شکستگی استخوان سالانه برای میلیون ها نفر در سراسر کشور اتفاق می افتد. این شکستگی ها ممکن است مستقیم از روی عرض استخوان و یا در امتداد طول آن ایجاد شوند. شکستگی می تواند یک استخوان را به دو قسمت تقسیم نموده و یا آن را به چند قسمت تقسیم کند.
بهترین روش تصویربرداری از یک استخوان شکسته شده استفاده از رادیوگرافی یا عکس برداری ساده است. وقتی شک به وجود شکستگی وجود دارد باید از اندام، رادیوگرافی به عمل آید. گرچه در بسیاری از اوقات ممکن است شکستگی وجود نداشته باشد و نتیجه رادیوگرافی منفی باشد؛ اما تشخیص ندادن یک شکستگی به خاطر انجام ندادن رادیوگرافی آنقدر تبعات زیادی دارد که ترجیح داده می شود این کار انجام شود.
این علائم تقریباً در همه انواع شکستگی مشترک هستند. اگر در یک مصدوم این علائم را دیدید، باید به شکستگی مشکوک شوید:
١. محل آسیب دیده حساس باشد و اگر آن را لمس کنیم، درد بگیرد.
٢. محل آسیب دچار تورم و کبودی شده باشد.
٣. اختلال عمل عضو آسیب دیده (مثلاً مصدوم نتواند آن را حرکت دهد)
٤. عضو آسیب دیده تغییر شکل داده باشد.
٥. بتوانیم فاصله بین دو سر استخوان شکسته را لمس کنیم.
تکنسین رادیولوژی بیمار را در وضعیت مناسب قرار می دهد و کاست فیلم را در مقابل محلی که باید تصویر از آن تهیه شود، قرار می دهد. گاهی از کیسه های شنی یا بالش برای فراهم کردن وضعیت مناسب کمک گرفته می شود، تکنسین از بیمار می خواهد برای چند ثانیه بی حرکت باشد یا نفس خود را حبس کند. تجهیزات و دستگاه ها فعال می شوند و اشعه X را از درون بدن عبور داده به فیلم حساس می رسانند، تکنسین بیمار را برای جهت مناسب عکس برداری بعدی آماده می کند و مراحل به همان گونه تکرار می شود. وقتی عکس برداری به اتمام رسید از شما خواسته می شود اندکی صبر کنید تا تکنسین چک کند که عکس و تصویر از نظر مواجهه کافی با اشعه و یا وضعیت و حرکت کاملاً مناسب است تا در صورت نیاز عکس تکرار شود. بخشی از بدن شما که شکسته شده است و قرار است رادیوگرافی روی آن انجام شود، بین دستگاه اشعه ایکس و فیلم عکاسی یا سنسور دیجیتال اشعه ایکس قرار می گیرد. در حینی که ماشین به طور مختصر امواج الکترومغناطیسی (پرتو) را به بدنتان می فرستد که فیلم را در مقابل انعکاس ساختار داخلی بدنتان قرار می دهد، باید آرام و بی حرکت بمانید.
در رادیوگرافی، استخوان ها، کلسیفیکاسیون (انباشته شدن توده های کلسیم در بافت های بدن)، برخی از تومورها و مواد متراکم دیگر به رنگ سفید یا روشن دیده می شوند؛ زیرا آن ها پرتوی نور را جذب می کنند. بافت های نرم و با تراکم کمتر و شکستگی های ایجاد شده در استخوان ها باعث عبور پرتوها در بدن می شوند و از این رو این قسمت ها در تصویر رادیوگرافی تیره تر به نظر می رسند.
در بیشتر مواقع عکس رادیولوژی از جهات مختلف گرفته می شود. اگر در یک اندام دچار شکستگی هستید، ممکن است پزشک معالج یک رادیوگرافی مقایسه ای را از اندام آسیب ندیده ی شما بخواهد. مدت زمان انجام عکس برداری رادیولوژی احتمالاً در حدود ۱۰ دقیقه طول می کشد. در برخی شرایط، ممکن است در هنگام گرفتن عکس رادیولوژی، یک ماده حاجب یا ماده کنتراست به مفصل تزریق شود. این روش که «آرتروگرام» نامیده می شود، به ایجاد تصویری بهتر از ساختارهای بافت نرم در مفصل کمک می کند. عکس برداری رادیولوژی همچنین ممکن است در هنگام خارج کردن مایع از مفصل یا تزریق دارو به مفصل، به دقت قرارگیری سوزن در مفصل کمک کند.
شبکه پزشک آنلاین در برگیرنده اطلاعات وسیع در حوزه پزشکی می باشد. در این مجموعه می توانید مطالب مفید و مستندی را پیرامون تغذیه، پوست و مو، زنان و زایمان و ... بیابید. همچنین امکان دسترسی به پرسش و پاسخ پزشکی در این حوزه ها را داشته باشید.