بعضی از افراد برای مقابله با خشم و عصبانیت به خوردن روی می آورند. حتماً برای شما هم موقعیت هایی در زندگی پیش آمده که عصبانیت را تجربه کنید. بنابراین مهم است که راهکار برخورد صحیح با آن را بدانید.
اولین گام این است که خشم خود را تشخیص دهید و آن را بپذیرید. آموختن قبول خشم، به عنوان یک احساس اولین قدم برای مواجهه با آن است.
از علائم بدنی این احساس می توان به افزایش ضربان قلب، تعریق ، سرخی چهره و تنش عضلانی اشاره کرد. گاهی از علائم رفتاری عصبانیت می توانید به وجود آن پی ببرید. بالا رفتن صدا، تمایل به درگیری، بی قراری، حرکت به جلو و عقب و گاهی گریه کردن می تواند نشان دهنده وجود عصبانیت باشد. این علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، لذا شما باید خود، آنها را شناسایی و به موقع کنترلشان کنید. وقتی شما متوجه این نشانه ها شدید، آمادگی بیشتری برای مقابله خواهید داشت. ولی اگر آنها را نشناسید در معرض یک عکس العمل سریع و نادرست خواهید بود.
به دنبال شناسایی احساس باید افکاری را که منجر به این احساس می شوند نیز شناسایی کنید و در صدد تغییر آن برآیید. برای مثال :
فکر اولیه: او مخصوصاً این کار را کرد که لج من را در بیاورد.
پاسخ منطقی: از کجا فهمیدم شاید هم این کار او علت دیگری داشته باشد. بهتر است خونسردی خود را حفظ کنم.
فکر اولیه: او باید بهتر از این با من برخورد کند.
پاسخ منطقی : من که نمی توانم برای دیگران تعیین تکلیف کنم. من می توانم از پس این موضوع برآیم.
حال که مقداری آرام گرفتید زمان بیان احساستان است. زمانی که نیازها و احساساتتان را بی پرده بیان نکنید و تنها به فکر حل مسئله باشید، حتی با وجود حل شدن مشکل، این احساس عصبانیت باقی می ماند و در زمانی دیگر مجدداً ظاهر می گردد. در واقع مانند آتش زیر خاکستر عمل می کند. زمانی که به احساس عصبانیت خود توجه می کنید و احساس دیگران را نیز تأیید می کنید، آن وقت مسئله باز می شود و علت واقعی عصبانیت روشن می شود. بدون تأیید و لمس کردن این احساسات منفی حل مسئله مشکل است. توجه کنید که احساستان را طوری بیان کنید که به رابطه صدمه نزند. جهت این کار بهتر است با کلمه "من" شروع کنید. مثلاً بگویید "من خشمگین هستم" تا طرف مقابل احساس محکوم شدن نکند. حالا می توانید مسئله را حل کنید.