معمولا افراد که دچار پارگی یا آسیب رباط صلیبی می شوند؛ تحت جراحی به نام بازسازی رباط صلیبی قرار می گیرند. این جراحی در صورتی توصیه می شود که پارگی کامل باشد. زمانی که تصمیم به جراحی گرفته می شود؛ باید مشخص گردد که از چه نوع گرافت (Graft)، برای بازسازی رباط صلیبی استفاده شود. برای هر بیمار با هر درجه از فعالیت و در هر سنی، ممکن است یک گرافت در نظر گرفته شود. به این معنی که به صورت کلی گرافت ارجح وجود ندارد و در هر بیمار ممکن است یک نوع گرافت خاص، مناسب در نظر گرفته شود.
به طور کلی گرافت های مصنوعی به دلیل نتایج نه چندان خوبی که در پی داشته اند؛ از گرافت های مناسب جراحی، حذف شده اند.
آلوگرافت، گرافتی است که از بانک ربط (که معمولا از اهدا کننده گرفته می شود)؛ تهیه می گردد. شرایطی که انتخاب آلوگرافت، ارجح در نظر گرفته می شود؛ عبارتند از :
کاهش مدت زمان جراحی و کاهش تعداد و طول برش های جراحی از مزایای استفاده از بافت آلوگرافت می باشند. شانس بیشتر پارگی مجدد و خطر انتقال برخی بیماری های عفونی نیز از معایب آلوگرافت می باشد.
اتوگرافت استفاده از بافت های خود بیمار جهت ترمیم رباط صلیبی است که بهترین و رایج ترین انتخاب جهت بازسازی بخصوص در جوانان می باشد. مطالعات نشان داده اند که پیوند های اتوگرافت معمولا موفق تر می باشند در نتیجه در دهه های اخیر استفاده از این روش در بیماران مسن تر نیز افزایش یافته است. بجز مواردی که در بالا عنوان شد؛ در بقیه بیماران ترجیح این است که از خود بیمار گرافت برداشته شود (اتوگرافت).
گرافت تاندون پاتلا که بسیار محکم و ایده آل است . یکی از مشکلات این گرافت ها، عوارض پس از برداشت گرافت است. بخصوص در بیمارانی که زانو میزنند و در روزمرگی، زیاد زانوی خود را خم می کنند؛ این برداشت گرافت، کمی با مشکل همراه است.
گرافت همسترینگ اگر به خوبی استفاده شود و با تکنیک های صحیح مورد استفاده قرار گیرد؛ می تواند به اندازه گرافت پاتلا قوی باشد و برتری این گرافت نسبت به گرافت پاتلا، عوارض کمتر آن است. که بر اساس بیمار و فعالیتی که دارد؛ ممکن است انتخاب شود.
شبکه پزشک آنلاین در برگیرنده اطلاعات وسیع در حوزه پزشکی می باشد. در این مجموعه می توانید مطالب مفید و مستندی را پیرامون جراحی زیبایی ، رادیولوژی و سونوگرافی ، کنترل درد و ... بیابید و همچنین امکان دسترسی به پرسش و پاسخ پزشکی در این حوزه ها را داشته باشید.