روش هاى پر كردن صورت

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

رژیم های غذایی نمیتواند باعث چاقی صورت شود اما رژیم های پرکالری مسلما باعث چاقی تمام اندام ها و در کنار آن صورت خواهد شد. شاید با گرفتن رژیم اصولی و ورزش متناسب بتوان در عین پرکردن و حجم دادن به صورت، از چاقی تنه جلوگیری کرد اما برای این کار حتما باید با متخصصان تغذیه مشورت کرد. معمولا سه روش برای حجم دادن به صورت و جبران چربی های تحلیل رفته پیشنهاد میشود؛ تزریق ژل، تزریق چربی و جراحی پروتز.

تزریق چربی

بهترین روش، تزریق چربی بدن خود فرد به ناحیه ای است که چربی تحلیل رفته است. معمولا چربی خوب را از کناره ران ها، شکم، باسن، پهلو یا کناره زانوها برمی داریم و بعد از سانتریفیوژ، چربی خالص را با با سرنگ به ناحیه ای از صورت که می خواهیم پرتر به نظر برسد، تزریق میکنیم.تزریق چربی، نوعی پیوند عضو و احتمال بروز آلرژی بعد از تزریق آن صفر است. این روش ماندگار است. اما ممکن است بعد از تزریق طی ۲ تا ۳ هفته شاهد تحلیل میزان چربی تزریقی باشیم.

بعد از ۳-۲ هفته حدود ۵۰ درصد از چربی تزریقی، از بین میرود. پس لازم است متخصص ۲ برابر آنچه میخواهد در نهایت صورت فرد باقی بماند، چربی تزریق کند تا بعد از چند هفته چربی به حجم دلخواه برسد. در مورد مواد پرکننده صنعتی و انواع ژل های استاندارد این مشکل وجود ندارد و هر مقدار ژل تزریق کنیم، همان مقدار در صورت فرد باقی می ماند.

گرچه تزریق چربی بدن خود فرد به صورتش روشی ماندگار محسوب میشود اما حقیقت این است که میزان ماندگاری چربی قابل پیشبینی نیست. مثلا به صورت برخی افراد مقدار ثابتی چربی تزریق میشود و برای همیشه درصد بالایی از این مقدار چربی باقی می ماند. اما در فرد دیگری همین مقدار چربی ممکن است طی ۳-۲ ماه کامل از بین برود و نیاز به تزریق مجدد چربی پیش آید.تزریق چربی حدود ۱٫۵ تا ۲ ساعت اما تزریق ژل حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان میبرد. از نظر جنسیتی تفاوتی بین زن و مرد برای تزریق چربی وجود ندارد و بدن هردو به خوبی به این تزریق جواب می دهد. اما در آقایان چون چربی مناسب در بدن کمتر یافت میشود، تزریق ژل ها بیشتر توصیه میشود.

بد نیست بدانیم در بیماری آتروفی رومبرگ که قسمتی از صورت دچار تحلیل می شود و بافتهای نرم آن کوچکتر از طرف مقابل میشوند و نمای غیرقرینه و نامناسبی به صورت میدهد هم میتوان از تزریق چربی برای بهبود وضعیت بیمار کمک گرفت.تزریق فیلر یا پرکننده هایی مانند ژل های استاندارد یا چربی میتواند برای آن هایی که با افزایش سن دچار تحلیل بافت های چربی صورت شده اند، گونه هایشان کوچکتر شده، حدقه چشمشان فرورفته یا عمق چین و چروک های صورتشان به خصوص در ناحیه خط خنده بیشتر شده است، مفید است.

معمولا تزریق چربی هیچ عارضه ای به دنبال ندارد زیرا بدن با بافت چربی خودش سازگار است و اگر این پیوند در محل مناسب و با تکنیک مناسبی انجام شود، آن را پس نمیزند با این حساب میتوان ادعا کرد مزیت تزریق چربی نسبت به پرکننده های ساختگی بسیار بیشتر است مثلا اگر چربی خود فرد به فاصله ۶ ماه تا ۱ سال تزریق شود، میتواند حالت ماندگاری دایمی را برای ناحیه ای که دچار تحلیل شده است، در پی داشته باشد.معمولا به مرور زمان حجم تزریقی کمتر میشود.

