توصیه های گفتار درمانی به افراد دچار اختلال صوت
آن دسته از رفتارهای تولید صوت می شود که تمایل طبیعی مکانیسم هواسازی را برای عملکرد موثر و کافی مختل می کنند . عملکرد نرم و روان تولید صوت به دلایل مختلف ممکن است دستخوش تغییر گردد . هر فردی به طور ارادی می توانند به شیوه های مختلف تولید صوت کند که برخی از آنها کار آمد و برخی دیگر ناکار آمد می باشند .
نمونه هایی از انواع رفتارهای نادرست استفاده کردن از صوت در روبرو آورده شده است :
1. افزایش تنش یا تقلا و تلاش در حین صحبت کردن : این حالت ممکن است توسط خود بیمار به صورت احساس تنش یا درد گردن و یا توسط متخصص بوسیله مشاهدات بینایی و شنیداری گزارش شود
2. نامناسب بودن سطح زیر و بمی صوت : همانطور که قبلا گفته شد ، یکی از اجزای صوت ، زیر و بمی مطلوب است . استفاده از صدای خیلی بم و یا خیلی زیر به صورت عادت یکی از علل متداول اختلال صوتی است . بعنوان مثال در دوران بلوغ در پسران صدا باید بمتر شود . حال اگر صدا همانطور به صورت زیر باشد ، صوت مشکل دارد و از زیر و بمی مطلوب برخوردار نیست .
3. محبت کردن مفرط : هر حنجره ای یک سری محدودیت های فیزیولوژیک دارد به تنها از فردی به فرد دیگر متفاوت است بلکه در یک فرد نیز بسته به عوامل متعددی تغییر می کند . ما نباید فراموش کنیم همانطور که قسمت های مختلف بدن در اثر کار زیاد خسته می شوند ، استفاده زیاد از حنجره نیز منجر به خستگی و عوارض منفی می گردد .سلامتی ، استراحت کافی ، تغذیه خوب و ثبات عاطفی ممکن است فرد را با هیچ مشکل صوتی مواجه نسازد . اما در مواردی نیز صحبت کردن بیش از حد منجر به این می شود که صوت ضعیف شده و شخص ممکن است گزارش کند که برای صحبت کردن نیاز به تلاش و کوشش دارد .
4. بی صدایی و اختلال صوتی با منشاء روانی :
- بی صدایی : در این حالت صدای فرد قابل شنیدن نیست و تار آواها در وضعیت دور از هم قرار دارند
- اختلال صوتی : فرد برای بستن تار آواها متحمل تلاش زیادی می شود و گرفتگی صوت بیش از حد است
حال اگر با هریک از مشکلات توصیف شده ، مواجه شدید ، می توانید به آسیب شناس گفتار و آسیب شناش گفتار و زبان مراجعه کنید ( آوا )