بسیاری از تصمیماتی که در زندگی می گیریم تحت تاثیر ناخوداگاه ما است. هر چند خودمان هم از ان بی خبریم و فکر می کنیم براساس محاسبات عاقلانه تصمیم گیری کرده ایم.
احتمالا هرکسی اتاقکی کم و بیش پنهانی در درون خود دارد که حتی از خودش نیز آن را پنهان می کند و در این اتاقک وسایل و ابزار باقی مانده از نمایش کودکی اش را می توان یافت. کسانی که بیش از همه تحت تأثیر محتویات این اتاقک واقع می شوند، فرزندان خود شخص هستند. هنگامی که مادر خودش کودک بود به ندرت شانس درک آنچه می گذرد را به دست آورد؛ او فقط توانست نشانه ها را تقویت کند.
در صورتی که اگر به عنوان یک بزرگسال تحت درمان به خودش فرصت درک این امر را بدهد که چه چیزهایی از قبیل احساس ترس، انزجار، یأس و نومیدی و خشم ناشی از درماندگی را می پوشانده، می تواند علائم مذکور را برطرف سازد.
منبع:در جستجوی کودک فراموش شده
نوشته:آلیس میلر