پروستاتیت یک بیماری اغلب دردناک است که شامل التهاب پروستات و گاهی اوقات نواحی اطراف پروستات می شود.

دانشمندان چهار نوع پروستاتیت را شناسایی کرده اند:

• پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن
• پروستاتیت حاد باکتریایی
• پروستاتیت باکتریایی مزمن
• پروستاتیت التهابی بدون علامت

پروستات چیست؟

پروستات غده ای گردویی شکل در بخشی از دستگاه تناسلی مردانه است. وظیفه اصلی پروستات تولید مایع منی است. مایع پروستات برای باروری مردان ضروری است. این غده مجرای ادرار را در گردن مثانه احاطه کرده است. گردن مثانه ناحیه ای است که مجرای ادرار به مثانه می پیوندد. مثانه و مجرای ادرار بخشی از دستگاه ادراری تحتانی هستند. پروستات دارای دو یا چند لوب یا بخش است که توسط یک لایه بیرونی بافت محصور شده است و در جلوی راست روده، درست زیر مثانه قرار دارد. مجرای ادرار لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد. در مردان، مجرای ادرار نیز منی را از طریق آلت تناسلی خارج می کند.

علل التهاب پروستات:

علل پروستاتیت بسته به نوع آن متفاوت است.

• پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن: علت دقیق پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن ناشناخته است. محققان معتقدند یک میکروارگانیسم، اگرچه عفونت باکتریایی نیست، ممکن است باعث این بیماری شود. این نوع پروستاتیت ممکن است به مواد شیمیایی موجود در ادرار، پاسخ سیستم ایمنی بدن به عفونت قبلی دستگاه ادراری (UTI) یا آسیب عصبی در ناحیه لگن مربوط باشد.
• پروستاتیت باکتریایی حاد و مزمن: عفونت باکتریایی پروستات باعث پروستاتیت باکتریایی می شود. نوع حاد به طور ناگهانی رخ داده و برای مدت کوتاهی طول می کشد، در حالی که نوع مزمن به کندی رشد می کند و برای مدت طولانی، اغلب سال ها ادامه می یابد. عفونت ممکن است زمانی رخ دهد که باکتری از مجرای ادرار به پروستات حرکت کند.

میزان شیوع التهاب پروستات:

پروستاتیت شایع ترین مشکل دستگاه ادراری برای مردان کمتر از 50 سال و سومین مشکل شایع دستگاه ادراری برای مردان بالای 50 سال است.

پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی موردی است که:

• شایع ترین و کمتر شناخته شده ترین شکل پروستاتیت است.
• می تواند در مردان در هر گروه سنی رخ دهد.
• 10 تا 15 درصد از جمعیت مردان ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد.

شانس ابتلا به التهاب پروستات:

عواملی که بر شانس ابتلای مردان به پروستاتیت تأثیر می گذارد، بسته به نوع آن متفاوت است.

• پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن: مردانی که به دلیل جراحی یا ضربه، آسیب عصبی در دستگاه ادراری تحتانی دارند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن باشند. استرس روانی نیز ممکن است شانس ابتلای مرد به این بیماری را افزایش دهد.
• پروستاتیت باکتریایی حاد و مزمن: احتمال ابتلا به پروستاتیت باکتریایی در مردانی که عفونت ادراری کمتری دارند، بیشتر است. عفونت های ادراری که عود می کنند یا درمان آن ها دشوار است نیز ممکن است منجر به پروستاتیت باکتریایی مزمن شود.

علائم التهاب پروستات:

هر نوع پروستاتیت دارای طیف وسیعی از علائم است که بسته به علت آن متفاوت است و ممکن است برای هر مردی یکسان نباشد. بسیاری از علائم مشابه علائم سایر بیماری ها هستند.

• پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن:

علائم اصلی پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی می تواند شامل درد یا ناراحتی باشد که به مدت 3 ماه یا بیشتر در یک یا چند ناحیه زیر ادامه می یابد:

• بین کیسه بیضه و مقعد
• قسمت مرکزی پایین شکم
• آلت تناسلی
• کیسه بیضه
• پایین کمر

درد در حین یا بعد از انزال یکی دیگر از علائم رایج است. یک مرد مبتلا به پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن ممکن است درد در اطراف ناحیه لگن به صورت پخش شده داشته باشد یا ممکن است همزمان در یک یا چند ناحیه درد داشته باشد. درد ممکن است بیاید و برود و به طور ناگهانی یا تدریجی ظاهر شود. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر شود:

1. درد در مجرای ادرار در حین یا بعد از ادرار
2. درد در آلت تناسلی در حین یا بعد از ادرار کردن
3. تکرر ادرار (دفع ادرار هشت بار یا بیشتر در روز). مثانه حتی زمانی که حاوی مقدار کمی ادرار باشد شروع به انقباض کرده و باعث تکرر ادرار می شود.
4. فوریت ادرار (ناتوانی در به تاخیر انداختن ادرار)
5. جریان ادرار ضعیف یا قطع شده

• پروستاتیت حاد باکتریایی:

علائم پروستاتیت حاد باکتریایی به طور ناگهانی ظاهر می شوند و شدید هستند. مردان باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. علائم پروستاتیت حاد باکتریایی ممکن است شامل موارد زیر شود:

1. تکرر ادرار
2. فوریت ادرار
3. تب
4. لرز
5. احساس سوزش یا درد در هنگام ادرار
6. درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، پایین شکم یا کمر
7. شب ادراری (تکرر ادرار در طول دوره های خواب)
8. تهوع و استفراغ
9. بدن درد
10. احتباس ادرار (ناتوانی در تخلیه کامل مثانه)
11. مشکل در شروع جریان ادرار
12. جریان ادرار ضعیف یا قطع شده
13. انسداد ادرار (ناتوانی کامل در ادرار کردن)
14. عفونت ادراری

• پروستاتیت باکتریایی مزمن:

علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن مشابه علائم پروستاتیت حاد باکتریایی است، اگرچه نه به شدت آن. این نوع پروستاتیت اغلب به کندی ایجاد می شود و می تواند 3 ماه یا بیشتر طول بکشد. علائم ممکن است بیایند و بروند، یا ممکن است همیشه خفیف باشند. پروستاتیت باکتریایی مزمن ممکن است پس از درمان قبلی پروستاتیت حاد باکتریایی یا عفونت ادراری رخ دهد. علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تکرر ادرار
• فوریت ادرار
• احساس سوزش یا درد در هنگام ادرار
• درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، پایین شکم یا کمر
• شب ادراری
• انزال دردناک
• احتباس ادرار
• مشکل در شروع جریان ادرار
• جریان ادرار ضعیف یا قطع شده
• انسداد ادرار
• عفونت ادراری

عوارض التهاب پروستات:

عوارض پروستاتیت ممکن است شامل موارد زیر شود:

• عفونت باکتریایی در جریان خون
• آبسه پروستات (یک حفره پر از چرک در پروستات)
• اختلال عملکرد جنسی
• التهاب اندام های تناسلی نزدیک پروستات

تشخیص التهاب پروستات:

پزشک پروستاتیت را بر اساس موارد زیر تشخیص می دهد:

• سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی
• یک معاینه فیزیکی
• آزمایش های پزشکی

پزشک ممکن است قبل از تشخیص پروستاتیت مجبور باشد سایر شرایطی را که باعث علائم و نشانه های مشابه می شوند، رد کند.

درمان التهاب پروستات:

درمان بستگی به نوع پروستاتیت دارد.

• پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن:

هدف درمان پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی کاهش درد، ناراحتی و التهاب است. طیف گسترده ای از علائم وجود دارد و هیچ درمان واحدی برای هر مردی کار نمی کند. اگرچه آنتی بیوتیک ها به درمان پروستاتیت غیر باکتریایی کمکی نمی کنند، یک اورولوژیست ممکن است حداقل در ابتدا آن ها را تجویز کند تا زمانی که اورولوژیست بتواند عفونت باکتریایی را رد کند. متخصص اورولوژی ممکن است داروهای دیگری را تجویز کند:

• سیلودوسین
• مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز مانند فیناستراید و دوتاستراید
• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم
• گلیکوزامینوگلی
• CANSها مانند کندرویتین سولفات
• شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین و کلونازپام
• تعدیل کننده های عصبی مانند آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین و پری گابالین

درمان های جایگزین ممکن است شامل موارد زیر شود:

• حمام های گرم که حمام سیتز نامیده می شوند
• گرما درمانی موضعی با بطری های آب گرم یا پدهای گرمایشی
• فیزیوتراپی مانند:

