومی: در طول کپسولوتومی، جراح ایمپلنت موجود و کپسول بافت اطراف را برمی دارد و ایمپلنت جدیدی را که در ورقه ای از مواد ماتریکس پوستی (جایگزین پوستی که بیشتر از کلاژن ساخته شده است) پیچیده شده است، وارد می کند. مواد ماتریکس پوستی یک لایه محافظ اضافی ایجاد می کند و بدن یک کپسول جدید از بافت اسکار در اطراف آن تشکیل می دهد.
• کپسولوتومی باز: در طول کپسولوتومی باز، جراح سعی می کند با ایجاد برش های کوچک کپسول بافت اطراف ایمپلنت را باز کند و همچنین ممکن است مقداری از کپسول را بردارد. هدف این است که کپسول باز شود و به ایمپلنت فضای بیشتری برای حرکت بدهد. در برخی موارد، جراح ایمپلنت را نیز برمی دارد و آن را با یک ایمپلنت جدید جایگزین می کند.
• بازسازی اتولوگ: در طی یک بازسازی اتولوگ، جراح ایمپلنت را برمی دارد و سینه را با یک فلپ بافت پیوند شده از ناحیه دیگری از بدن، مانند شکم یا باسن، بازسازی می کند. مزیت مهم این روش این است که خطر عود انقباض کپسولی را از بین می برد، زیرا کپسول بافتی در اطراف فلپ تشکیل نمی شود. با این حال، بازسازی اتولوگ یک جراحی پیچیده تر با زمان بهبودی طولانی تر از کپسولوتومی یا کپسولوتومی باز است.

نسخه اصلی مطلب انقباض کپسولی در پروتز سینه به چه شرایطی گفته میشود؟ را در سایت دکتر سید محمد رضا حکیمیان بخوانید.

---