در اوایل دهه ی هشتاد میلادی تزریق چربی در مناطق مختلف بدن به عنوان یک روش برای افزایش حجم بافت ها معرفی شد. از جمله مناطقی که در آن تزریق چربی صورت گرفته، پستان ها بودند. اما شانس بروز نکروز چربی همواره عامل ایجاد نگرانی بود بخصوص آن که نکروز چربی از نظر خصوصیات رادیوگرافیک با ضایعات بدخیم پستان به سختی قابل افتراق بود.
علاوه بر آن گزارش هایی از افزایش شیوع سرطان پستان در بیمارانی که تزریق چربی کرده اند نیز درمدیا و lirature منتشر شد که نگرانی هایی هم در جامعه پزشکی و هم در سطح جامعه ایجاد کرد. اگرچه هیچگاه این گزارش هم نتوانستند این ارتباط را نشان دهند اما همه این عوامل باعث شد انجمن جراحان پلاستیک آمریکا در سال 1987 تزریق چربی در پستان را روشی نامطمئن و حتی خطرناک اعلام کند.
پس از اعلام موضع تزریق چربی در پستان به یک تابو تبدیل شد و دیگر نه بیماری جهت این امر مراجعه می کرد و نه جراحی حاضر بود عوارض احتمالی آن را بپذیرد. در دهه نود میلادی بتا معرفی تکنیک آماده کردن چربی توسط coleman و نتایج فوق العاده تزریق چربی در صورت، برخی از جراحان را دوباره به فکر انداخت تا از تزریق چربی در پستان استفاده کنند به خصوص آن که این جراحان به خاطر آن که نگران پیگرد قانونی این امر نباشند این قانون را جهت بازسازی های پستان بعد از جراحی کانسر انجام دادند. FDA دست جراحان را برای اقدامات نه چندان تائید شده را برای جامعه سرطان پستان مجاز شمرده است.
به گفته دکتر مریم ملکی ، با پیشرفت تکنیک های تصویری برداری و دیجیتال شدن ماموگرافی ها تشخیص تغییرات پستان پس از تزریق چربی بهتر مشخص گردید و افتراق آن از ضایعات بدخیم راحت تر شد. مطالعات متعدد انجام شده در اوایل دهده اول سال 2000 مفید بودن و بی خطر بودن تزریق چربی برای پستان را گزارش کردند. مجموع نتایج باعث گردید انجمن جراحان پلاستیک آمریکا در جولای 2009 نظر قبلی خود را تغییر داده و آن را روش موثر و بی خطری جهت افزایش حجم پستان اعلام کند. چربی را می توان هم برای اصلاح غیرقرنیگی پستان ها پس از گذاردن پروتز یا همراه بازسازی پستان استفاده نمود.
اما چالش دیگری در اوائل سال 2005 میلادی در مورد تزریق چربی در پستان ها مطرح گردید و این چالش ها وجود سلول های بنیادی (stem cell) در بافت چربی بود. گروهی از دانشمندان معتقد بودند وجود stem cell که توانائی برای رشد داشته اگر چنانچه در محیطی قرار گیرد که مرتبا تحت تاثیر هورمون های در حال تغییر حجم باشد می تواند زمینه ساز بروز سرطان بوده و سلول های بنیادی را به سمت تکثیر خودمختار گونه ای سوق دهد. اگرچه این صرفا یک نظریه بوده اما نگرانی هایی را ایجاد نمود ولی مطالعات evidence base متعددی نتوانستند درستی این نظریه را اثبات نمایند.
هیچکس به درستی پاسخی برای این سوال نیافته است اما با توجه به آن که بافت پستان یک بافت لیپوفیلیک بوده بستر مناسبی جهت رشد چربی های تزریق شده فراهم می آورد. در یک مطالعه که توسط roger khouri انجام شد و در ماه می 1202 در مجله PRS منتشر شد نشان داد حدود 55 درصد چربی تزریق شده در پستان زنده می ماند.
