آبله مرغان یا « واریسلا » نوعی بیماری ویروسی بسیار مسری است . عامل این بیماری ویروسی است به نام «واریسلا زوستر» که دوشکل متفاوت از بیماری را ایجاد می کند : یکی «آبله مرغان» است و دیگری «زونا» . در مجال دیگری به « زونا » خواهیم پرداخت . در اینجا به شرح مختصری از ویژگی های « آبله مرغان » می پردازیم .
انتقال آبله مرغان دراثر تماس با قطرات ریز معلقی که از ترشحات گلو وبینی مبتلایان به هوا پخش می شود یا تماس مستقیم با مایع موجود در تاول های پوستی آنان رخ می دهد. این بیماری بسیارمسری است به طوری که ابتلای یک دانش آموز درمدرسه می تواند دهها نفر را مبتلا سازد.
دوره نهفتگی بیماری ( از زمانی که ویروس وارد بدن فرد می شود تا وقتی که علائم بیماری ظاهر شوند ) به طور متوسط 14 تا 16 روز است. بیمار از 48 ساعت قبل از شروع ضایعات پوستی تا وقتی که ضایعات دلمه ببندد می تواند بیماری را به دیگران منتقل کند.
ابتلای مجدد به آبله مرغان در شخصی که یک بار بیمارشده ، بسیار نادر است .
عفونت اولیه با ویروس « واریسلا زوستر » معمولا" در دوران کودکی رخ می دهد و اگر سیستم ایمنی کودک کارآمد باشد ، خودبخود و به شکل خوش خیم بهبود می یابد. این بیماری در بزرگسالان و نوجوانان یا کسانی که سیستم ایمنی شان به هر علت تضعیف شده می تواند شدید باشد.
علائم و نشانه های بالینی آبله مرغان در کودکان طی 15 روز بعد از قرارگرفتن در معرض بیماری پدیدارشده و معمولا" شامل یک بخش ابتدایی شامل تب ، احساس خستگی ، یا التهاب گلو ( فارنژیت ) ، وکاهش اشتهاست و به دنبال آن طی 24 ساعت بثورات یا دانه های تاولی پدیدار می شود. این بثورات معمولا" خارش داشته ، ابتدا درسر وصورت ایجاد شده و سپس به سرعت در تنه هم دیده می شود به این صورت که ابتدا تغییررنگی به رنگ قرمز روشن در پوست رخ داده سپس برجستگی کوچکی در آن ناحیه ایجاد و درنهایت تاول زده و سپس دلمه می بندد. در عکس زیر نمونه ای از این ضایعات را مشاهده می کنید:
معمولا" بثورات پوستی که هریک در مرحله ای از سیرخود هستند ( ماکول ، پاپول ، تاول ، دلمه ) همزمان در یک فرد دیده می شود. محل شایع پیدایش این بثورات در صورت ، تنه و اندامها ( دست و پا ) است. بعد از حدود 4 روز از پیدایش تاول ها ، دیگر تاول جدیدی ایجاد نشده و تا روز ششم بیشتر ضایعات قبلی دلمه می بندند. دلمه ها در عرض یک تا دوهفته می افتند و موقتا" ناحیه کم رنگی را روی پوست بجا می گذارند.
گاهی این بیماری به ویژه نزد کسانی که دچار کاهش ایمنی هستند با عوارضی همراهست که اهم آنها عبارتند از : عفونت پوست و بافت نرم با سایر میکروب ها مانند « استرپتوکوک » و « استافیلوکوک » ، عوارض عصبی مانند التهاب مغز ، و سندروم « ری » ( که خوشبختانه این دوعارضه امروزه بسیار نادرند ) ، مننژیت آسپتیک ، میلیت عرضی ، وسکولیت ، و فلج یک طرفه .
سندروم « ری » شامل تهوع ، استفراغ ، سردرد ، تحریک پذیری ، هذیان ، و حالتهای تهاجمی است که سرانجام اغلب به کوما منجر می شود. عامل زمینه ساز این سندروم مصرف داروهایی مانند آسپیرین در طی آبله مرغان بود ولی از وقتی که تجویز این داروها برای کودکان تب دار ممنوع شده ، از شیوع این سندرم هم به شدت کاسته شده است.
از سایر عوارض آبله مرغان می توان به پنومونی ( ذات الریه ) اشاره کرد که در کودکان نادر ولی در بزرگسالانی که آبله مرغان می گیرند عامل بیشتر مرگ و میرهاست . البته با شروع واکسیناسیون برعلیه آبله مرغان در کشورهایی مانند امریکا تعداد موارد بیماری و نیز عوارض آن در بزرگسالان هم به شدت کاهش یافته است.
هپاتیت از دیگر عوارض آبله مرغان است که بیشتر در گیرندگان پیوند و مبتلایان به ایدز دیده می شود.
نظر به اینکه آبله مرغان بسیار مسری است ، والدین باید از به مدرسه فرستادن کودک مبتلا تا زمانی که پزشک لازم بداند ، خود داری نمایند. پزشک علاوه بر استراحت درمانهایی نیز برای کاهش علائم بیمار از قبیل تب ، سردرد ، و خارش پوست تجویز خواهد کرد. در برخی موارد به ویژه در بزرگسالان ، داروهای ضد ویروس نیز تجویز می شود.
*******************************************
نمونه ای از سایر مطالب : ( برای مشاهده هر مطلب روی عنوان آن کلیک نمایید )