گوش دارای سه بخش خارجی، میانی و داخلی است و عفونت در هر سه بخش به شكل های مختلفی بروز می كند.
عفونت گوش خارجی
عفونت در گوش خارجی به علت دست كاری گوش، یا بروز دمل های چركی كه در ابتدای گوش ایجاد و تمام مجرای گوش را فرا می گیرد، به وجود می آید.عمده علائم عفونت گوش خارجی درد شدید، گرفتگی و سنگینی گوش است. البته این عفونت، آسیبی به پرده گوش نمی رساند.در فصل تابستان میزان شیوع این عفونت به دلیل افزایش استفاده از استخر و شنا بالا می رود و به همین دلیل به عفونت گوش شناگران معروف است.عفونت گوش خارجی نیز به صورت مزمن و قارچی شدن گوش بروز می كند كه عمده علائم آن خارش گوش است و گوش روزانه چند ساعت دچار خارش می شود.عفونت قارچی گوش با معاینه گوش تشخیص داده می شود و راه درمان آن دور نگه داشتن گوش از آب به وسیله پنبه آغشته به وازلین یا استفاده از گوشی به خصوص در هنگام شنا و مصرف داروهای ضد قارچ و خارش است.
عفونت های گوش در تابستان به علت استفاده از استخر و شنا شایع تر است.
عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی، پرده گوش و فضای میانی گوش را در بر می گیرد كه با سرماخوردگی ایجاد می شود. این نوع عفونت معمولا در كودكی و شیرخوارگی بروز می كند. عفونت با جمع شدن در پشت پرده گوش، باعث افزایش فشار به آن می شود كه در صورت انتشار و تكثیر چرك، منجر به پاره شدن می شود. از علائم این نوع عفونت، سرماخوردگی، گوش درد و سنگین شدن گوش است.در معاینه ی گوش، پرده گوش قبل از پارگی، كاملا قرمز است و با پاره شدن پرده گوش، چرك تمام گوش میانی و مجرای آن را فرا می گیرد.در صورت عدم درمان عفونت گوش و عدم مراجعه به متخصص، به دلیل مجاورت گوش در كنار مغز و اعصاب صورت، این عفونت منجر به فلج شدن صورت و در صورت سرایت عفونت به مغز، منجر به مننژیت شود.
عفونت گوش داخلی
بروز سرگیجه از عمده علائم عفونت گوش داخلی است كه دلیل بروز این عفونت، عفونت گوش میانی ناشی از پارگی پرده و یا رسیدن عفونت از طریق خون به داخل گوش است.