تاثیر مشابه فیزیوتراپی و جراحی در مواجهه با یک نوع خاص از کمر درد

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

تاثیر مشابه فیزیوتراپی و جراحی در مواجهه با یک نوع خاص از کمر درد
بر مبنای یک تحقیق که اخیرا در سالنامه طب داخلی (Annals of Internal surgery) منتشر شد: یک نوع از کمردرد به نام تنگی نخاعی در ناحیه کمری که گاهی اوقات با جراحی درمان می شود، به درمانهای فیزوتراپی نیز به همان خوبی پاسخ داده و عوارض ناخواسته کمتری نیز برجا می گذارد.
تنگی کانال به معنی باریک بودن است: در تنگی نخاعی ناحیه کمری فضای درون قسمت پایینی کانال نخاعی باریک می شود. این امر باعث ایجاد فشار بر نخاع و اعصاب منتشره از مهره های کمری، پنج استخوان مابین قفسه سینه و لگن (که قسمت پایین قفسه سینه را تشکیل می دهد) می شود.
تنگی کانال معمولاً از انحطاط دیسک، رباط ها و یا مفاصل فاست منتج می شود. این امر می تواند باعث تنگی کانال نخاعی دردناک و بالقوه ناتوان کننده شود.

علائم تنگی نخاعی ناحیه کمری:
درد کشاله ران، باسن و قسمت بالای ران که همچون درد سیاتیک به سمت ساق کشیده نمی شود.
درد در حالت ایستاده و راهپیمایی که در حالت نشسته یا چمباتمه بهتر می شود.
درد با خم شدن به عقب بدتر و با خم شدن به جلو تخفیف می یابد.
گاهی عمل جراحی بنام لامینکتومی یا رفع فشار برای کاهش درد ناشی از تنگی نخاعی کمری انجام می پذیرد. در این عمل ساختارهایی که بر روی اعصاب فشار می آورند حذف می شوند.
برای مقایسه اینروش درمانی و فیزیوتراپی محققان از ۱۶۹ مرد و زن مبتلا به تنگی کانال استفاده کردند. همه این افراد آمادگی عمل جراحی را داشتند. اما نیمی از آنها بلافاصله جراحی شده و نیمی در یک برنامه طرح ریزی شده فیزیوتراپی مشارکت داشتند.
همه اعضاء دو گروه بعد از ۱۰ هفته از عمل و یا برنامه فیزیوتراپی با پاسخ درمان روبرو شدند. آنها بعد از چهار ماه همچنان با کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی روبرو شدند. دو سال بعد هیچ تفاوتی بین درد یا عملکرد فیزیکی دو گروه به چشم نمی خورد.
۲۲ نفر از مشارکت کنندگان در جراحی (۲۵%)درگیر عوارض مرتبط با جراحی همچون جراحی مجدد یا عفونت های مربوط به جراحی دچار شدند، درحالیکه ۸ نفر از گروه فیزیوتراپی (۱۰%) شکایت از بدتر شدن علائم داشتند.

توزین گزینه های درمان:
برای بیشتر مردم درگیر این آسیب هیچ قانون سریع و قاطعی برای انتخاب رویکرد درمانی مناسب وجود ندارد، علی الخصوص هنگامیکه گزینه جراحی مطرح باشد. اما نتایج تحقیق حاضر چند راهنمایی ارائه می دهد.
در وهله اول درمان تنگی نخاعی ناحیه کمری در برگیرنده اقدامات محافظه کارانه نظیر داروهای ضد درد، ضد التهاب و گاهی تزریق نخاعی است. اگر علائم بهبود نیافت بر اساس تحقیق های پیشین جراحی قدم بعدی است.
اما آنطور که دکتر جفری کاتز (Dr. Jeffrey N. Katz) استاد دانشکده پزشکی هاروارد می گوید نتایج تحقیق اخیر نشان می دهد که مبتلایان باید ابتدا یک برنامه درمانی فیزیوتراپی که بدقت طراحی شده باشد را بکار گیرند. اگر درمان فیزیوتراپی پاسخ نداد باید درباره اقدام برای عمل جراحی تصمیم گیری شود.
البته در مواردی که فشار شدید بر اعصاب وارد شده باشد به نحوی که باعث ضعف عضلات اطراف لگن و بالای پا و یا بی اختیاری و یا عدم کنترل درد با داروهای قوی شود، ممکن است نیاز به عمل جراحی فوری باشد.
هر چند عمل در اغلب مواردلامینکتومی است، اما در مواردی که تنگی بسیار زیاد باشد شاید نیاز به استفاده از روشهای پیجیده تری باشد