در نهایت هم بعد از چند ماه حدود ۴۰-۲۰ درصد چربی تزریقی برای فرد باقی خواهد ماند. این چربی ها، همان سلول های چربیای هستند که پیوندشان موفق بوده است و معمولا برای همیشه باقی خواهد ماند. ممکن است این چربی باقیمانده در برخی از افراد بسیار کم و برای برخی دیگر بیشتر باشد. با تکرار تزریق چربی، میتوان حجم چربی باقیمانده را افزایش داد و رضایت بیمار و پزشک را هم کسب کرد.

به طور معمول هربار که چربی تزریق میشود، باید حدود ۴۰-۳۰ درصد چربی بیشتری از حد مورد نظرمان را در ناحیه تزریق میکنیم زیرا مقداری از چربی جذب و سرم تزریقی همراه با چربی هم دفع خواهد شد و به این ترتیب، افراد پس از چند هفته به حجم و نتیجه مورد نظرشان خواهند رسید، به همین دلیل ایجاد تورم در روزها و گاهی هفته های اول پس از تزریق، طبیعی است و جای نگرانی ندارد.یکی از تفاوت های تزریق چربی با تزریق فیلرهای مصنوعی هم همین است.

یعنی تقریبا میزان ماندگاری پرکننده های مصنوعی مشخص است اما با توجه به این که در تزریق چربی نوعی پیوند بافت زنده صورت می گیرد، میزان ماندگاری آن از فردی به فرد دیگر هم متفاوت خواهد بود. ممکن است بخش زیادی از چربی با یک بار تزریق در فردی برای همیشه باقی بماند و بخش زیادی از چربی در فرد دیگری پس از چند ماه جذب شود و تحلیل برود. با این حساب میتوان غیرقابل پیشبینی بودن مقدار حجم چربی باقیمانده در قسمت گیرنده پیوند به صورت دایمی خواهد بود.

تزریق ژل

چون ژل ماده ای خارجی است احتمال بروز واکنش های آلرژیک بعد از تزریق ژل ها وجود دارد. البته این احتمال درصورتی که متخصص از ژل های استاندارد و تایید شده وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده کند، بسیار کاهش مییابد.

غیر از استاندارد بودن، مهارت فردی که ژل یا چربی را تزریق میکند نیز در میزان رضایت متقاضی و کاهش عوارض نقش دارد. به همین دلیل باید برای این کار به متخصصان پوست و جراحان پلاستیک یا جراحان فک و صورت مراجعه کرد. میزان ماندگاری ژل ها به نوع و مواد تشکیل دهنده ژل ها بستگی دارد. نوعی از ژل که از اسید هیالورونیک تشکیل شده است، ۶ ماه دوام دارد. ژل تشکیل شده از هیدروکسی آپاتیت یک سال و نیم دوام دارد و باعث تحریک کلاژن سازی میشود و بی خطر است.

ماندگاری ژل تشکیل شده از پلی کپرولاکتون ۱۸ تا ۳۶ ماه است. این ژل نه تنها به تحریک کلاژن سازی کمک میکند بلکه چون به مرور به شکل گاز دی اکسید کربن از بدن دفع میشود، مناسب است. تا چندی پیش از کلاژن های خوکی، گاوی و انسانی هم استفاده می شد. ژل دائمی فقط ژل پاژ است که عوارض بسیاری دارد و مصرف آن توصیه نمی شود.یکی از عوارض استفاده از ژل های غیراستاندارد، حرکت کردن آن هاست. ژل های پاژ که در گذشته استفاده می شد و ساخت اوکراین بود، بعد از گذشت ۸-۷ سال به دلیل سنگین بودن حرکت می کرد و پایین می آمد. امکان بروز واکنش های آلرژیک و آبسه نیز به خصوص بعد از ضربه یا فشار ناشی از تزریق آمپول در این ژلها بسیار بالا بود. خارج کردن این ژل ها کار دشواری است و در صورت بروز مشکل اگر کاملا خارج نشود، عارضه برطرف نخواهد شد.

جراحی تعبیه پروتز

در روش پروتز ، جراح پروتز را که دائمی است با پیچ و مهره یا بدون آن در قسمت هایی از صورت به خصوص گونه و چانه تعبیه می کند. البته دائمی بودن پروتز برای بسیاری از افراد خوشایند است و ترجیح می دهند با تزریق ژل یا چربی ابتدا مطمئن شوند که پر کردن فلان ناحیه از صورت یا بزرگ کردن گونه و چانه آن ها را زیباتر خواهد کرد یا نه.