1. تمرینات کگل: سفت کردن و شل کردن عضلات نگهدارنده ادرار در مثانه و نگه داشتن مثانه در موقعیت مناسب خود. به آن تمرینات عضلات لگن نیز می گویند.
2. انتشار میوفاشیال: فشار و کشش، گاهی همراه با سرد شدن و گرم شدن، عضلات و بافت های نرم در قسمت پایین کمر، ناحیه لگن و قسمت بالایی پاها. همچنین به عنوان انتشار نقطه ماشه ای میوفاشیال شناخته می شود.
3. تمرینات آرامش بخش
4. بیوفیدبک
5. گیاه درمانی با عصاره های گیاهی مانند کوئرستین، گرده زنبور عسل و نخل اره
6. طب سوزنی

برای مردانی که علائم پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن تحت تأثیر استرس روانی قرار گرفته است، درمان روانپزشکی مناسب و کاهش استرس ممکن است عود علائم را کاهش دهد.

• پروستاتیت حاد باکتریایی:

متخصص اورولوژی پروستاتیت حاد باکتریایی را با آنتی بیوتیک درمان می کند. آنتی بیوتیک تجویزشده ممکن است به نوع باکتری عامل عفونت بستگی داشته باشد. اورولوژیست ها معمولا آنتی بیوتیک های خوراکی را برای حداقل 2 هفته تجویز می کنند. عفونت ممکن است عود کند. بنابراین، برخی از اورولوژیست ها مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی را به مدت 6 تا 8 هفته توصیه می کنند. موارد شدید پروستاتیت حاد ممکن است نیاز به بستری کوتاه مدت در بیمارستان داشته باشد تا مردان بتوانند مایعات و آنتی بیوتیک ها را از طریق داخل وریدی (IV) دریافت کنند. پس از درمان IV، مرد باید به مدت 2 تا 4 هفته آنتی بیوتیک های خوراکی مصرف کند. بیشتر موارد پروستاتیت حاد باکتریایی با دارو و تغییرات جزئی در رژیم غذایی کاملاً برطرف می شود. اورولوژیست همچنین ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

1. اجتناب یا کاهش مصرف موادی که مثانه را تحریک می کنند، مانند الکل، نوشیدنی های کافئین دار و غذاهای اسیدی و تند.
2. افزایش مصرف مایعات برای دفع مکرر ادرار و کمک به تخلیه باکتری ها از مثانه

• پروستاتیت باکتریایی مزمن:

متخصص اورولوژی پروستاتیت باکتریایی مزمن را نیز با آنتی بیوتیک درمان می کند. با این حال، درمان به یک دوره درمانی طولانی تر نیاز دارد. اورولوژیست ممکن است دوز کم آنتی بیوتیک را تا 6 ماه برای جلوگیری از عفونت مکرر تجویز کند. اورولوژیست همچنین ممکن است یک آنتی بیوتیک متفاوت تجویز کند یا در صورت عود مجدد عفونت از ترکیبی از آنتی بیوتیک ها استفاده کند. اورولوژیست همچنین ممکن است افزایش مصرف مایعات و اجتناب یا کاهش مصرف موادی که مثانه را تحریک می کنند، توصیه کند.

یک اورولوژیست ممکن است از مسدود کننده های آلفا که برای درمان پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن استفاده می شود، برای درمان احتباس ادراری ناشی از پروستاتیت باکتریایی مزمن استفاده کند. این داروها به شل شدن عضلات مثانه نزدیک پروستات و کاهش علائمی مانند ادرار دردناک کمک می کنند. مردان ممکن است برای درمان احتباس ادراری ناشی از پروستاتیت باکتریایی مزمن نیاز به جراحی داشته باشند. برداشتن بافت اسکار در مجرای ادرار با جراحی اغلب جریان ادرار را بهبود می بخشد و احتباس ادرار را کاهش می دهد.

پیشگیری از التهاب پروستات:

مردان نمی توانند از پروستاتیت پیشگیری کنند. محققان در حال حاضر به دنبال درک بهتر علت پروستاتیت و توسعه راهبردهای پیشگیری هستند.

نسخه اصلی مطلب آیا التهاب پروستات درمان می شود؟ را در سایت دکتر امیر بهنام فر بخوانید.

---