جراحی باز زانو روش متداول جراحی در سال های گذشته بوده است. امروز با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، روش جراحی زانو نیز از این پیشرفت ها بهره مند گردیده است و روش آرتروسکوپی بعنوان روشی محبوب، کمتر تهاجمی و کم عارضه شناخته می شود. در این مطلب به تفاوت های این دو جراحی خواهیم پرداخت و نقاط ضعف و قوت هر کدام از این روش های جراحی را بیان خواهیم کرد.
جراحی باز زانو جراحی سنتی زانو است. در این روش برشی بزرگ و سرتاسری در بخش مقابل زانو بر روی پوست و بافت های زیرین آن ایجاد می شود. پزشک از طریق این برش و مشاهده ی مستقیم محل آسیب، به جراحی زانو می پردازد. این نوع جراحی روش جراحی مرسوم تا سالهای اخیر بود اما به تدریج با روش بسته ی زانو جایگزین شده است.
جراحی آرتروسکوپیک بعنوان جراحی بسته نیز شناخته می شود. نام این نوع جراحی به دلیل استفاده از وسیله ای به نام آرتروسکوپ است. آرتروسکوپ یک وسیله ی سیمی شکل و نازک است که دوربین کوچکی در سر خود حمل می کند. در این جراحی، یک شکاف کوچک در نزدیکی محل جراحی ایجاد می شود. از طریق این شکاف آرتروسکوپ وارد می شود و توسط دوربین خود از محل جراحی تصاویری را بر روی نمایشگر ارسال می کند. پزشک با استفاده از این تصاویر می تواند به بررسی مشکلات محل جراحی بپردازد. در این نوع جراحی، شکاف های کوچک دیگری نیز بر روی پوست ایجاد می شوند که ابزارهای کوچکی برای برش و دستکاری بافت از طریق آن وارد می شوند و جراحی بوسیله ی آنها و تصاویر آرتروسکوپ صورت می گیرد. به دلیل اینکه در این جراحی برش ها و شکاف های کوچک بر روی پوست جایگزین برش کامل و گسترده ی محل جراحی شده اند به آن روش جراحی بسته زانو نیز گفته می شود.
در جراحی بسته ی زانو، برش های ایجادشده در سطح زانو کوچک هستند بنابراین خون ریزی کمتر است. خون ریزی کمتر به معنی نیاز کمتر به انتقال خون در طی جراحی به فرد است. در جراحی باز زانو، برش ایجادشده بزرگتر است بنابراین رگ های بیشتری آسیب می بینند و خون ریزی بیشتر است.
به دلیل اینکه برش ایجادشده در جراحی بسته ی زانو کوچک است بنابراین زخم های ایجادشده نیز کوچکتر است. از این رو نشانه های جراحی و جای بخیه ی کمتری بر روی بدن خواهدماند. در جراحی باز زانو، برش بزرگی در سطح پوست ایجاد می شود که می تواند همچنان اثرات خود را پس از بخیه و بهبود بر روی پوست داشته باشد.
جراحی بسته ی زانو کمترتهاجمی است. همین مسئله باعث می شود تا آسیب به بافت های مختلف در طی جراحی کمتر باشد بنابراین دوران بهبودی پس از جراحی نیز کمتر می شود. در جراحی باز زانو بافت های بیشتری آسیب می بینند که ترمیم هر کدام از آنها طول می کشد.
جراحی بسته ی زانو می تواند به صورت سرپایی نیز صورت بگیرد، به این معنی که پس از جراحی نیازی به ماندن در بیمارستان نباشد. البته این مسئله به نوع جراحی و تشخیص پزشک نیز بستگی دارد. در جراحی باز زانو معمولا لازم است تا فرد یک شب را در بیمارستان بستری شود.
در جراحی بسته ی زانو، زخم ها کوچک ترند بنابراین درد کمتری پس از جراحی ایجاد می شود و مشکلات مربوط به زخم ها نیز کمتر است. دردهای جراحی باز زانو مربوط به برش بافت های بیشتری است بنابراین میزان آنها نیز بیشتر است.
با توجه به اینکه میزان زخم ها در جراحی بسته ی زانو کمتر است بنابراین احتمال ایجاد عفونت نیز کاهش می یابد. در جراحی باز زانو سطح وسیعی در معرض عوامل عفونی قرار می گیرند. این مسئله احتمال ایجاد عفونت را بیشتر می کند.
در جراحی باز زانو به دلیل اینکه جراح بطور مستقیم محل جراحی را مشاهده می کند بنابراین بطور دقیق تری می تواند عملکرد خود را تحلیل و کنترل کند. در جراحی بسته ی زانو، تصاویر از محل جراحی محدود به زاویه ی دید دوربین هستند بنابراین دید پزشک از محل جراحی نسبت به جراحی باز کمتر است. این مسئله احتمال خطا را در جراحی بسته ی زانو افزایش می دهد.
جراحی بسته ی زانو را نمی توان برای هر نوع آسیبی به کار برد. معمولا جراحی هایی که میزان آسیب ها بیشتر و شدید است (مانند آرتروز زانو ) ترجیح پزشکان بر جراحی باز زانو است. بصورت کلی جراحی بسته ی زانو برای انواع محدودتری از آسیب ها قابل بکارگیری است. بنابر مطالب عنوان شده، هر کدام از این جراحی ها دارای مزایا و معایب خود هستند. انتخاب نوع جراحی معمولا بر اساس نوع آسیب و شرایط فرد و با مشورت پزشک متخصص صورت می گیرد.
شبکه پزشک آنلاین در برگیرنده اطلاعات وسیع در حوزه پزشکی می باشد. در این مجموعه می توانید مطالب مفید و مستندی را پیرامون تغذیه، پوست و مو، زنان و زایمان و ... بیابید. همچنین امکان دسترسی به پرسش و پاسخ پزشکی در این حوزه ها را داشته باشید.