یکی از مشکلاتی که بیشتر افراد با آن دست و پنجه نرم می کنند، ریزش مو است. چون داشتن موی مناسب یکی از نشانه های جوانی و سلامت است. حدود 40% مردان و 20% زنان بالای 50 سال دچار درجاتی از ریزش مو هستند.کندن اجباری و بی اختیار موها به طوریکه از نظر دیگران کاملا مشهود و محسوس باشد، بیماری تریکوتیلومانیا نام دارد. این بیماری همیشه با یک احساس تنش و فشار درونی همراه است و پس از اقدام به این عمل، شخص احساس راحتی یا آرامش پیدا می کند.
این عارضه نادر بیشتر در دختر بچه ها مشاهده می شود. در محل طاسی ایجاد شده بر اثر کندن مداوم موها و اندازه های مختلفی وجود دارد. حداکثر شیوع در دخترهای نوجوان 12 تا 17 ساله است. عادت کندن مو به طور تدریجی و نا آگاهانه در بیمار شروع می شود و ممکن است تا جایی که منجر به کندن تمام موهای سر شود ادامه یابد.
در معاینه موهای قطع شده به فواصل متفاوتی از پوست سر دیده می شود و پوست سر از سلامت کامل برخوردار است. حاشیه موها معمولا دست نخورده است و در مرکز به شکل کاسه ای موها قطع شده اند. این بیماران باید تحت درمانهای روان پزشکی قرار بگیرند.همانگونه که ذکر شد درمان این اختلال روانپزشکی است ولی دیده شده که این بیماران تحت عمل پیوند مو توسط افرادی که در این زمینه آگاهی کامل ندارند یا به عبارتی متخصص پوست و مو نیستند انجام گرفته است.
بیماری دیگر طاس منطقه ای یا آلوپسی آره آتا است که عبارت است از ریزش ناگهانی موها در یک منطقه دایره ای بر روی سر، همراه با ریزش مو هیچ گونه شواهد قابل مشاهده ای از بیماری بر روی پوست سر به چشم نمی خورد. البته این بیماری غیر از پوست سر، مژه، ابرو، ناحیه تناسلی و زیر بغل را هم درگیر می کند.در موارد نادر ممکن است ریزش مو کامل باشد. تحقیقات نشان می دهد این بیماری با برخی بیماریهای تیروئید، کم خونی ها، کمبود ویتامین B12و برخی بیماریهای خود ایمنی همراهی دارد. در این بیماری سیستم ایمنی به غلط به فولیکول مو حمله کرده و سبب تخریب ریشه مو می شوند.
این نوع ریزش مو دائمی نیست و احتمال برگشت بیماری وجود دارد. این بیماری پیشگیری خاصی ندارد و چون علت اصلی ناشناخته است راهی به جز سرکوب کردن سیستم ایمنی بدن اساس درمان نیست از جمله تزریق استروئید با دوز مناسب در موضع که سبب کاسته شدن تهاجم لنفوسیت می شود.باید توجه کرد درمان غلط این بیماری به مراتب از درمان نکردن آن بدتر است و فرد را دچار عوارض جبران ناپذیری می کند. در موارد شدید بهترین درمان قانع کردن بیمار به استفاده از کلاه گیس می باشد. همانگونه که ذکر شد در این بیماری سیستم ایمنی درگیر است و پیوند مو جایی در درمان این بیماری ندارد.
درمانهایی که در حال حاضر برای ریزش مو وجود دارد شامل درمانهای دارویی و پیوند مو است. بعضی داروها بصورت گذرا باعث افزایش رشد مو می شود ولی این شیوه درمان تنها جهت ریزش موی خفیف موثر است و در درمان ریزش موی شدید تاثیر قابل توجهی ندارد.بعلاوه عوارض جانبی مصرف دراز مدت داروها را نیز باید مد نظر داشت. پیوند مو با تکنیکهای مختلف از جمله FUT و FUE با انتقال گرافت از پشت به جلوی سر انجام می شود، روش درمان دیگری است که در این متد تعداد موهای موجود تغییر پیدا نمی کند بلکه با توزیع آنها اثر درمانی خود را ایفا می کند.این شیوه می تواند بهترین تکنیک در درمان ریزش مو در موارد مناسب باشد. بنابراین قبل از هرگونه اقدام درمانی حتما با متخصص پوست مشورت کنید تا درگیر عوارض سوء ناشی از درمان غلط توسط افراد غیر متخصص نشوید.