جهت بزرگ کردن سینه ها از این تکنیک استفاده می شود . در این روش با استفاده از یک برش کوچک می توان یک بادکنک را زیر نسج سینه کارگذاری کرد و بدان وسیله حجم سینه را اضافه نمود.
کلاً پروتزها از لحاظ جنس به دو نوعند :
پروتزهای سیلیکونی و یا پروتز های آبی :بدین معنا که در نوع سیلیکونی داخل پروتز از ژل سیلیکون پر شده است . سالین (saline) داخل پروتز از سرم نمک پر میگردد .
هر کدام از این دو نوع مزایا و معایبی دارند .نوع سیلیکونی دارای قوام بهتر است ولی احتیاج به برش بزرگتر جهت کارگذاری دارد . در حالیکه نوع آبی برش کوچکتری نیاز دارد اما عیب آن قوام پایین تر و نیز احساس تموج آب حین فعالیت خواهد بود .
در مورد شکل پروتزها هم دو نوع است یکی پروتزهایی که به صورت آناتومیکال هستند یا همان قطره اشکی و دیگری آنهایی که به صورت گرد (کروی )هستند .
در مورد محل قرار گیری هم می توان پروتز را زیر نسج سینه (یعنی زیر غده پستان) گذاشت و یا آن را زیر عضله جدار قفسه سینه یا همان عضله سینه ای بزرگ تعبیه کرد .
محلهای برش برای جاگذاری پروتز از 4 ناحیه است:
اول ناحیه چین زیر سینه است دوم ناحیه زیر بغل سوم اطراف هاله سینه چهارم ناف که البته با استفاده از اندوسکوپ مخصوص انجام می گردد که فعلاً در ایران مقدور نیست . هر کدام از این انواع پروتز و نیز محل های جایگذاری موارد استفاده خاص دارد توسط جراح بعد از مصاحبه با فرد متقاضی صورت می پذیرد.
پروتز سینه نهایتاً جسم خارجی است ولی با بدن انسان سازگار است و مسئله دفع ندارد اما مواردی از آن ممکن است همراه با عفونت باشد که چیزی حدود 3 تا5 درصد احتمال عفونت مطرح است که اگر این اتفاق بیافتد و به درمانهای دارویی جواب ندهد ناگزیر باید پروتز را خارج نمود و با فاصله چند ماه پروتز بعدی را تعبیه کرد.
در حال حاضر هیچ مطالعه ثابت شده ای که ارتباط بین بروز کانسر پستان و پروتز را ثابت کند وجود ندارد و لذا در حال حاضر پاسخ سوال فوق منفی است .
به طور کلی از نظر ما تزریق جسم خارجی مانند ژل داخل سینه ممنوع است و نیز تزریق چربی هم در سینه نبایستی انجام پذیرد . شما می دانید که توده های سینه در خانمهای نسبتاً شایع است و لذا بعد از تزریق چربی ممکن است این چربی ها به صورت توده در یک ناحیه جمع گردد و باعث اشتباه در تشخیص توده های حقیقی پستان گردد .
پروتز در پشت سینه واقع می گردد لذا داخل نسج سینه نمی شود و ماده ای نیست که با نسج سینه در هم آمیزد لذا این مسئله را نخواهد داشت .
در مورد نسل جدید پروتزها این مطلب احتمال اندکی دارد و ترکیب آنها غالباً بصورت cohesive gel است که احتمال پارگی را کم می کند .
در مورد پروتزهای قدیمی این مطلب مطرح بود چرا که سطوح آن بعد از چندین سال دچار تغییر شکل وخوردگی می شد و می گفتند که حدود 10 سال بعد باید عوض گردد امانسل جدید پروتزها به ادعای کارخانه های سازنده عمر کافی دارد .
اگر میزان افتادگی سینه ها کم و در اثر آب شدن نسج چربی سینه ها باشد می تواند کاربرد داشته باشد . اما اگر بعد از زایمان و یا شیردهی با افت متوسط تا شدید سینه باشد مطمئناً به تنهایی ارزش نخواهد داشت و در صورت نیاز باید به همراهی بالا بردن و کشیدن نسج سینه باشد تا نتایج قابل قبول داشته باشد .