کمر انسان از اجزای مختلفی تشکیل شده است که شامل ماهیچه ها، استخوان ها، دیسک ها، رباط ها و تاندون ها می شود و هر یک از آن ها ممکن است آسیب ببیند و سبب کمردرد شود. این اجزا در کنار هم قرار گرفته و حرکات مختلف کمر را مدیریت می کند. اختلال در هریک از این اجزا در روند کاری سایر اجزا مشکل ایجاد کرده و در نهایت باعث ایجاد درد در ناحیه کمر می شود.کمردرد شایعترین علت ناتوانی در افراد زیر ۴۵ سال و دومین علت مراجعه به پزشک است. حدود ۸۰ درصد مردم در طول زندگی خود کمردرد یا پشت درد را تجربه میکنند. . با این حال درد کمر به عنوان یک بیماری در نظر گرفته نمی شود بلکه یک مشکل در سطح سلامت فرد است که می تواند یکی از علائم و نشانه های بیماری باشد. برای درمان کمر درد ابتدا باید علت آن درمان شود. در اکثر موارد درد کمر با اصلاح سبک زندگی یا استفاده از روش های درمانی غیر تهاجمی بهبود پیدا می کند و به ندرت از عمل جراحی برای درمان درد پایین کمر استفاده می شود.

علل کمر درد

اکثریت قریب به اتفاق دردهای کمر، علت مکانیکی دارند. در بسیاری از موارد، درد کمر به علت اسپوندیلوز به وجود می آید، اصطلاحی که به طور کلی به انحطاط ستون مهره در اثر استهلاک مفاصل، دیسک ها و مهره ها با بالا رفتن سن، اطلاق می شود. برخی از علت درد کمر در زیر آورده شده اند:

پیچ خوردگی و کشیده شدن علل اصلی بسیاری از کمردرد های حاد می باشند. پیچ خوردگی ها با کشیدگی بیش از حد یا پارگی رباط ها و کشیدگی ها به دلیل پارگی تاندون یا عضله به وجود می آیند. هر دو عارضه ممکن است در اثر چرخیدن بیش از حد، کشیدن بیش از حد بدن، بلند کردن نادرست و یا سنگین اجسام ایجاد شوند. این حرکات همچنین ممکن است باعث گرفتگی عضلات پشتی شده که می تواند دردناک باشد.

انحطاط دیسک های بین مهره ای یکی از شایع ترین علل مکانیکی کمر درد بوده و هنگامی ایجاد می شود که این دیسک های لاستیک مانند، در اثر پیر شدن کارایی خود را از دست می دهند. این دیسک ها در حالت طبیعی به بدن توانایی خم شدن، انعطاف و چرخاندن کمر را می دهند. با زوال این دیسک ها، خاصیت انعطاف آن ها از بین می رود.

دیسک های بیرون زده یا پاره شده در اثر وارد شدن فشار به دیسک های بین مهره ای پارگی دیسک ایجاد شده و کمر درد ایجاد می کنند. صرف نظر از علت بیرون زدگی دیسک می توان با تجویز مناسب اقدام به درمان دیسک کمر و دیسک گردن با فیزیوتراپی گردن و ورزش گردن و کمر نمود. در اغلب انواع کمر درد، بیماری بدون نیاز به کمک پزشک به خودی خود بهبود پیدا می کند و تنها به توجه و درمان خانگی کمر درد نیاز دارد و یا با ورزش درمانی کمر درد قابل برطرف شدن است.

رادیکولوپاتی (درگیری ریشه های اعصاب کمری) حالتی است که در اثر فشار، التهاب و یا جراحت به یک ریشه ی عصب نخاعی به وجود می آید. فشار روی ریشه ی عصب باعث ایجاد درد، بی حسی یا حس خارش شده که به دیگر نقاط بدن که تحت کنترل آن عصب هستند، منتشر می شود. رادیکولوپاتی زمانی ایجاد می شود که تنگی کانال یا یک دیسک فتق شده، روی ریشه ی عصب فشار وارد کند.

سیاتیک نوع خاصی از رادیکولوپاتی است که در آن عصب سیاتیک (سرینی) تحت فشار قرار می گیرد. سیاتیک عصبی است که با عبور از پشت باسن، به پشت ران ها رفته و تا پایین پا ادامه دارد. این عارضه باعث درد شوک مانند یا سوختن در ناحیه ی کمر به اضافه ی ناحیه ی باسن و یکی از پاها شده که بعضاً تا نوک پا می رسد. در شدیدترین موارد، هنگامی که عصب بین یک دیسک و مهره ی مجاور آن تحت فشار قرار می گیرد، علائم شامل نه تنها درد پایین کمر، بلکه بی حسی و ضعف عضلانی در پاها به علت اختلال در عملکرد عصب، می شوند. همچنین ممکن است این عارضه به دلیل وجود یک تومور یا کیست بوده که روی ریشه های عصبی فشار وارد می کند.

اسپوندیلولیستزی یا سرخوردگی مهره عارضه ای است که در آن یکی از مهره های کمر از جای خود بیرون آمده و به اعصابی که از ستون فقرات خارج می شوند، فشار وارد می کند.

یک حادثه ی ناگوار از قبیل حوادث ورزشی، تصادفات رانندگی یا سقوط از ارتفاع، ممکن است باعث پارگی تاندون ها، رباط ها یا عضلات شده و کمر درد ایجاد کنند. همچنین در اثر سانحه ممکن است ستون فقرات بیش از حد فشرده شده و باعث پارگی یا بیرون زدن یکی از دیسک های بین مهره ای گردد. در این صورت بر ریشه های عصبی متصل به نخاع فشار اعمال می گردد. هنگام تحت فشار قرار گرفتن اعصاب نخاعی، کمر درد یا بیماری سیاتیک ممکن است دیده شوند.

تنگی کانال نخاعی باعث اعمال فشار بر نخاع و اعصاب آن شده که می تواند باعث درد یا بی حسی در هنگام راه رفتن شده و با گذر زمان به ضعف پا ها و از دست دادن حس لامسه منجر شود.

مشکلات اسکلتی از قبیل قوس کمر، اسکولیوز یا قوز کمر (یک خمیدگی در ستون فقرات که معمولاً تا سنین میانی باعث درد نخواهد شد)، گودی کمر و دیگر مشکلات مادرزادی ستون مهره.

علائم کمر درد

یکی از رایج ترین علائم کمر درد، بروز درد در ناحیه تحتانی مفصل کمر است که با سختی، گرفتگی کمر و درد شدید همراه است. انواع کمر درد شامل موارد زیر است:

درد پایین کمر: کمر درد اغلب روی ناحیه تحتانی مفصل کمر تأثیر میگذارد، اما ممکن است این درد در نواحی دیگری از بدن مانند پایین، جلو، طرفین یا پشت ساق پا هم ایجاد شود. درد پایین کمر به صورت ناگهانی بعد از بلند کردن یک جسم سنگین، یا خم شدن نا صحیح مفصل کمر یا به صورت تدریجی با گذشت زمان با انجام روش های غلط قرارگیری مفصل کمر ایجاد میشود. درد مفصل کمر اغلب در هنگام شب، در حین انجام فعالیت های روزمره، بعد از نشستن های طولانی مدت دریک موقعیت مانند نشستن های زیاد برروی صندلی در سفر تشدید میشود و درازکشیدن برروی یک سطح صاف میتواند باعث کاهش درد در پایین کمر شود.

درد در ناحیه بالایی و میانی مفصل کمر: دردهای ناحیه فوقانی و میانی مفصل کمر در هر قسمت از مفصل کمر میتواند، ایجاد شود. مثلاً میتواند از مرکز گردن تا پایین قفسه سینه ایجاد شود این ناحیه به عنوان ستون مهره های سینه ای یا قفسه سینه شناخته شده است. در صورتیکه آسیب دیدگی عصب در مفصل کمر در پشت قفسه سینه ایجاد شود کمر درد با درد در نواحی دیگری از بدن مانند بازو، ساق پا و سینه مواجه میشوید درد های ناحیه میانی و بالایی مفصل کمر نسبت به دردهای تحتانی کمر کمتر رخ میدهد، به دلیل اینکه استخوان های این ناحیه از مفصل کمر کم انعطاف تر از ناحیه تحتانی کمر و گردن است. درد کمر در نواحی بالایی و میانی مفصل کمر اغلب خفیف است و با سوزش همراه است و یا میتواند به صورت شدید هم ایجاد شود ماهیچه های این ناحیه از مفصل کمر هم ممکن است دچار گرفتگی یا سخت شوند.

انواع دیگر دردهای کمر: درد در نواحی بالای مفصل کمر، ساق پا، گردن و شانه ها ممکن است، در بعضی از مواقع بر اثر بروز عوامل دیگری باشد این عوامل در زیر ذکر شده است:

۱- درد کمر در ناحیه تحتانی آن که از ناحیه باسن شروع میشود و به سمت ساق پاها امتداد دارد میتواند از علائم بیماری عصب و رگ سیاتیک باشد.

۲- درد در ناحیه تحتانی مفصل کمر، ضعف و گرفتگی عضلات کمر میتواند بر اثر لغزندگی دیسک ایجاد شود درصورتی که دچار لغزندگی دیسک کمر شده باشید درد کمر معمولاً به سمت ساق پاها هم گسترش میابد.

۳- دردهای ناحیه تحتانی کمر، درد گردن و سختی در مفصل ساکروایلیاک (مفصلی که ناحیه لگن را به ستون مهره ها متصل کرده است) همه موارد ازعلائم بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان (تغییرات استخوانی باعث فشار برروی عصب میشود) است.

۴- بروز درد در مفاصل (که شامل مفصل کمر هم می باشد) هنگام راه رفتن و سخت شدن مفصل در ساعات اولیه صبح میتواند از علائم بیماری آرتروز باشد.

۵- سختی و دردناک شدن شانه ها که انجام کارهایی مانند لباس پوشیدن، رانندگی کردن، یا خواب را با مشکل مواجه میکند، از علائم شانه منجمد است.

۶- درد و سختی مفصل گردن، سردرد، درد ناحیه تحتانی مفصل کمر می تواند هنگام تصادف و بر اثر واخوردگی ایجاد شود.

عوامل خطر کمر درد

کمر درد می تواند در تمامی افراد حتی کودکان و نوجوانان نیز ایجاد شود. برای بررسی علل و عوامل کمر درد همچنان تحقیقات زیادی در حال انجام است. با این حال تصور می شود که عوامل زیر باعث می شوند شما نسبت به سایرین بیشتر در معرض ابتلا به کمر درد باشید:

• سن: با بالا رفتن سن بعد از حدود سی یا چهل سال، احتمال ابتلا به کمر درد نیز بالا می رود.
• ورزش نکردن: عضلات ضعیف کمر که کمتر به کار گرفته می شوند می توانند منجر به کمر درد شوند.
• وزن بالا: بالا بودن وزن موجب وارد شدن فشار زیاد به کمر می شود
• ابتلا به برخی بیماری ها: برخی از انواع آرتروز و سرطان ها می تواند احتمال بروز کمر درد را افزایش دهد
• بلند کردن اجسام به شیوه غلط: در صورتی که هنگام بلند کردن اجسام به جای استفاده از عضلات پا از عضلات کمر استفاده کنید ممکن است دچار کمر درد شوید
• مشکلات روحی و روانی: افرادی که دچار افسردگی یا اضطراب هستند بیشتر مستعد ابتلا به کمر درد هستند
• سیگار کشیدن: سیگار کشیدن می تواند موجب عدم تغذیه و خونرسانی کافی به دیسک های بین مهره ای در کمر شود

تشخیص کمر درد

در صورت مراجعه به پزشک برای درمان کمر درد پزشک ابتدا کمر شما را معاینه می کند و توانایی شما برای نشستن، ایستادن، راه رفتن و بالا بردن پاها را بررسی می کند. پزشک درباره میزان درد شما و سایر علائم سؤالاتی می پرسد. در صورت نیاز به بررسی این که عامل خاصی باعث درد کمر شما شده ممکن است پزشک تست ها یا آزمایشاتی را تجویز کند از جمله:

رادیوگرافی با اشعه ایکس: در این عکس ها شکل ستون فقرات و مهره ها مشخص است و در صورت وجود، آرتروز یا شکستی استخوان در عکس مشخص است؛ اما مشکلاتی مانند مشکلات نخاعی، عضلانی، دیسک بین مهره ای و شاخه های عصبی مشخص نیست.

اسکن ام.آر. آی یا سی.تی.اسکن: در این عکس ها می توان بیرون زدگی یا پارگی دیسک ها یا سایر مشکلات استخوانی، عضلانی، تاندون ها، عصب ها، رباط ها و عروق را مشاهده کرد.

آزمایش خون: برای بررسی ابتلا به عفونت یا سایر مشکلات مؤثر بر کمر درد

اسکن استخوان: در موارد نادر این تست برای تشخیص تومور استخوانی و شکستی های فشاری انجام می شود.

تست نوار عصب و عضله: بررسی و ثبت پالس های تولید شده توسط عصب ها و پاسخ عضلات به این پالس ها. این تست می تواند وجود فشار روی شاخه های عصبی بر اثر بیرون زدگی دیسک یا تنگی کانال نخاعی را معین کند.

انواع کمر درد

کمردرد مکانیکی

کمردرد مکانیکی یک نوع شایع از احساس درد در قسمت پایین کمر است و زمانی احساس می شود که عضلات، رباط ها و مفاصل دچار التهاب شوند یا آسیب ببینند. این نوع درد اغلب در قسمت پایین کمر، باسن و ران احساس می شود. درد به نوع حرکات شما بستگی دارد اگر شما نشسته باشید، دراز بکشید یا بچرخید درد به اشکال و شدت های مختلف احساس خواهد شد.

درد رادیکولر

این نوع درد زمانی به وجود می آید که یک عصب در ستون فقرات تحت فشار قرار بگیرد یا ملتهب شود. از این نوع درد اغلب تحت عنوان درد تیر کشنده، شدید و ناگهانی یاد می شود. درد سیاتیک یک نوع شایع از درد رادیکولر است. هنگامی که از عصب دور می شویم درد رادیکولر به آن شدت که در کمر احساس می شود در پاها یا باسن احساس نخواهد شد. الگوی احساس درد برای هر عصب متفاوت است.

انواع کمر درد بر اساس شدت درد

درد کمر بر اساس شدتی که دارد تقسیم بندی می شود و به صورت زیر توصیف می گردد:

درد حاد کمر به علت آسیب دیدگی بافت (مانند دردی که به دنبال انجام یک فعالیت جسمانی و پس از تصادفات احساس می شود) به وجود می آید. این نوع درد به صورت ناگهانی به وجود می آید و حدود چند روز یا چند هفته باقی می ماند و با بهبود بدن از میزان درد نیز کاسته می شود.

از یک نوع دیگر درد تحت عنوان درد مکانیکی یاد می شود که به علت ضربه یا کشیدگی به وجود می آید و می تواند چند هفته تا چند ماه تداوم داشته باشد. برای تسکین این نوع درد باید به پزشک مراجعه کرد. این درد باعث بروز اختلال در انجام فعالیت های روزمره می شود و مدت زیادی طول می کشد تا بهبود پیدا کند؛ اما در نهایت به صورت خود به خود برطرف خواهد شد.

درد مزمن کمر می تواند بیش از سه ماه طول بکشد. این نوع درد شدید است و به خوبی به روش های درمانی پاسخ نمی دهد همچنین مشخص کردن منبع اصلی درد کمر می تواند دشوار باشد.

روش های پیشگیری از درد کمر

کمردرد، دلایل مختلفی دارد. در برخی مواقع علت این درد افزایش سن است که در مورد آن نمی توان کاری کرد. بالا رفتن سن باعث فرسایش مهره ها و اجزای دیگر ستون فقرات می شود. گاهی اوقات نیز درد کمر به دلایلی چون بیماری های استخوانی و عفونی ایجاد می شود که در آن صورت نیز نمی توان روش های پیشگیری را برای آن عنوان نمود؛ اما در اغلب مواقع کمردرد دلایل بسیار ساده ای دارد و به علت حرکات نادرست بدن یا عدم رعایت نکات ایمنی در حین انجام کارها رخ می دهد. در این موارد می توان با رعایت برخی نکات از ایجاد کمردرد و مشکلات ناشی از آن پیشگیری کرد. راه های پیشگیری از کمردرد عبارتند از:

1. ورزش کردن: یکی از مهم ترین کارهایی که می توانید برای تقویت ماهیچه ها و فعال کردن آنها انجام دهید، انجام حرکات ورزشی است. تقویت ماهیچه ها باعث می شود تا کمر شما کمتر در معرض آسیب قرار گیرد و با کوچک ترین ضربه یا حرکت، دچار مشکل نشود.
2. وزن ایده آل: یکی از مواردی که بر روی کمر فشار وارد می کند، اضافه وزن و چاقی است. بنابراین سعی کنید یک رژیم غذایی مناسب و درست داشته باشید با انجام پیاده روی روزانه و تمرینات ورزشی، وزن خود را همیشه در حالت ایده آل نگه دارید.
3. بلند کردن اجسام سنگین: بلند کردن اجسام سنگین نیاز به رعایت اصول خاصی دارد. در صورتی که توان انجام این کار را ندارید، از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید و به کمر، زانوها و پاهایتان فشار وارد نکنید.
4. صندلی مناسب: صندلی مناسبی را برای نشستن انتخاب نمایید. در صورتی که مجبور به نشستن طولانی مدت هستید، حتماً یک صندلی راحت و استاندارد را انتخاب کنید. صندلی شما باید ارتفاع مناسبی نیز داشته باشد.
5. کفش مناسب: کفش یکی از مهم ترین گزینه هایی است که تأثیر مستقیم بر روی کمردرد شما دارد. سعی کند کفش های سبک و راحت را انتخاب کنید و از پوشیدن کفش های پاشنه بلند خودداری نمایید.
6. تشک مناسب: برای خوابیدن از تشک های طبی و استاندارد استفاده کنید. سطح خواب شما باید صاف و محکم باشد.
7. طرز ایستادن: به طرز ایستادن خود دقت کنید و اندام هایتان را در حالت مناسبی قرار دهید. کمر و پاهایتان را صاف و کشیده نگه دارید و سر خود را رو به جلو بگیرید. وزنتان باید به طور مساوی بر روی دو پا تقسیم شود.

روش های درمان کمر درد

درمان دیسک کمر با دو روش جراحی و بدون جراحی صورت می پذیرد. مهم ترین روشهای درمان بدون جراحی دیسک کمر انجام فیزیوتراپی و ورزش است که در بسیاری از بیماران مبتلا به دیسک کمر، می تواند روش مؤثری باشد. استفاده از روش جراحی برای درمان دیسک کمر، تنها زمانی ضرورت دارد که آسیب عصبی نشانه دار و در حال پیشرفت به وجود آمده باشد و بیمار به درمانهای بدون جراحی دیسک کمر مثل لیزر درمانی کمر پاسخ خوبی ندهد. این موارد شامل بی حس شدن بخشی از ران و یا ساق پا، کاهش توان ماهیچه ها و ضعیف شدن آنها، کاهش و یا از بین رفتن کامل عکس العمل های عصبی است که در معاینه عصبی دیده شود. فیزیوتراپی معمولاً برای تقویت گروه های عضلانی مرکزی که از کمر حفاظت می کنند، بهبود تحرک و انعطاف پذیری و اصلاح وضعیت بدن، به همراه دیگر درمان ها مانند لیزر درمانی کمر و ورزش درمانی کمر استفاده می شود.

گرما و سرما: هیچ گاه به عنوان راه حل سریعی برای درمان آسیب کمر شناخته نشده اند، با این وجود می توانند به کاهش درد و التهاب برای افراد دچار درد حاد، تحت حاد و مزمن کمک کنند. همچنین در برخی افراد به تحرک بیشتر نیز، کمک می کنند.

نوع فعالیت: استراحت باید به صورت محدود باشد. افراد باید تمرینات کششی و فعالیت های روزمره را هر چه زود تر شروع کرده و همچنان از فعالیت هایی که باعث تشدید درد می شوند بپرهیزند. شواهد قوی نشان می دهند کسانی که فعالیت های روزمره ی خود را ادامه می دهند، نسبت به کسانی که از بدو شروع درد استراحت می کنند، از انعطاف پذیری بیشتری در کمر خود برخوردارند. تحقیقات دیگر نشان می دهند که استراحت در بستر به تنهایی، می تواند کمر درد را تشدید کرده و همچنین باعث عوارض ثانویه مثل افسردگی، کاهش قدرت عضلانی و لخته شدن خون در پاها گردد.

تمرینات تقویتی: فعالیت هایی فراتر از فعالیت های روزمره، در موارد کمر درد حاد توصیه نمی شوند؛ ولی می توانند بهبود کمر درد های تحت حاد و مزمن را سرعت بخشند. به وجود آوردن و نگه داری قدرت عضلانی، به خصوص در افراد دارای مشکلات اسکلتی از اهمیت بالایی برخوردار است. پزشکان می توانند لیستی از تمرینات مفید را ارائه دهند که به هماهنگی، وضعیت صحیح و همین طور تعادل عضلات کمک کند. از جمله ورزش کمر درد یوگا می باشد. شواهد نشان می دهند که تمرینات یوگا می توانند در کم کردن کمر درد مزمن تأثیر کوتاه و بلند مدت داشته باشند.

دارودرمانی: طیف وسیعی از دارو ها به منظور درمان کمر درد های حاد و مزمن استفاده می شوند. برخی از این دارو ها تنها با نسخه ی پزشک به فروش می رسند. بعضی دارو ها، حتی آنهایی که نیاز به نسخه ی پزشک ندارند، ممکن است در طول بارداری خطرناک بوده یا با دارو های دیگر تداخل داشته باشند. همچنین ممکن است این دارو ها عوارض جانبی داشته و باعث ضرر های جدی مثل آسیب به کبد یا زخم های گوارشی و خون ریزی شوند. مشورت با پزشک، قبل از مصرف داروی کمر درد، ضروری است. در زیر به انواع اصلی دارو های مورد استفاده برای درمان کمر درد اشاره می کنیم:

• دارو های مسکن مخصوصاً به منظور از بین بردن درد ساخته شده اند.
• دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) درد و التهاب را از بین می برند و فرمولاسیون آنها نیاز به نسخه پزشک ندارد. (ایبوپروفن، کتوپروفن و ناپروکسن)
• دارو های ضد تشنج (این دارو ها در درجه ی اول برای حمله های ناگهانی بیماری استفاده می شوند) می توانند در درمان افراد مبتلا به رادیکولوپاتی و درد ریشه ای مؤثر واقع شوند.
• دارو های ضد افسردگی مثل تریسیکلیک ها، سروتونین و مهار کننده های باز جذبی نور اپی نفرین، به طور معمول برای کمر درد های مزمن تجویز می شوند، اگر چه در طی بررسی تحقیقات در مورد سودمندی این دارو ها، اثر آنها بر روی کمر درد های غیر اختصاصی اثبات نشده است.
• دارو های محرک سطحی از قبیل کرم ها و اسپری ها، به صورت موضعی استعمال شده و اعصاب پوست را به منظور ایجاد حس گرما یا سرما تحریک می کنند. بدین صورت درد کاهش می یابد. مسکن های موضعی درد نیز، التهاب را کاهش داده و جریان خون را تقویت می کنند.

مانیپولاسیون : مانیپولاسیون (جا انداختن) و تحرک بخشی ستون فقرات راهکار هایی هستند که در آنها متخصص از دست برای تحرک بخشی، جا انداختن، ماساژ درمانی یا تحریک ستون فقرات و بافت های اطراف آن استفاده می کنند. مانیپولاسیون عبارت است از یک حرکت سریع که فرد مورد درمان روی آن کنترلی ندارد، در حالی که تحرک بخشی عبارت است از حرکات اصلاحی آرام تر. شواهد نشان می دهند که این تکنیک ها اثر کم تا متوسطی به صورت کوتاه مدت روی افراد مبتلا به کمر درد مزمن می گذارند. اثر این روش ها بر درد های حاد و تحت حاد معمولاً کم است. در ضمن هیچ کدام از این روش ها برای افرادی که کمر درد آنها ناشی از علل مشخص پزشکی مثل پوکی استخوان، فشردگی نخاع یا آرتروز کمر می باشد، مناسب نیستند.

تراکشن: تراکشن (کشش) روشی است که در آن با استفاده از وزنه و قرقره، فشاری ممتد یا متناوب به بدن وارد شده و بدین صورت اسکلت به یک وضعیت مناسب، کشیده می شود. برخی از افراد تحت درمان تراکشن یا کشش ستون فقرات، از درد رهایی می یابند؛ ولی این وضعیت موقتی است. هنگامی که کشش متوقف شود، کمر درد شروع به بازگشت می کند. شواهدی مبنی بر اثر گذاری بلند مدت این روش درمان بر روی افراد مبتلا به کمر درد، وجود ندارد.

طب سوزنی: برای درمان کمر درد های مزمن نسبتاً مؤثر است. این روش شامل فرو کردن سوزن های باریک در نقاط به خصوصی در سر تا سر بدن می باشد. برخی عقیده دارند که هنگام فرو شدن و تحریک سوزن ها (به وسیله ی چرخاندن یا عبور جریان الکتریکی ضعیف)، به طور طبیعی مواد شیمیایی مسکن درد در بدن آزاد می شوند، از قبیل اندورفین، سروتونین و استیل کولین.

بیوفیدبک: برای درمان بسیاری از درد های حاد، ازجمله کمر درد و سر درد به کار می رود. این روش درمان عبارت است از اتصال الکترودهایی به پوست و استفاده از دستگاه الکترومیوگراف که به فرد این اجازه را می دهد که از تنفس، تنش عضلانی، ضربان قلب و دمای پوست خود مطلع شده و آنها را تنظیم کنند. افراد، واکنش خود به درد را با استفاده از تکنیک های تمدد اعصاب تنظیم می کنند. بیوفیدبک معمولاً همراه با دیگر روش های درمان استفاده شده و فاقد عوارض جانبی است. شواهدی مبنی بر تأثیر مستقیم بیوفیدبک بر روی کمر درد موجود نمی باشد.

درمان با استفاده از بلوک عصبی: به منظور از بین بردن درد مزمن به وسیله ی قطع رسانایی اعصاب مناطق خاصی از بدن، انجام می شود. بلوک عصبی روش های متعددی از جمله تزریق دارو های بی حسی موضعی، سم بوتولینم یا استروئید ها به داخل بافت نرم یا مفاصل آسیب دیده و یا روش های پیچیده تری مثل بلوکه کردن ریشه ی عصبی و یا تحریک نخاع دارد. به هنگام کمر درد شدید، ممکن است دوز کمی دارو برای درد کمر را مستقیماً وارد نخاع کنند. موفقیت در این نوع درمان به مهارت متخصص و اینکه بتواند محل دقیق عصب مورد نظر را پیدا کرده و تزریق را به درستی انجام دهد بستگی دارد. تزریق مزمن استروئید می تواند باعث افزایش ناتوانی گردد.

تزریق استروئید اپیدورال: یک راه رایج برای درمان کوتاه مدت کمر درد و درد سیاتیک ناشی از التهاب می باشد. ساکن شدن درد در این شیوه درمانی تزریق اپیدورال کمر موقتی بوده و استفاده ی بلند مدت از این تزریقات توصیه نمی شود.

تحریک الکتریکی اعصاب از طریق پوست (TENS): عبارت است از همراه داشتن یک وسیله ی الکتریکی که الکترود های آن روی پوست ناحیه دردناک قرار گرفته و با ایجاد تکانه های الکتریکی، سیگنال های درد در اعصاب مجاور را از کار می اندازد. فرض بر این است که تحریک دستگاه عصبی می تواند باعث تغییر در ادراک درد شود. مطالعات اولیه در مورد TENS نشان داد که این روش سطح اندورفین (مسکن درد طبیعی بدن) را بالا می برد. با این وجود، مطالعات اخیر نتایج متناقضی در خصوص مؤثر بودن این روش بر رفع کمر درد، ارائه داده اند.

برای درمان کمر درد روش های دیگری ازجمله تزریق پی آر پی، اوزون تراپی و … نیز وجود دارد.

عمل جراحی: هنگامی که دیگر راه های درمان نتیجه ندهند، نوبت به جراحی باز یا جراحی بسته ستون فقرات می رسد تا درد ناشی از آسیب های اسکلتی عضلانی یا فشار به اعصاب را بر طرف کند. پس از جراحی ممکن است ماه ها طول بکشد تا بیمار بهبود یابد و حتی ممکن است برای همیشه انعطاف پذیری خود را از دست بدهد.

نسخه اصلی مطلب بهترین روش های رفع و درمان کمر درد را در سایت دکتر علی فرخانی بخوانید.

---