یک فناوری جدید انقلابی برای فیزیوتراپیست ها، استئوپات ها و پزشکان ورزشی است. تکار یک روش بسیار نوآورانه برای تسکین درد مفاصل و ماهیچه ها و بازگرداندن عملکرد در آسیب های حاد و مزمن است. اصل اساسی این است که امکان تحریک مکانیسم های طبیعی خود ترمیمی بدن انسان فراهم شده و در نتیجه باعث بازسازی سریع عملکرد عضلانی و مفصلی می شود.

اصطلاح TECAR مخفف (Transfer of Electricity-Capacitive and Resistive) انتقال برق-خازنی و مقاومتی است. انتقال برق (TE) توسط جریان فرکانس بالا و الکترودهای CET و RET امکان پذیر می شود. الکترود CET درمان بافت های نرم (ماهیچه ها و سایر بافت های همبند) را برای عملکرد موضعی یا نیمه عمیق موضعی هدف قرار می دهد. الکترود RET روی بافت های سخت مانند بافت استخوان یا مفاصل متمرکز می شود.

نحوه عملکرد تکارتراپی

برای درک نحوه عملکرد تکارتراپی، ابتدا باید زمینه کاربرد آن را درک کنیم. ما با حوزه الکتروفیزیولوژی سروکار داریم. این رشته مطالعه اثرات الکتریکی و الکتروشیمیایی بر سلول ها یا بافت های موجودات زنده به ویژه سلول های عصبی و فیبرهای ماهیچه ای رخ است.بنابراین برای درک تکار تراپی ، ما باید در سطح سلولی فکر کنیم. در این سطح، یک سلول را می توان با باتری الکتریکی مقایسه کرد که از یک بار منفی در داخل غشا و یک بار مثبت در خارج تشکیل شده است.

تفاوت در پتانسیل الکتریکی برای هر نوع بافت وجود دارد. این مقدار بر اساس بافت ثابت و شناخته شده است. به عنوان مثال، ماهیچه دارای اختلاف استاندارد در پتانسیل الکتریکی 90- میلی ولت است. در صورت صدمه یا بیماری، این شاخص ممکن است به 20- یا 30- میلی ولت برسد، که منجر به نقص عملکرد سلول می شود. بسته به نوع آسیب یا بیماری می تواند مدت زمان طولانی تر یا کوتاه تری به طول بیانجامد. تکارتراپی با تحریک پتانسیل غشای سلولی باعث تسریع روند بهبود طبیعی سلول ها می شود.

مزایای تکارتراپی

• تسریع بهبود بافتی در آسیب های عضلانی، تاندونی و لیگامانی
• کوتاه شدن مدت زمان ریکاوری
• اثر ضد دردی
• افزایش خون رسانی به بافت های آسیب دیده و افزایش متابولیسم
• افزایش حرکت جریان خون و مایع لنفاوی که منجر به کاهش تورم و ادم می شود
• تقویت عضلات ورزشکاران
• افزایش دامنه حرکتی مفاصل

موارد درمان با تکار

بیش از 25000 فیزیوتراپیست، استئوپات و پزشک ورزشی در سراسر جهان از تکار در درمان های روزمره خود استفاده می کنند. این فناوری پیشرفته در مدیریت آسیب شناسی حاد و مزمن و همچنین در ورزش های سطح بالا استفاده می شود. در ذیل مواردی از استفاده از تکار برای درمان ذکر شده است:

• تاندونیت شانه
• تسکین درد و التهاب کمر و گردن
• پیچ خوردگی یا دررفتگی مچ پا همراه با ادم
• خار پاشنه و التهاب کف پا
• آرتروز زانو یا لگن
• سلولیت و علائم کشش
• لنف ادم در بازو
• شکستگی اسکافوئید
• سندرم باند ایلیوتیبیال

این فهرست جامع نیست، زیرا درمانگران دائماً در حال توسعه درمان های جدید هستند. با ترکیب درمان دستی با انرژی ساطع شده از دستگاه، آن ها می توانند به نتایج عالی برسند. در عمل، تجهیزات درمانی تکار شامل یک «صفحه برگشت» خنثی است که در تماس با بدن بیمار قرار دارد. درمانگر با الکترود دوم روی ناحیه تحت درمان کار می کند. مدت زمان درمان بستگی به موضوع مورد درمان دارد. با این حال، این تکنیک باعث صرفه جویی قابل توجهی در زمان درمان بیماری هایی می شود که معمولاً بسیار پیچیده به نظر می رسند. درمانگران همچنین ازتکار به عنوان بخشی از پروتکل های بهبودی پویا استفاده می کنند.

ارزیابی روند درمان توسط بیماران

بیماران از همان اولین جلسه متوجه کاهش درد می شوند و کار را برای درمانگر آسان می کند. در نتیجه روند توانبخشی و بهبود تسریع می شود. بیماران به چند دلیل از این فناوری ابراز رضایت کرده اند:

• آن ها بلافاصله فواید انرژی را در بافت های خود احساس کرده اند
• آن ها از توانبخشی سریع تری سود برده اند
• آن ها از درمان موثر و بدون درد بهره مند شده اند

بنابراین بیماران تحت درمان سریعتر و مؤثرتری قرار می گیرند. درمان با استفاده از این تجهیزات به طور غیرقابل انکاری باعث صرفه جویی در وقت و هزینه بیمار شده و همچنین احساس راحتی را ارائه می دهد که به اتفاق نظر اکثر بیماران مورد استقبال قرار گرفته است.

موارد منع مصرف تکارتراپی

موارد منع مصرف متعددی برای استفاده از این روش وجود دارد، از جمله:

• بارداری
• مشکلات ضربان قلب
• تومورهای بدخیم
• پاراستزی ناحیه تحت درمان (به عنوان مثال دیابت که باعث از دست دادن حس پا می شود)

نسخه اصلی مطلب مزایای تکارتراپی کدام است؟ را در سایت دکتر سلمان فلاح بخوانید.

---