بانک مو :
پس انداز مو برای عمل پیوند مو تعریف بانک مو (ناحیه دهنده) بافت حاوی مو (گرافت) از یک منطقه از پوست سر برای پیوند به منطقه ای که به خاطر الگوی مردانه ریزش مو ( MPHL) موهایش را از دست داده خارج می شود ، این بافت خارج شده از ناحیه دهنده ( منطقه ای که تحت تأثیر ژنتیکMPHL نیست ) یعنی پشت سر و دو طرف سر و بالای گوش ها به دست می آید . ناحیه دهنده در یک مرد طاس ، بافت حاوی مویی است که از سه سانتیمتر و یا بالاتر از دو گوش و شقیقه به پشت سر کشیده می شود .
این ناحیه ممکن است به نام منطقه پس انداز و یا بانک خوانده شود :
فولیکول های مو در این منطقه از اثرات الگوی مردانه ریزش مو حفظ شده اند و برای اهدای مو توسط عمل پیوند مو به مناطق جلویی و روی پوست سر که به خاطر الگوی مردانه ریزش مو موهایش از دست رفته توانا هستند . فولیکول های موی پیوند زده شده از ناحیه دهنده مقاومت خود را در برابر ژن های الگوی مردانه ریزش مو حفظ می کنند و همچنان به تولید مو در ناحیه دریافت کننده ادامه می دهند. در برنامه ریزی یک روش پیوند مو ، متخصص کاشت مو به ناحیه دهنده و ناحیه دریافت کننده توجه می کند . ارزیابی دقیق و استفاده موثر از بانک موی ناحیه دهنده فاکتوری مهم در موفقیت نهایی پیوند مو در هر بیمار است. ناحیه دهنده در تمامی بیماران مرد وجود دارد اما از یک بیمار تا بیمار دیگر می تواند بسیار متفاوت باشد . متخصص کاشت مو باید ناحیه دهنده مطمئنی را شناسایی کند که به طور دائم و تا پایان عمر به ریزش موی ژنتیکی الگوی مردانه ریزش مو مقاوم باشد. این شناسایی نیاز به ارزیابی دقیق با استفاده از سابقه خانوادگی بیمار در مورد از دست دادن مو و همچنین با معاینه پوست سر دارد.
ارزیابی ناحیه دهنده ارزیابی دقیق شامل :
سابقه خانوادگی ریزش مو: بررسی دقیق در سابقه ریزش موی خانوادگی بیمار می تواند الگوی احتمالی ریزش موی آینده بیمار را نشان دهد. الگوی ریزش موی خانوادگی شدید ممکن است گویای این مطلب باشد که منطقه مطمئنه بانک مو به اندازه کوچکی محدود شده و این احتمال وجود دارد که مقدار بانک مویی که مقاومت خود را نسبت به الگوی مردانه ریزش مو نگه خواهد داشت محدود است و این عامل تعداد موی بافت دهنده در دسترس برای پیوند را محدود می کند .
بررسی پوست سر : در الگوی مردانه ریزش مو معاینه دقیق پوست سر به یک متخصص کاشت مو نشان می دهد که ریزش مو در آینده ممکن است از کجا در محل دهنده رخ دهد. بررسی ناحیه دهنده توسط سابقه خانوادگی و معاینه پوست سر ، اطلاعات حیاتی برای برنامه ریزی روش پیوند مو فراهم می کند .
با این حال ، بررسی منطقه پوست حاوی موی مورد استفاده برای پیوند باید به همراه دیگر عوامل مهم زیر در نظر گرفته شود :
سن بیمار : برنامه ریزی استفاده از موی دهنده ممکن است نیازمند استراتژی های متفاوتی برای افراد جوان در مقابل مردان مسن تر باشد . مردان جوان با الگوی مردانه ریزش مو در حال پیشرفت ممکن است به چندین جلسه پیوند در طول سال ها برای همگام شدن با ریزش مو نیاز داشته باشند ، در حالی که مردان مسن ممکن است به تعداد جلسات کمتری نیاز داشته باشند . اگر ناحیه گیرنده با دهنده برابر باشد ، استراتژی کاشت مو برای مردان جوان ، ذخیره و نگهداری موهای دهنده بیشتر برای استفاده درآینده است .
نوع ریزش مو : در حالی که الگوی مردانه ریزش مو در طول عمر یک مرد پیشرفت می کند اما در همه افراد الگوی مردانه ریزش مو به فرم شدید خود پیشرفت نمی کند . برای مثال ، ریزش مو از نوع پیشانی بلند ( Norwood-Hamilton type I) از انواع ریزش مو است که ممکن است برای برخی از بیماران کاشت مو جهت درمان آن مورد نیاز باشد ، در یک مرد مسن با ریزش موی پیشانی بلند پیشرفت ریزش به نوع تقریباً کامل ریزش مو (Norwood-Hamilton type VII) تا پایان عمر بیمار بسیار بعید است ، اما در یک مرد جوان با ریزش موی پیشانی بلند ممکن است ریزش مو به فرم شدید پیشرفت کند اما اگر سابقه خانوادگی و معاینه پوست سر برنامه ای غیر از پیوند را پیشنهاد دهد باید طبق اطلاعات به دست آمده از شرح حال و معاینه و همچنین خواسته های بیمار برنامه درمانی انتخاب شود. استفاده موثر از ناحیه دهنده زمانی که ریزش موی الگوی مردانه ریزش مو قابل توجه است و بانک مو محدود می باشد برنامه ریزی کاشت مو ممکن است شامل یک عمل کاشت موی ترکیبی باشد . جوانب مثبت و منفی این روش باید با متخصص کاشت مو مورد بحث قرار گیرد .
ارزیابی بانک موی مورد استفاده در پیوند مو باید شامل بررسی ویژگی های مو باشد :
تراکم موها : مو با تراکم های متفاوت در مکان های مختلف در بانک مو وجود دارد ، تراکم مو به عنوان تعداد موها در هر اینچ مربع از پوست سر مشخص می شود . تراکم در مناطق مختلف بر روی پوست سر متفاوت است . برداشت از بافت دهنده برای پیوند باید بر اساس تراکم مو حساب شود به عنوان مثال گرافت های پیوندی که شامل فولیکول های چند مویی هستند بهترین برداشت از مناطق رشد موی متراکم در محل دهنده هستند .
ضخامت موها : ضخامت (کالیبر) موهای بانک مو دلالت بر ظهور پری و یا کم پشتی در مناطق گیرنده پیوند دارند . غالباً برای ایجاد ظاهر طبیعی تر در منطقه دریافت کننده موهای با ضخامت کمتر در جلو و با ضخامت بیشتر در پشت سر پراکنده می شوند.
رنگ موها : پرترین ظاهر در مناطق گیرنده توسط کنتراست زیاد بین رنگ موی دهنده و رنگ پوست سر در منطقه دریافت کننده به دست می آید .
بافت مو : مو از نوع صاف تا نوع مجعد کامل و فر وجود دارد . هر بافت دارای ویژگی های مفید در دستیابی به حداکثر ظاهر طبیعی در فرد مراجع است .استفاده موثر از بافت مو به شدت وابسته به خواسته های بیمار دقیقا همانطوری که با متخصص پیوند مو در میان می گذارد است.
سطح مقطع مو : همانطور که در مورد بافت مو ذکر شد ، سطح مقطع مو نیز ویژگی است که می تواند به طور موثر بر انتخاب تکنیک مناسب برای دستیابی به ظاهری که بر اساس خواسته بیمار است مورد استفاده قرار گیرد .مثلا موی فر به عنوان مثال در مردان آفریقایی تبار معمولاً از فولیکول های منحنی رشد می کند لذا انجام عمل کاشت مو با روش بدون جراحی اشتباه است.. تکنیک برداشت ناحیه دهنده تکنیک های برداشت مو از ناحیه دهنده به طور پیوسته در طول سال ها بهبود یافته است . تکنیک های جدید تر عملکرد خود را به مراتب نسبت به تکنیک های قدیمی بهبود بخشیده اند . به طور کلی تکنیک های جدید در مقایسه با روش های قدیمی باعث ایجاد زخم کمتر در ناحیه دهنده می شوند و بیمار باید در مورد تشریح و تبیین روش برداشت مو از بانک مو به عنوان بخشی از ویزیت قبل از عمل پیوند از متخصص پیوند موی خود پرسش نماید. برای بیمار دانستن اینکه ناحیه دهنده چگونه مورد استفاده قرار می گیرد باید به اندازه دانستن چگونگی استفاده ناحیه دهنده در ناحیه دریافت کننده مهم باشد .