کف پای صاف شرایطی است که در آن یک یا هر دو پا قوس کمی دارند یا بدون قوس هستند. همه نوزادان هنگام تولد دارای صافی کف پا هستند. قوس ها معمولاً تا سن 6 سالگی شکل می گیرند. از هر 10 کودک، دو نفر هنوز در بزرگسالی پای صاف دارند. برخی از بزرگسالان قوس هایی دارند که فرو می افتد. این حالت قوس های افتاده، اصطلاح دیگری برای کف پای صاف است.
صافی کف پا می تواند مشکلاتی را ایجاد کند، چه بعد از دوران کودکی باقی بماند و چه در بزرگسالی ایجاد شود. انواع کف پای صاف عبارتند از:
داشتن صافی کف پا ممکن است ژنتیکی باشد. با افزایش سن، قوس هایی در پا ایجاد می شود. برخی از افراد دارای قوس های بلند هستند، در حالی که برخی دیگر قوس های بسیار کم یا تقریباً غایب دارند که باعث صافی کف پا می شود. مشکلات خاصی خطر ابتلا به صافی کف پا را افزایش می دهد، از جمله:
بسیاری از افرادی که کف پای صاف دارند درد یا مشکلات دیگری را تجربه نمی کنند. اما برخی از انواع کف پای صاف می تواند دردناک باشد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
یکی از اولین علائم صافی کف پا، درد است. سوزش پا و متورم شدن مچ پا که به خصوص پس از ایستادن یا راه رفتن طولانی مدت ایجاد می شوند، علائم کلاسیک صافی کف پا هستند. سایر علائم به شرح زیر است:
رباطی که از پشت پاشنه پا و در طول قسمت پایینی پا که به آن فاسیای پلانتار (کف پا) گفته می شود، می گذرد، مستعد التهاب است. مشخصه درد پاشنه پا که صبح زود هنگام برداشتن اولین قدم های روز بدتر می شود، اغلب با صافی کف پا شروع می شود.
صافی کف پا باعث می شود تاندون آشیل که ساق پا را به پاشنه پا متصل می کند، در هر بار راه رفتن یا دویدن، سخت کار کند. این استرس اضافی می تواند باعث بروز پارگی و التهاب تاندون شود، شرایطی که تاندونیت آشیل نامیده می شود.
یک قوس خوب و قوی به پا، مچ پا و بقیه بدن یک پایه ثابت و محکم می بخشد. هنگامی که کف پا صاف است، ثبات قابل توجهی را از دست می رود و مفاصل بیشترین آسیب را به خود وارد می کنند. مفاصل بیش از حد مستعد ابتلا به آرتریت هستند، زیرا غضروف محافظ از بین می رود و به استخوان ها اجازه می دهد تا به یکدیگر بسایند.
کفش ها طوری طراحی شده اند که پای انسان را با ارتفاع قوس معمولی جا می دهند. وجود کف پای صاف باعث می شود که کفش ها به پاها را در تمام نقاط اشتباه فشار آورده و منجر به ایجاد پینه و میخچه شوند. با گذشت زمان همچنین ممکن است منجر به بونیون، تغییر شکل مفصل در قاعده انگشت بزرگ پا یا انگشت چکشی و انقباض غیرطبیعی مفصل انگشتان پا شود.
به طور طبیعی، صافی کف پا به خودی خود از مشکلات پا است، اما منجر به عوارض دیگر پا نیز می شود. تاندونی که یک قوس معمولی پا را تشکیل می دهد، از نظر فنی تاندون تیبیای خلفی نامیده می شود و در صورت ملتهب شدن، باعث تاندونیت تیبیای خلفی و در کنار آن درد و بی ثباتی در پا می شود.
و اگر پا به دلیل نبود حمایت قوسی، به داخل بچرخد، فاسیای کف پا را بیش از حد کشیده و منجر به تجمع رسوبات کلسیم و رشد غیرطبیعی استخوان به نام خار پاشنه می شود.
پا و مچ پا وزن کل بدن را تحمل می کنند. این بدان معناست که هر مشکل کوچکی در پاها به طور خودکار همه چیز را از تراز خارج کرده و زمینه را برای آسیب های دیگر فراهم می کند.
کف پای صاف نمی تواند وزن را به طور مساوی توزیع کند و باعث ایجاد استرس بی مورد روی ماهیچه ها، استخوان ها و تاندون های پا می شود و در نتیجه شین اسپلینت (شکستگی های استرسی تیبالی) ایجاد می شود.
چرخش بیش از حد به داخل ناشی از صافی کف پا، استرس مضاعف یا تغییریافته ای را در قسمت پایینی پا ایجاد می کند. این امر در قسمت داخلی استخوان درشت نی (ران) تأثیر می گذارد که می تواند منجر به شین اسپلینت شود. شین اسپلینت باعث درد مبهمی در قسمت جلوی ساق پا، در اطراف استخوان و عضلات می شوند.
پزشک می تواند با ارزیابی علائم و ظاهر قوس های پا هنگام ایستادن، نشستن و راه رفتن، صافی کف پا را تشخیص دهد. ممکن است برای بررسی ساختار استخوان از اشعه ایکس استفاده کند.
بسیاری از افرادی که کف پای صاف دارند، مشکلات قابل توجهی نداشته یا نیاز به درمان ندارند. اگر درد پا، سفتی یا مشکلات دیگری وجو دارد، ممکن است پزشک درمان های غیر جراحی را توصیه کند. به ندرت، افراد برای رفع صافی کف پای صاف یا مشکلات استخوان ها یا تاندون ها به جراحی نیاز دارند. درمان ها عبارتند از: