همورویید یک بیماری نیست .بلکه بالشتکهای عروقی است که به صورت طبیعی در درون کانال مقعدی تمام افراد وجود دارد.هموروییدها مسوول حفظ 15% فشار مقعد در حالت استراحت میباشند .لذا وجود آنها برای جلوگیری از بی اختیاری مفید است.بنابر دلایل زیادی مثلا یبوست های طولانی و یا افتادگی های کف لگن این بالشتک ها بزرگ و پر خون شده و بیماری هموروییدی ایجاد میشود.عمر بیماری های هموروییدی همراه با عمر بشریت است و از این بیماری در کتابهای کهن یاد شده است.
شایعترین علامت بیماری همورویید خونریزی وبیرون زدگی توده از مقعد است.عده ای نیز از احساس دفع ناکامل و مشکل در رعایت بهداشت ناحیه مقعد شکایت دارند.در صورتی که توده هموروییدی مختنق گردد درد نیز به مشکلات بیمار اضافه میشود.اگر توده همموروییدی از مقعد بیرون نزند ویا در صورت بیرون زدن خود بخود جا برود به آن درجه 1و2 و در صورت نیاز به جا اندازی آن با انگشت ویا عدم امکان جا اندازی درجه 3و4 می گویند.این تقسیم بندی از جهت تعیین مدل درمانی میتواند مفید باشد.
متاسفانه علی رغم وجود بیماریهای گوناگون در ناحیه آنال ،بسیاری از مردم و حتی پزشکان تمام بیماری های ناحیه مقعد را همورویید میدانند که این اشتباه وقتی در مرحله درمان باشد عواقب زیادی خواهد داشت.لذا معاینه دقیق و افتراق آن از شقاق ،سرطانهای مقعد ، پرولاپس وبیرون زدگی رکتوم ،افتادگیهای کف لگن و... لازم خواهد بود.نکته بسیار مهم:اگر برای شما بدلیل خونریزی از مقعد تشخیص بواسیر داده شده است،چنانچه بالای 40 سال دارید پیش از هر اقدامی کولونوسکوپی را فراموش نکنید.
معمولا در مورد همورویید درجه 1 و2 توصیه به رزیم غذایی و درمان دارویی میگردد.اولین مرحله مصرف مقدار زیاد آب و فیبر زیاد جهت دفع مدفوع نرم است.رعایت بهداشت مقعد ،نشستن در تشت آب گرم و جلوگیری از زورزدن زیاد در توالت بسیار میتواند مفید باشد.استفاده محدود از کرم های ضد همورویید به استفاده از شیاف ارجحیت دارد.