پای پرانتزی به وضعیتی اطلاق می شود که در آن پاهای فرد خمیده به نظر می رسد (به سمت بیرون خم می شود)، حتی زمانی که مچ پا کنار هم باشند.
خم شدن پاها در کودک نوپا بسیار رایج است. نوزادان اغلب به دلیل حالت چین خورده در رحم مادر به صورت کمان دار متولد می شوند. در الگوهای معمول رشد، کودک با شروع به ایستادن و راه رفتن از این امر پیشی می گیرد. به همین دلیل، تا دو سالگی خم شدن پاها غیر معمول نیست. در واقع طیف وسیعی از آنچه طبیعی تلقی می شود، وجود دارد. در بیشتر موارد پاهای کودک هنگامی که شروع به تحمل وزن یا ایستادن بر روی آن ها می کند (معمولاً بین 12 تا 18 ماهگی) شروع به صاف شدن می کند. در سن دو تا سه سالگی زاویه ساق پا معمولاً معکوس شده و بیشتر شبیه زانو ضربدری می شود، جایی که زانوها به داخل به سمت یکدیگر خم می شوند. پس از حدود شش سالگی، بیشتر زانوهای کودکان یک راستای طبیعی را در نظر می گیرند که طبیعی تلقی می شود.
جدای از الگوهای عادی که در بالا مورد بحث قرار گرفت، والدین باید با پزشک مشورت کنند تا مشخص شود که آیا فرزند آن ها دارای پتانسیل ایجاد بدشکلی زانو پرانتزی است یا خیر:
شایع ترین علامت بیماری پای پرانتزی این است که زانوها هنگام ایستادن و در حالی که مچ پاها در کنار هم قرار دارند، لمس نمی شوند. اگر بیش از سه سالگی ادامه یابد نشان می دهد که ناهنجاری زانوی پرانتزی وجود دارد.
علائم دیگری که افراد مبتلا به زانوی پزانتزی تجربه می کنند عبارتند از:
آرتریت پیشرونده زانو در بزرگسالانی که در اوایل زندگی شان تشخیص داده نشده یا تحت درمان قرار نگرفته اند شایع است. بیماران بالغی که سال هاست پاهای پرانتزی دارند، به داخل بدن (قسمت داخلی) بیش از حد فشار آورده و قسمت بیرونی (رباط جانبی جانبی) را کشیده که منجر به درد، بی ثباتی و آرتروز می شود.
درمانهای غیر جراحی پای پرانتزی به شرح زیر است :
اگرچه نیازی به درمان فعال ندارد اما پزشک از شما می خواهد هر 6 ماه یکبار تا زمان رفع خم شدگی به فرزند شما مراجعه کند.
بلونت کودکان مستلزم درمان قوس است. اگر بیماری زود تشخیص داده شود، درمان با بریس ممکن است تنها چیزی باشد که لازم است. مهاربندی برای نوجوانان مبتلا به بیماری بلونت موثر نیست.
اگر کودک شما دچار راشیتیسم است، پزشک شما را علاوه بر پیگیری منظم ارتوپدی، برای مدیریت پزشکی به متخصص متابولیک ارجاع می دهد. اغلب می توان اثرات راشیتیسم را با دارو کنترل کرد.
مشکل زانو پرانتزی در مواردی که باعث چرخش قوزک یا مچ پا می شود، می تواند باعث از بین رفتن ثبات و هماهنگی کلی اعضای بدن شود. در صورتی که این مشکل درمان نشده به حال خود رها شود، می تواند باعث نا پایداری مزمن قوزک پا گردد. افراد دچار مشکل زانو پرانتزی در مقایسه با سایر افراد بیشتر با پیچ خوردن پا و ضعیف شدن پیش رونده رباط ها مواجه می شوند. لذا استفاده از کفش های طبی در این شرایط می تواند به حفظ تعادل فرد کمک کرده و احتمال ایجاد آسیب دیدگی را کاهش دهد. استفاده از کفش های کشیده با سر پنجه های پهن همراه با کفی طبی و تثبیت کننده پاشنه می تواند به کاهش مشخص درد و ناراحتی مزمن ناشی از زانو پرانتزی پا کمک نماید.
استفاده از بریس ها و آتل ها می تواند به درمان عارضه ی پای پرانتزی کمک کند. با این حال استفاده از آن ها محدود به اصلاح موارد شدید پای پرانتزی است. آن ها همچنین زمانی مورد استفاده قرار می گیرند که بیمار در کنار پای پرانتزی به عارضه های پزشکی دیگری مبتلا است. بریس ها تا زمانی پوشیده می شوند که استخوان های پاها صاف و مستقیم شوند.
برخی بریس های ارتوپدی (زانوبندهای مخصوص) برای اصلاح زانوی پرانتزی برای استفاده در سن مناسب طراحی شده اند. معمولا برای افراد بزرگسال تجویز نمی شوند، چرا که رشد استخوانی در افراد بزرگسال کامل شده است و بنابراین استفاده از بریس نمی تواند تغییری در نحوه ی رشد استخوان ایجاد کند. این بریس ها بیش از همه برای کودکانی با سن پایین مناسب است که هنوز استخوان های آن ها رشد زیادی خواهد داشت. از سوی دیگر بریس های مخصوص دیگری برای افراد بزرگسال مبتلا به زانوی پرانتزی وجود دارند که به نام بریس های کاهنده ی فشار شناخته می شوند. این بریس ها توسط شرکت های سازنده ی مختلفی تولید می شوند و در کاهش درد و سایر علائم آزاردهنده ی ناشی از زانوی پرانتزی موثر هستند. البته این بریس ها تاثیری در اصلاح حالت پرانتزی پاها ندارند.
روش های جراحی متفاوتی برای تصحیح پاهای خمیده وجود دارد و آن ها به دو نوع اصلی تقسیم می شوند: