والدین غیر فعال :
اینگونه والدین در ایجاد شادابی کودکان ، فعال بر خورد نمی کنند و منتظر هستند که اهدافشان به خودی خود تحقق یابد، در حقیقت فرزندان آنها نوعی یتیم محسوب می شوند زیرا فاقد والدین فعال هستند.
والدین سلطه گرا :
این والدین بیشتر به فکر برقراری یک رابطه عمودی با بچه ها هستند و می خواهند فقط بچه ها رو کنترل کنند. این والدین نه تنها فرزندان خود را شاد نمی کنند بلکه آنها را به سمت افسردگی و پرخاشگری سوق خواهند داد.
والدین نالان :
اغلب به شکایت و گله می پردازند که موجب خستگی روانی فرزندانشان می شود و به شادمانی آنها لطمه می زند.
والدین نظریه پرداز :
اهل عمل به روش صحیح نیستند و فقط بلدند خودشان را با بکار بردن الفاظ و عبارات مختلف توجیح کنند.
والدین پریشان و افسرده :
زبان بدن و حالات چهره و طرز نشستن و ایستادن و لحن صدایشان و گفتارشان موجب نا شادمانی فرزندان می شود.
والدین مهربان منفی :
بیش از اندازه از کودکان حمایت می کنند و کارهائیکه کودک خودش می تواند انجام دهد خودشان انجام می دهند. این روش موجب عدم رشد کودکان و پر توقع بارآوردن آن ها می شود و وقتی توقع شان برآو ده نشود ناشاد می شوند.
والدین مسئول :
این گونه والدین هم چنان که مسئولیت تامین نیاز های جسمی فرزندانشان را می پذیرند، مسئولیت شادمانی و موفقیت آن ها را نیز می پذیرند و برای رسیدن به این هدف سیستم خانواده را به یک خانواده کار آمد و موفق تبدیل می کنند و روش های تربیت فرزند را می آموزند و به آموخته هایشان عمل می کنند. والدین مسئول دائما در حال یادگیری اصول فرزند پروری و نکات تربیت فرزند هستند و مرتب کتاب های مربوط کودک و نوجوان را می خوانند.