زگیل تناسلی (Acuminata Condyloma یا Genital Warts)، یک بیماری ویروسی تناسلی است که از طریق ارتباط جنسی قابل انتقال است و مردان و زنان را مبتلا می کند. در این بیماری ضایعات پوستی به شکل برآمدگی های توپر و کوچک (پاپول) در پوست یا مخاط ناحیه تناسلی ایجاد می شود. این ضایعات فاقد درد یا خارش می باشند. زگیل ها می توانند از چند هفته تا چند ماه بعد از تماس با فرد آلوده ایجاد شوند. عامل ایجاد کننده ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV= Human Papillomm Virus) است که می تواند در ایجاد برخی بدخیمی ها نقش داشته باشد. این ویروس مشابه ویروس ایجاد کننده ی زگیل معمولی است ولی در مقایسه با آن از قدرت انتقال بیشتری برخوردار است. خوشبختانه امرزه روشهای درمانی برای زگیل تناسلی ابداع گردیده و کرایوتراپی به عنوان بهترین درمان زگیل تناسلی یکی از آنهاست.

انتقال زگیل تناسلی

انتقال این بیماری از طریق تماس مستقیم با زگیل تناسلی صورت می گیرد. معمولاً انتقال از طریق ارتباط جنسی انجام می شود ولی گاهی تماس با ترشحات تناسلی و لباس آلوده و همچنین از طریق مادر به نوزاد در هنگام تولد امکان انتقال وجود دارد. نکته مهم اینکه بیماری عفونی زگیل جنسی ممکن است مدت زمان طولانی را به صورت نهان در بدن فرد بیمار زندگی کند ولی در طی این مدت بیمار بدون علامت نیز ناقل بیماری زگیل محسوب می شود. از آنجایی که زگيل ها بسيار مسري هستند، ممكن است از يك قسمت از بدن (مثلاً دست) به ساير قسمت ها سرايت كند.

علائم زگیل تناسلی

ضایعات زگیل جنسی برآمدگی های پوستی توپری به ابعاد حدود ٢ تا چند میلیمترهستند كه معمولاً به صورت متعدد هستند. این ضایعات فاقد درد، سوزش و خارش بوده و مسری تر از زگیل معمولی سایر نواحی بدن هستند به طوری که با هر بار تماس حدود 60% احتمال انتقال وجود دارد. از آنجا که این بیماری می تواند زمینه ساز بدخیمی در خانم ها باشد باید هر چه سریع تر این بیماری را درمان کرد. احتمال عود بیماری نیز زیاد است (تا 40%). زگیل تناسلی نوک آلت تناسلی ممکن است درمردان منجر به انسداد ادراری شود. در صورت وجود زگیل بر روی دهانه رحم (Cervices) امکان ایجاد سرطان گردن رحم وجود دارد.

محل ضایعات

زگیل های تناسلی می توانند روی سطح خارجی فرج ( vulva ) و یا دیواره های داخلی واژن (Vagina) و ناحیه بین مقعد و واژن (perineum) و روی سطح دهانه رحم ( سرویکس ) رشد کنند. در آقایان، ضایعات ممکن است که در نوک آلت تناسلی (penis) و یا در طول بدنه آن (shaft ) و یا روی سطح اسکروتوم(scrotum) و نیز مقعد(anus) رشد کنند. این زگیل ها همچنین در دهان و گلوی افرادی که رابطه غیر معمول جنسی دهانی با فرد آلوده داشته اند، یافت شده اند.

