سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان ها در میان زنان است و یکی از عوامل مهم در پیش آگهی این بیماری، ارتباط آن با غدد لنفاوی است. غدد لنفاوی به عنوان بخش های حیاتی سیستم ایمنی بدن، نقش مهمی در فیلتر کردن مایعات بدن و مبارزه با عفونت ها دارند. در سرطان پستان، غدد لنفاوی به عنوان مسیرهایی برای انتشار سلول های سرطانی عمل می کنند. این مقاله به بررسی ارتباط بین غدد لنفاوی و سرطان پستان، نحوه تشخیص و تأثیر این ارتباط بر روند درمان و پیش آگهی بیماری خواهد پرداخت.
غدد ناحیه ی زیر بغل حاوی حدود 35 تا 40 غده ی لنفی است که در سه سطح گروه بندی می شوند و شایعترین مکان برای انتشار سلولهای بدخیم پستان است.
از حدود سی سال پیش تکنیک نمونه برداری از غده لنفی نگهبان مورد استفاده قرار گرفته است. اگر در بررسی های قبل از جراحی نتوان بطور قطعی درگیری غدد زیر بغل را ثابت کرد، این روش قابل استفاده است. در این روش غدد لنفی نگهبان یعنی اولین غددی که در مسیر عروق لنفی ممکن است دچار درگیری شوند با تکنیک خاصی مشخص و سپس خارج می گردند. در حین عمل جراحی، درگیری این غدد لنفی با سلولهای سرطانی، به شیوه ی بافت شناسی به روش سریع که اصطلاحاً فروزن سکشن نامیده می شود، توسط پاتولوژیست ارزیابی می گردد.
در روشی دیگر، این بررسی به بعد از عمل جراحی موکول می گردد. اگر طبق گزارش پاتولوژی این غدد دچار درگیری زیادی شده باشند برداشت سایر غدد لنفاوی هم انجام می شود ولی در صورت عدم درگیری یا درگیری ناچیز، نیاز به برداشت سایر غدد لنفاوی زیر بغل نمی باشد.
مزیت این روش آن است که در همان ابتدا غدد لنفی بطور وسیع برداشته نمی شوند، بلکه اول میزان درگیری این غدد بررسی می گردد و فقط در صورت نیاز، اقدام به برداشت سایر غدد لنفی می شود. این روش باعث می گردد غدد لنفی بی جهت خارج نشوند و از عوارضی مانند تورم دست یا آسیب به اعضای و عروق ناحیه کاسته شود. به همین دلیل این تکنیک، به روش استاندارد در ارزیابی غدد لنفی زیر بغل تبدیل شده است و اصطلاحاً بیوپسی از غدد لنفی نگهبان نامیده می شود.
برای مشخص کردن غدد لنفی نگهبان دو روش عمده وجود دارد که عبارتند از :
در صورت استفاده از ماده ی رنگی، پس از باز کردن ناحیه ی زیربغل، غدد لنفی نگهبان رنگ آبی به خود می گیرد و بدین ترتیب برای جراح قابل تشخیص می شود. اگر از این روش استفاده شود تا روز بعد از جراحی ممکن است رنگ ادرار بیمار متمایل به آبی باشد که خودبخود برطرف خواهد شد و مشکل خاصی نیست. در صورت استفاده از ماده ی رادیواکتیو، غدد لنفی نگهبان با دستگاه مخصوصی به نام گاما پروب شناسایی می گردند.
در عکسبرداری غدد لنفاوی زیر بغل، مقدار بسیار ناچیزی ماده ی رادیواکتیو تزریق می گردد که اشعه بسیار کمی به بیمار و اطرافیان می دهد و به سرعت از بدن پاک می شود. منابع و سازمان های انرژی اتمی هیچگونه توصیه ای مبنی بر رعایت فاصله و دوری از چنین بیماری ندارند. مقدار اشعه ای که اطرافیان (اعضای خانواده یا جراح و پرسنل اتاق عمل و...) از چنین بیماری دریافت می کنند بیست برابر کمتر از مقدار اشعه ای است که ما روزانه به صورت عادی از محیط دریافت می کنیم. بنابراین جای هیچگونه نگرانی نیست.
مطالعات زیادی وجود دارد که انجام این روش را حتی در خانمهای باردار هم کاملاً بی خطر برای جنین دانسته اند. میزان پرتویی که به جنین یک خانم باردار پس از تزریق ماده ی رادیواکتیو جهت اسکن غدد لنفاوی می رسد یک میلیون بار کمتر از مقدار مجاز اشعه برای جنین است. میزان اشعه ای که خانمی باردار طی مسافرت هوایی از اصفهان به تهران دریافت می کند پنج برابر بیشتر از اشعه ی این نوع عکسبرداری است.