1. بي اشتهايي در كودك قبل از اينكه نكته تغذيه ايي باشد ، بيشتر رفتاري و رواني است . چگونه ؟
كودك شيفته توجه ، محبت و بازي است و اين رادر تمام اوقات روز مي طلبد . ولي پدر و مادر به علت گرفتاري هاي زندگي معمولا نمي توانند آن مقدار ي كه كودك طلب مي كند به او توجه نمايند و بنابراين طفل معصوم منتظر لحظه موعود مي شود كه همان موقع غذا خوردن است . در اين موقع مادر اگر بيرون كار مي كند ، برگشته و اگر خانه دار است از كار خانه و آشپز خانه خود را فارغ مي كند تا به خيال خود فرزندش را سير كند . غافل از اين كه كودك فرصت را براي جلب توجه و بازي مادر مغتنم مي شمارد و اين نكته را خوب درك مي كند كه هر چه كمتر بخورد توجه بيشتر ي به سمت او جلب خواهد شد . از سوي ديگر پدر و مادر مي دانند كه به عنوان مثال گوشت براي رشد فرزندشان چقدر لازم است و اصرار بيش از حد براي مصرف اين ماده كودك را به يك موفقيت بيشتر براي جلب توجه مي رساند .
آهان اگه اصلا گوشت نخورم چه توجهي به من جلب ميشه !!!
راهكار :
در مواقع غير از غذا ، توجه ، محبت و بازي با فرزند و در موقع غذا هيچ نوع توجهي به غذا خوردن كودك نبايد بشود .تا مدت ها هم كودك شما منتظر همان توجه ها هست و نبايد منتظر پاسخ زود هنگام از سوي او باشيد.
2.علت ديگر بي اشتهايي در كودكان در وعده هاي اصلي غذا ، مصرف تنقلات قبل از غذاست .
راهكار :
معده كوچك فرزند شما در هنگام غذا بايد كاملا خالي و قند خون او بايد به حد اقل ممكن برسد تا غذايي كه لازم است را در وعده اصلي غذا در يافت نمايد . بنابراين مصرف هر نوع ميان وعده ، حتي ميوه كه سالم ترين آن هاست ، نبايد 2 تا 3 ساعت قبل از وعده اصلي غذا باشد .
3. مساله مهم ديگري كه بايد به آن توجه داشت اين است كه گاهي اصلا بچه بي اشتها نيست ، و فقط آن مقدار كه ما انتظار داريم نمي خورد . طبيعي است كه مادر و گاهي پدر دلشان مي خواهد كه فرزندشان بيش از آنچه واقعا لازم دارد دريافت كند .
راهكار :
كودك را بصورت دوره ايي نزد پزشك تغذيه ببريد . اگر وزن و قد او در محدوده طبيعي است يعني دريافت او با اين كه از نظر شما كم است ولي در واقع نرمال است .هميشه به خاطر داشته باشيد معضل امروز ما سوء تغذيه نيست ، بلكه چاقي است .