تقریبا همه افرادی که نزد دندانپزشک رفته اند ، تجربه گرفتن عکس از دندانرا دارند. در دندانپزشکی نیز مانند سایر رشته های پزشکی از پرتونگاری برای کمک به تشخیص بیماری یا آسیب دندان استفاده میشود. عکسها در تعیین وجود و وسعت حفره یا کرم خوردگیهای دندان به کار میآیند. با عکس رادیوگرافی میتوان فساد و پوسیدگی دندان را حتی زمانی که مینا هنوز سالم به نظر میآید، تشخیص داد، به ویژه وقتی پوسیدگی بین دندانها مخفی شده یا زیر خط لثه باشد. عکس رادیوگرافی به تشخیص آبسه دندان، آسیب استخوان ناشی از بیماری پیر دندانی، شکستگیهای فک و دندان سایر ناهنجاریهای فک و دندان نیز کمک می کند.
به علاوه، اطلاعاتی در زمینه دندانهای درنیامده یا گیرکرده، در اختیار دندانپزشکان میگذارد. برای گرفتن عکس رادیوگرافی میتوان از فیلمهای سنتی یا فناوری دیجیتال استفاده کرد. برای کرم خوردگیها از عکس «بایت وینگ» استفاده میشود. علت نامگذاری آن است که بخش کوچکی از فیلم در دهان و نزدیک دندانها قرار میگیرد و شما برای نگه داشتن فیلم با دندانهای خود روی پوشش کاغذی فیلم فشار میآورید. سپس دستگاه را روی دندان تنظیم کرده و اشعه میدهند. تصویر دیجیتال بلافاصله آماده میشود و ظهور فیلم رادیوگرافی هم چند دقیقه بیشتر طول نمیکشد.
به هر شکل که عکس گرفته شود، تصویر حاصل به دندانپزشک شما در تعیین اقدام مناسب کمک شایانی خواهد کرد. میزان اشعهای که در خلال رادیوگرافی سنتی ساطع میشود، بی نهایت ناچیز است و مقدار اشعه به کار رفته برای گرفتن عکس دیجیتال حتی از این هم کمتر است. با این وجود هیچکس نباید بیش از مقدار لزوم در مواجهه با اشعه قرار گیرد. در مورد اینکه چند وقت یکبار باید عکس بگیرید با دندانپزشک خودتان مشورت کنید. به عنوان اقدامی برای جلوگیری از دریافت اشعهای بیش از حد، به شما پیشبندی داده میشود که از سینه تا پایین شکم را میپوشاند.
نسخه اصلی مطلب عکس دندان ، عصای دست دندانپزشک را در سایت دکتر محمد اعظمی بخوانید