نيمه در رفتگي لگن
نیمه دررفتگی لگن زمانی رخ می دهد که دچار يک دررفتگي به شکل جزئي شده باشد و فقط قسمتي از سر کروی استخوان ران در جايگاه کاسه ای شکل خود در مفصل لگن قرار داشته باشد.
مفصل لگن، مفصلي از به هم پيوستن استخوان بزرگ ران پا و استخوان لگن خاصره است و به گونهای ساخته شده است که بتواند تنش و فشار های وارده را تحمل کند.
لنگيدن، درد عمومي در ناحيه لگن و درد در زمان راه رفتن از علائم این عارضه هستند.
گاهی نیز ممکن است به دلیل دررفتگي لگن، طول پاها دچار ناهمخواني شده و يکي کوتاه تر از ديگری باشد.
اين عارضه اغلب در حین حوادث ناگهانی رخ می دهد، اگرچه احتمال بروز آن در حین فعاليت های ورزشي نیز وجود دارد.
تشخيص سريع و درمان صحيح دررفتگي و نیمه دررفتگی لگن ، ضرورت بسيار بالای دارد، زيرا اگر اين عارضه در زمان مناسب درمان نشود، ممکن است مشکلات جدی تری را در آینده به دنبال داشته باشد.
تشخيص دقيق نیمه دررفتگی لگن و افتراق آن از ساير مشکلات احتمالي ناحيه لگن، بدون استفاده از روش های تشخیصی دقیق بسیار دشوار است چرا که مشکلات و آسیب های دیگری نیز وجود دارند که می توانند علائمی مشابه را ایجاد کنند.
پزشک متخصص و دکتر فیزیوتراپی برای تشخيص دررفتگي و نیمه دررفتگی لگن ، معمولاً با استفاده از روش های عکسبرداری اشعه ايکس يا سي تي اسکن استفاده می کنند.
وارد کردن فشار روی مفصل آسيب ديده و يا انجام فعاليت هايي همچون بلند کردن اجسام سنگين قبل از آنکه مفصل به طور کامل بهبود پيدا کند، ميتواند موجب تشديد آسيب ديدگي آن شود.
علائم نیمه دررفتگی لگن
🔹 ناتواني در راه رفتن و حرکت و حفظ تعادل
🔹 درد حین راه رفتن و ایستادن
🔹 کوتاهي پای سمت آسيب ديده
🔹 آسیب اعصاب حسی و حرکتی در سمت آسیب دیده
علت نیمه دررفتگی لگن
نیمه دررفتگی لگن به دلیل وارد شدن يک نيروی سنگين بر مفصل لگن رخ می دهد که ممکن است حین حوادث ناگهانی مانند تصادفات و يا در طی انجام ورزش های پربرخورد ایجاد شود.
درمان نیمه دررفتگی لگن
بسته به به شدت آسیب و نوع دررفتگي درمان نیز متفاوت خواهد بود.
اولین و مهم ترین اقدام درمان نیمه دررفتگی لگن آن است که مفصل ران به جای اصلي خود بازگردانده شود و در مراحل بعدی درمانهای توانبخشی همچون فیزیوتراپی آغاز خواهد شد.
استراحت دادن به مفصل لگن و اجتناب از قرار گیری در موقعیت هایی که فشار زیادی به مفصل لگن وارد می کنند به تسکین درد کمک می کند.
قرار دادن کمپرس یخ در محل دردناک می تواند به تسکین درد و التهاب کمک کند.
با تجویز پزشک برای تسکین درد می توان از داروهایی همچون ایبوپروفن و ناپروکسن استفاده کرد.
فیزیوتراپی لگن که توسط متخصص فیزیوتراپی انجام می گیرد نقش مهمی در بهبودی این بیماری دارد.
تمرینات ورزشی که در کلینیک فیزیوتراپی و یا بصورت فیزیوتراپی در منزل انجام می گیرد نقش مهم در بازیابی دامنه حرکتی مفصل لگن دارد.
تنها در صورتی که روش های ذکر شده نتوانند موجب درمان نیمه دررفتگی لگن شوند جراحی انجام می گیرد.