گلوتنپروتئینی است که درگندم،جووچاوداریافت می شود. این ماده باعث کش آمدنخمیرو ترد شدن بافت فراورده نهایی می گردد. گلوتن ترکیبی از دوگلیکوپروتئینگلیادین gliadin و گلوتلین glutelin می باشد که متصل با نشاسته در اندوسپرم (بافت تغذیه ای اطراف جوانه) بسیاری از غلات علوفه ای حضور دارند. گلیادین (از پروتئین های پرولامینیprolamins می باشد) وگلوتلینحدود ۸۰٪ محتوای پروتئینی دانه گندم را تشکیل می دهند. بیماری سلیاک یااسپروی سلیاکیک اختلالخودایمنیروده باریکبا زمینهژنتیکی(ارثی) است. در این بیماری گوارشی پرزهای روده باریک آسیب دیده و در جذب مواد اختلال دارد. در صورتیکه بیماران مبتلا به سلیاک پروتئینی از دستهگلوتن(gliadin) که در برخی ازغلاتمانندگندم، جو،چاودارو گاه جوی دوسر وجود دارد را مصرف کنند دچار علایم عدم تحمل می شوند. ظاهراً ورود گلوتن به سلول های پرزهای روده موجب پاسخسیستم ایمنیمی شود. واکنش التهابی ایجاد شده موجب تحلیل پرزهای روده (villous atrophy) وکاهش فعالیتآنزیمهایروده می شود. چون بخش عمده ای از جذب مواد غذایی در روده در پرزهای روده انجام می گیرد تخریب پرزها موجب سوء جذب می شود.
اغلب موارد بیماری سلیاک،ژنتیکیهستند. بیماری سلیاکواگیریاسرطانینیست. این بیماری معمولاً به هنگام دوران شیرخوارگی یا اوایل کودکی (دو هفتگی تا یک سالگی) آغاز می شود. امکان دارد علایم هنگامی ظاهر شوند که کودک اول بار شروع به خوردن غذاهای حاوی گلوتن می کند. در بزرگسالان، علایم ممکن است به تدریج و در عرض چند ماه یا حتی چند سال پدیدار شوند.
بیماری سلیاک طیف وسیعی دارد. شایعترین علائم گوارشی شامل اسهال،نفخ، کاهش وزن ناگهانی،استئاتوره(اسهال چرب) می باشد. اسهال چرب، حجیم و رنگ پریده است.
بنابراین بیماران مبتلا به سلیاک در مصرف منابع حاوی گلوتن باید دقت کافی داشته باشند.
p