پیشگیری

1- تا زمان بهبودی کامل ضایعات باید ازارتباط جنسی خودداری شود زیرا احتمال انتقال زیاد است یا اینکه باید هنگام آمیزش از کاندوم استفاده شود.
2- باید از خراشیدن و دستکاری ضایعات پرهیز نمود چرا که موجب انتقال آلودگی شده و یا ممکن است عفونت ثانویه باکتریایی روی دهد. در صورتی که زگیل ها در ناحیه موهای شرمگاهی است از تیغ زدن موها خودداری کنید چون به شدت باعث تکثیر زگیل ها می شود.
3- مثل سایر بیماری های جنسی بهترین راه پشگیری، ارتباط جنسی معقول ومطمئن است.
4- اخیرا سازمان تائید غذا و داروی آمریکا (FDA) واکسن جدیدی را که برای پیشگیری از چهار گونه از ویروس های زگیل به نام گارداسیل (Gardasil) ساخته شده را مورد تائید قرار داد. این واکسن باید در سه نوبت به فاصله 6 ماه جهت پیشگیری تزریق شود.
5- دیده شدن بیماری در كودكان می تواند مطرح کننده ی احتمال سوءاستفاده جنسی از کودکان باشد، اگرچه احتمال انتقال از مادر در هنگام تولد نیز وجود دارد.
6- همسر یا شریک جنسی فرد بیمار حتما باید معاینه شود و در صورت لزوم درمان همزمان انجام شود.

درمان

روش درمان زگیل تناسلی توسط پزشک و با توجه به محل درگیری و اندازه ضایعات تعیین می شود. بسته به نظر پزشک درمان استفاده از داروهای موضعی مثل پودوفیلین ، استفاده از کرایوتراپی ( سرما درمانی ) با نیتروژن مایع، تا استفاده از لیزر یا جراحی متفاوت است.
در خانم ها پس از درمان نیز لازم است که پاپ اسمیرهای منظم انجام شود.

1- كرايوتراپي(سرما درمانی) براي بيماران داراي زگيل هاي با تعداد كم يا متوسط مناسب است. مهمترين عارضه جانبي آن درد و يا تاول درمحل درمان است. احتمال عود 20 تا 40 درصد هم وجود دارد.

2- درمان جراحـي به صورت كوچك و با بي حسي موضـعـي توسط متخصـصـان پوسـت انجام مي شود. جراحی معمولاً براي زگيل هاي کم تعداد و بزرگ به كار مي رود. خطر عود آن هم حدود 20% است.

3- درمان زگیل تناسلی با لیزر پس از بی حسی موضعی انجام می شود. درمان با ليزر را می توان بهترين روش براي زگيل هاي داخل پيش آبراه و واژن دانست. که این درمان هم 5 درصد احتمال عود دارد.

4- از درمـان هاي شيميايي محلول پودوفيلين معروف ترين دارويـي اسـت كه براي درمان زگيل تجويز مي شود. اين محلول را بايد به دقت روي ضايعه ماليد چون در صورتی که روی پوست سالم مالیده شود باعث آسیب پوست و سوزش شدید محل می شود به همین دلیل این کار باید توسط پزشك انجام شود.
معمولاً این درمان طی 3 جلسه به فاصله دو هفته انجام می شود. امکان بهبود با یک جلسه درمان هم وجود دارد. در صورتی که دارو به دقت استفاده شود، سوزش در محل ودرد و التهاب به طور نادر اتفاق می افتد. براي جـلوگيري از تحريك، بايد پس از استفاده از محلول اجازه داد كامـلاً خشك شود.
نوع دیگری از این دارو به نام پودو فیلوتوکسین (podophyllotoxin) ساخته شده که مخصوص مصرف توسط بیمار است.

متاسفانه این دارو در ایران وجود ندارد. پودو فیلوتوکسین هم مثل پودوفیلین باید حتما روی ضایعه زده شود. این دو دارو نباید در مناطق داخلی استعمال شود. مصرف هر دو این داروها در بارداری ممنوع است.

5- دارویی به نام Imiquimod یا Aldara جهت مصرف توسط بیمار وجود دارد. این کرم پوستی توانائی سیستم ایمنی بدن را برای جنگ با ویروس زگیل تناسلی افزایش چشمگیری می دهد. در زمانی که از این کرم استفاده می کنید از رابطه جنسی پرهیز کنید. متاسفانه قیمت این دارو بسیار گران است و اثر درمانی آن 100% نیست.

نسخه اصلی مطلب زگیل تناسلی را در سایت دکتر علیرضا واعظ شوشتری بخوانید

---