روش Brava که یک نوع سوتین های وکیوم دار است نیز می تواند حجم پستان را افزایش داد ولی تنهایی تاثیر قابل ملاحظه و طولانی مدت در افزایش حجم پستان ندارد. اما khouri اثبات نمود اگر بتوان همراه با استفاده از brave از تزریق چربی استفاده نمود نتایج دراز مدت آن بهتر شده و میزان باقی ماندن چربی گرافت شده به نسج پستان از حدود 55 درصد به 81 درصد افزایش خواهد یافت. او با این روش به راحتی توانست حدود 250 سی سی به حجم پستان اضافه نماید، میزانی که برای بسیاری از بیماران و یا درخواست کنندگان افزایش حجم پستان کافی است.
برای مفید بودن این روش لازم است از حداقل یک ماه قبل از تزریق چربی 4 شبانه روز Brava را بپوشد و پس از تزریق نیز به مدت حداقل یک هفته دیگر از این brava استفاده نمایند. نتایج بسیار درخشان این روش امید استفاده از روش های کمتر تهاجمی را برای افزایش حجم پستان بیش از پیش افزایش داده است. گرانی پروتز و نگرانی گاه وبیگاه از عوارض پروتز پستان، جای پای استفاده از چربی را برای افزایش حجم پستان محکم تر کرده به طوری که طی چند سال اخیر این روش به یکی از شایع ترین روش های جراحی پلاستیک و زیبائی در آمریکا تبدیل شده است.
اگر چه برای سوال نیز نمی توان پاسخ مشخصی یافت اما به جرات می توان گفت چربی باقی مانده پس از 6 ماه بصورت پایدار تا سال های طولانی باقی خواهد ماند و نگرانی از اثر کوتاه مدت تزریق چربی چندان محلی از اعراب نخواهد داشت.
با توجه به آن که چربی تزریق شده ممکن است نکروز شود می تواند باعث بروز علائم نکروز چربی (fat necrosis) در نمای ماموگرافیک شده که تشخیص آن با بیماری های بدخیم پستان گاهی مشکل است. اگرچه با دیجیتالیزه شدن روش های تصویربرداری و افزایش رزلوشن تصاویر افتراق این عارضه از بسیاری از ضایعات پستان راحت تر شده اما کلسیفیکاسیون همراه نکروز چربی (به خصوص در مواردی که حجم زیادی تزریق شده) می تواند نگران کننده باشد.
در مطالعه ای توسط constantini در سال 2012 انجام شد، تفاوت نمای ماموگرافیک نکروز چربی به دنبال تزریق و دیگر ضایعات بدخیم نشان داده شده است. او پیشنهاد می کند سونوگرافی دقت بسیار بالایی در تشخیص تغییرات پستان ها پس از باز شناساند. اگر بیمار پس از تزریق چربی داشته و می تواند قریب به اتفاق این تغییرات را باز شناساند اگر بیمار پس از تزریق چربی متوجه یک توده در پستان خود شد. بیمار بایستی سونو شود. اگر در سنوگرافی توده میکس اکو و هیپرواسکولار بوداند یکاسیون بیوپسی دارد. اما چنانچه هرگونه شکی وجود داشت، انجام MRI فصل الخطاب بررسی ها بوده و در موردی به غیر از موارد فوق نیاز به بیوپسی و یا اخذ نمونه ی بافتی جهت افتراق به دنبال تزریق چربی وجود نخواهد داشت.
بنابراین با توجه به محیط لیپوفیلیک پستان ها و با توجه به این که تقریبا تمام خانم ها آن قدر چربی دارند که بتوان جهت افزایش حجم پستان از آن استفاده نمود و با عنایت به ماندگاری بالای چربی تزریق شده باید این مودالیته را نیز به عنوان روشی برای augmentation breast در نظر گرفت.
لطفا از عکس های قبل و بعد بیماران در گالری عکس دیدن فرمایید.
آدرس: اصفهان-خ چهارباغ بالا جنب مجتمع پارک ساختمان گلستان طبقه فوقانی بانک سپه مرکز لیزر هور (دکتر مریم ملکی)
تلفن: 03116662224