مقاله پیش رو خلاصه ای از ترجمه مقاله بررسی 24 هفته ائی تاثیرات درمان با کلاه لیزر Oaze با لامپ های دیودبا سه طول موج 630 ، 650 و 660 نانومتر در مقایسه با کلاه فاقد این نوع لامپ که در شماره 8 جلد 39 مجله Dermatology Surgery مورخ آگوست 2013 به چاپ رسیده است می باشد :
Low-level light therapy for androgenetic alopecia : A 24-week, randomized, double-blind, sham device-controlled multicenter trial
طاسی هورمونی یا همان آلوپسی آندروژنتیک شایع ترین فرم ریزش مو در مردان و زنان است و شیوع آن رو به افزایش است ؛با این وجود FDA تنها مصرف فیناستراید و ماینوکسیدیل در مردان و مصرف ماینوکسیدیل در زنان را در درمان این نوع ریزش مو موثر و بی خطر اعلام نموده است . این در حالی است که گاهی برخی بیماران نسبت به این داروها پاسخی نداده و برخی به علت عدم تحمل و عوارض ناخواسته از مصرف آنها محروم می شوند .
تاثیرات درمانی نورهای کم انرژی یا لیزرهای کم توان LLLT اولین بار در دهه 1960 مطرح و منجر به عرضه دستگاه های مختلف تولید نور از نور قرمز تا مادون قرمز گردید . از آن زمان از این روش در درمان درد ناشی از روماتیسم مفصلی ، استئوآرتریت ، مشکلات تاندونی و ترمیم زخم استفاده شده است . LLLT را با اسامی دیگری همچون لیزر سرد ، لیزر کم توان ، بیواستیمولاسیون و … می شناسند .
LLLT باعث تحریک رویش مو می شود و مطالعات متعددی در این زمینه صورت گرفته است . اکثر این مطالعات نشانگر موثر و بی خطر بودن این روش درمانی در درمان ریزش مو می باشد .اخیرا یک شرکت کره ائی اقدام به تولید کلاهی جهت تابش یکنواخت تر نور به محل درمان نموده و محققین در طی این مطالعه به بررسی اثرات این نوع دستگاه در درمان ریزش موی آندروژنتیک پرداخته اند .
در این مطالعه دو سویه کور که در دو مرکز درمانی سئول صورت گرفت نتایج هر دو مرکز یکسان بود . افراد شرکت کننده در مطالعه مردان دچار ریزش موی با شدت 3 تا 7 همیلتون نورود و زنان دچار ریزش درجه 1تا 3 لودویک بودند . افراد تحت درمان نباید از 6 ماه قبل هیچیک از درمان های موثر بر ریزش مو شامل فیناستراید ، مینوکسیدیل و … را مصرف کرده باشند تا نتیجه حاصل از مطالعه فقط بیانگر اثر LLLT بر فرد دچار ریزش موی هورمونی باشد .
افراد مورد مطالعه به دو گروه تقسیم شدند و جهت بررسی نتایج درمانی یک دسته کلاه تولید کننده نور دیود Oaze و دسته دوم کلاه فاقد این توانائی را دریافت نمودند که از لحاظ شکل ظاهری کاملا یکسان بودند . هر دو دسته از کلاه خود روزانه 18 دقیقه استفاده می نمودند و بعد از 1 ، 12 و 24 هفته مورد ویزیت وبررسی قرار می گرفتند . هر فرد با استفاده از فوتوتیکوگرام در ابتدای درمان و بعد از 24 هفته درمان بررسی می گردید همچنین نظر خود فرد از نتیجه درمان نیز ثبت می گردید . در عکس های تهیه شده از افراد تعداد و ضخامت موی موجود در منطقه درمان شمرده و ثبت می گردید .
هیچیک از افراد مورد مطالعه دچار عارضه قابل توجهی در اثر شرکت در این مطالعه نگردیدند ؛ شایع ترین شکایت سردرد بود که چون در هر دو گروه به یک میزان ابراز گردید می تواند به علت وزن خود کلاه مورد استفاده بوده باشد ، سایر شکایات با شیوع بسیار پایین در هر دو گروه : احساس خارش و درد پوست سر و ایجاد آکنه یا جوش می باشد .نتیجه مطالعه نشانگر افزایش قابل توجه تعداد مو و ضخامت مو در گروه استفاده کننده از کلاه لیزر کم توان نسبت به گروهی که از کلاه فاقد توانائی این توانائی استفاده می کردند بود.
حسن استفاده از کلاه لیزر سهولت مصرف ، پوشش کامل منطقه درمان ، قابلیت استانداردسازی پروتکل درمان در کنار راحتی استفاده از کلاه نسبت به شانه های لیزری می باشد . گرچه کلاه می تواند منجر به احساس درد ناشی از وزن خود و خارش در برخی از بیماران حساس تر شود ولی شدت کم این شکایات باعث نشد که هیچکدام از افراد تحت مطالعه درمان خود را نیمه کاره رها نمایند و کاملا توسط مصرف کنندگان قابل پذیرش بود .
نتیجه
مولفین این مقاله با توجه به نتایج مطالعه خود بر این باورند که LLLT و بخصوص کلاه لیزری Oaze یک روش موثر ، بی خطر و قابل تحمل برای ریزش موهای آندروژنتیک می باشد که در بیمارانی که تحمل وامکان مصرف فیناستراید و ماینوکسیدیل را ندارند و یا به عنوان درمان مکمل جهت افزایش اثربخشی فیناستراید و ماینوکسیدیل توصیه می گردد .