فیبروم رحم :
فیبروم های رحم ، رشد های غیر سرطانی رحم هستند که اغلب در سنین تولید مثل فرد به وجود می آیند.فیبروم رحم با افزایش خطر سرطان رحم همراه نیست ولی در مریض هایی که فیبروم رشد سریعی دارد و یا فیبروم آنها حین یائسگی رشد کرده است ، بایستی احتمال فیبروم سرطانی را در نظر داشت.
بطور کلی فیبرومهای رحمی بندرت احتیاج به درمان دارند. درمان طبی و روشهای جراحی می توانند فیبروم ها را کوچک نموده و یا بردارند، البته در صورتیکه فرد دچارمشکلات فیبروم شده باشد.به طور نادر ، فیبروم ممکن است که احتیاج به یک درمان فوری و اورژانسی داشته باشد، در صورتی که فرد دچار درد حاد و شدید لگن و یا خونریزی قاعدگی شدید گردد.
علائم بیماری فیبروم رحم :
خونریزی شدید و یا دردناک رحمی خونریزی طولانی مدت رحمی ( 7 روز یا بیشتر) فشار یا درد لگنی تکرر ادراری مشکل در تخلیه مثانه یبوست پشت درد یا پا درد ترشح واژینال مزمن
فیبروم های زیر مخاطی: چون به سمت دیواره داخلی رحم رشد می کنند، گاهی اوقات مسئول خونریزی قاعدگی طولانی مدت ویا شدید هستند و یا در قابلیت باردار شدن فرد می توانند اختلال ایجاد کنند.
فیبروم های زیر سروز رحم : چون به سمت خارج رحم رشد می کنند ، گاهی اوقات می توانند روی مثانه فشار وارد آورند و سبب علائم ادراری و تکرر ادرار شوند.
ویزیت دکتر برای شما الزامی است اگر شما :
درد لگنی دارید که برطرف نمی شود پریود های سنگین و درد ناک دارید خونریزی و یا لکه بینی بین دو پریود دارید درد هنگام نزدیکی جنسی دارید مشکلات خالی کردن مثانه دارید مشکلات اجابت مزاج دارید
همچنین ویزیت فوری دکتر در موارد خونریزی شدید رحمی و یا درد لگنی تیزی که ناگهانی ظاهر شده است ، حتما الزامی است.دانشمندان علت فیبروم را نمی دانند ، اما مطالعات جدید اشاره به موارد زیر دارند :
علل و فاکتور های ژنتیک نژاد هورمون های زنانگی
فیبروم ها کلا در افرادی که حاملگی و زایمان داشته اند ، کمتر رخ می دهد. در افراد چاق ، فیبروم بیشتر دیده می شود. قرص های جلوگیری از بارداری با کاهش خطر ابتلا به فیبروم همراهند.
عوارض بیماری :
خطر ابتلا به کم خونی بر اثر خونریزی شدید ویا طولانی مدت رحمی ایجاد درد شدید بر اثر پیچ خوردن و یا استحاله فیبروم اختلال در بارور شدن فرد به دلیل انسداد و یا منحرف شدن لوله های رحمی
فیبروم های زیر مخاطی می توانند منجر به اختلال در کاشت تخمک بارور شده در دیواره داخلی رحم شوند و نتیجتا رشد جنین تحت تاثیر قرار می گیرد. در این موارد، پزشکان اغلب توصیه به برداشتن این نوع از فیبروم ها قبل از تلاش برای بارور شدن می کنند .در اغلب اوقات، فیبروم ها در حاملگی احتیاج به درمان ندارند.اگر که درد های شکمی در سه ماهه اول و دوم بارداری پیش آید آنرا می توان با مسکن های معمولی کنترل کرد. در مورد فیبروم هایی که منجر به سقط مکرر جنین شوند ، پزشک ممکن است که یکی از فیبروم ها و یا تمامی آنها را بردارد.
تست های تشخیصی:
فیبروم ها اغلب به طور اتفاقی در حین معاینه روتین لگنی یافت می شوند. دکتر شما ممکن است که احساس نامنظمی در شکل رحم شما کند و پیشنهاد سونوگرافی برای تشخیص فیبروم کند. سونوگرافی : بهترین و دقیق ترین روش برای تشخیص فیبروم می باشد. در این روش بی درد، با کمک امواج صوتی تصاویری از رحم و تخمدانها گرفته می شود.سایر روش های تشخیصی، هیستروسکوپی و هیستروسالپنگوگرافی می باشندگاهی اوقات سی تی اسکن ویا ام آر آی بسته به مورد شخص ممکن است که لازم شوند.
درمان بیماری فیبروم رحم :
در مورد بسیاری از افرادیکه فیبروم رحمی بدون مشکل و نشانه دارند سیاست تحت نظر گرفتن فیبروم بهترین گزینه است.بسیاری از فیبروم ها تمایل دارند که بعد از یائسگی کاهش اندازه داده و حتی ناپدید شوند. البته این در مورد تمامی آنها صدق نمی کند.
دیفرلین :
این داروها با کاهش سطح هورمون های زنانگی ( استروژن و پروژسترون ) سبب یک حالت یائسگی موقتی می شوند. در نتیجه پریود قطع می شود و فیبروم ها جمع می شوند و کم خونی فرد بهبود می یابد.
قرص های جلوگیری خوراکی ویا قرص های پروژسترونی : می توانند به کنترل خونریزی رحمی ناشی از فیبروم کمک کنند. ولی نمی توانند اندازه فیبروم را کاهش دهند .
هیسترکتومی ( عمل برداشت رحم ) : این عمل تنها راه حل دائمی برای فیبروم های رحمی است . اما باید در نظر داشت که این با این عمل توانائی بچه دار شدن فرد از بین می رود ، لذا برای افرادیکه دیگر مایل به باروری نیستند، گزینه خوبی محسوب می شود.
میومکتومی ( عمل برداشت فقط فیبروم ) : این عمل عارضه اش از عمل برداشت رحم ، کمتر است ولی احتمال عود ( برگشت مجدد ) فیبروم با آ ن وجود دارد.
میومکتومی هیستروسکوپیک : این روش یک گزینه مطرح برای برداشت فقط فیبروم های داخل رحم ( زیر مخاطی ) است.
Endometrial Ablation : برداشت بافت آندومتر (لایه داخلی رحم ): در این روش با کمک امواج انرژی حاصل از میکروویو و یا گرما ، بافت دیواره داخلی رحم تخریب می شود. این روش در توقف خونریزی غیر طبیعی رحم موثر است ولی روی سایز فیبروم ها تاثیری ندارد.
روش لخته سازی در عروق رحمی:
در این روش یک دکتر رادیولوژیست مجرب ، با کمک تزریق موادی بسیار ریز پلی وینیل کلراید در عروق خون رسان رحم لخته ایجاد می کند.
در نتیجه خون رسانی فیبروم دچار اختلال می شود و فیبروم جمع می شود