زخم پوستی مزمن، زخمی است که ترمیم نمی شود، یا به آرامی بهبود می یابد یا اگر ترمیم شود؛ تمایل به عود دارد.

علل زخم های مزمن پوست

در موارد زخم مزمن، ترمیم زخم از حالت معمول بیشتر طول می کشد. برخی از علل متعدد زخم های مزمن پوست می تواند شامل ضربه، سوختگی، سرطان پوست، عفونت یا بیماری های زمینه ای مانند دیابت می باشد. زخم هایی که زمان زیادی طول می کشد تا بهبود یابند نیاز به مراقبت ویژه دارند.

برخی از دلایل متعدد زخم پوستی مزمن می تواند شامل موارد زیر است:

• بی حرکت بودن (آسیب های فشاری یا زخم بستر)، که در آن فشار موضعی مداوم جریان خون را محدود می کند.
• آسیب قابل توجه به پوست
• جراحی و برش ها (بریدگی های ایجاد شده در حین عمل) ممکن است ضدعفونی شده و به کندی بهبود یابد.
• سوختگی های عمیق که به دلیل درگیری چندین لایه از پوست، ترمیم زخم به زمان کافی نیاز دارد.
• شرایط پزشکی زمینه ای مانند دیابت یا برخی از انواع بیماری های عروقی که در آن ها روند ترمیم زخم کندتر از حالت طبیعی است.
• زخم های تروفیک، که در آن کمبود حس می شود آسیب های روزمره منجر به زخم می شوند، مانند نوروپاتی دیابتی و جذام.

انواع زخم بستر

• زخم های بستر یا زخم فشاری نوعی آسیب های موضعی به پوست و بافت های زیرین آن است که عمدتا به دلیل فشار طولانی مدت روی پوست ایجاد می شوند.
• این زخم معمولا روی پوستی ایجاد می شود که یک برجستگی استخوانی را می پوشاند.
• شدت زخم فشاری می تواند از تغییر رنگ پوست تا زخم باز که استخوان یا ماهیچه زیرین را در معرض دید قرار می دهد، متغیر باشد.

مراحل زخم بستر

زخم بستر 4 مرحله دارد:

زخم بستر درجه اول:

• پوست ناحیه ای که دچار آسیب درجه یک زخم بستر شده باشد، قرمز به نظر می رسد و گرم تر از حالت معمول حس می شود. همچنین ممکن است خارش داشته باشد.

زخم بستر درجه دوم:

• علامت درجه دوم زخم بستر به این صورت است که یک زخم فرورفته به رنگ قرمز روی پوست تشکیل می شود. حتی ممکن است این قسمت از بدن، دچار تاول شود.

زخم بستر درجه سوم:

• ظاهری شبیه به حفره دارد و به دلیل آسیب های بافتی زیر پوست ایجاد می شود. شکل ظاهری زخم به این صورت است که زخم گود است و حتی چربی زیر پوست نیز نمایان است.

زخم بستر درجه چهارم:

• دارای آسیب پوستی و بافت زیرین پوست است و احتمالا با عفونت همراه است. در این مرحله ماهیچه ها، استخوان ها و تاندون ها ممکن است قابل مشاهده باشند.

درمان انواع زخم در کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی

• زخم های مزمن می توانند برای بیماران و پزشکان بسیار سنگین باشند.
• هنگامی که زخم به درستی بهبود نمی یابد، می تواند عوارض جدی ایجاد کند. و نیاز به مراقبت مداوم دارد تا اطمینان حاصل شود که بدون بروز بیشتر بهبود می یابد.
• در حالی که هر زخم مزمن پتانسیل مزمن شدن را دارد، البته حتما برای درمان زخم های مزمن به پزشک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی مراجعه کرد.

انواع زخم

چند نوع زخم مزمن وجود دارد که افراد تجربه می کنند.

زخم های وریدی:

• زخم های وریدی زمانی ایجاد می شوند که مشکلاتی در دریچه هایی که در داخل وریدهای اندام تحتانی شما قرار دارد وجود داشته باشد. یا آنها به اندازه کافی کار نمی کنند یا شما از بیماری سیاهرگی رنج می برید.
• این عوامل منجر به مشکلاتی در جریان خون شده و باعث تجمیع خون در ورید های آسیب دیده می شود.

زخم فشاری (زخم بستر):

• زخم فشاری یا بستر در درجه اول بیمارانی که بستری شده اند از آن رنج می برند و مناطقی که بیشترین خطر را برای زخم بستر دارند. فشار مداوم بر روی قسمتی از بدن سبب ایجاد فشار بر روی مویرگ ها شده و جریان خون را تحت تاثیر قرار می دهد.
• عبارتند از: تیغه شانه، باسن و کمر، پاشنه پا

زخم دیابت:

• زخم دیابت در ابتدا به عنوان یک خراش کوچک و یا کبودی ایجاد می شود.
• افراد مبتلا به دیابت به علت آسیب های عصبی و حساسیت محدود، به موقع متوجه وجود زخم نمی شوند.
• در پی ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن، مویرگ آسیب دیده منجر به ایجاد زخم و وخیم زخم می شوند و زخم در معرض ابتلا به عفونت قرار می گیرد.

نسخه اصلی مطلب زخم مزمن چیست و چرا یک زخم مزمن می شود؟ را در سایت دکتر علی فرخانی بخوانید.

---