اين ناپايداري معمولا بدنبال پيچ خوردگي حاد مچ پا و عدم درمان صحيح و يا ناموفق پيچ خوردگي حاد مچ پا به وقوع مي پيوندد.معمولا با پيچ خوردگيهاي مكرر مچ پا ايجاد مي شود ولي با يك بار پيچ خوردگي نيز گزارش شده است.اين ناپايداري معمولا تا شش سال پس از اولين پيچ خورگي مچ پا ممكن است بروز كند.اختلال و شلي ليگامان بيروني مچ پا اختلال در حس وضعيتي مفصل مچ پا (proprioception)و ضعف عضلات پرونئال سه علمل مهم وموثر در ايجاد اين ناپايداري مي باشند.

علائم:

• درد مچ پا
• احساس ناپايداري در مچ پا
• ضعف عضلات evertor مچ پا
• ورم در اطراف برجستگي استخوان مچ پا در قسمت بيروني (ورم lateral malleolous)

علائم ممكن است ماهها و يا سالها ادامه يابد.

معاينه:

معمولا يافته هاي معاينه باليني محدود است و گاهي ضعف عضلات پرونئال عدم پايداري در ايستادن روي يك پا و اختلال در حس وضعيتي قابل ثبت است.رفلكسهاي عمقي و وضعيت اعصاب محيطي طبيعي است.

اين بيماران در فعاليتهاي رقابتي و ورزشي مانند پريدن جهيدن و دويدن مشكل پيدا مي كنند و با محدوديت همراه هستند.

درمان:

درمان اوليه: شامل استفاده از يخ يا كمپرس يخ،بالا گذاشتن مچ پاي ورم كرده،استفاده از بانداژ چسبي (taping)استفاده از بريس مچ پاو داروهاي ضد در د غير استيروييدي.اصلاح كفش و كفي بخصوص lateral heel wedge.

توانبخشي مرحله مزمن:تقويت عضلات مچ پا بخصوص عضلات پرونئال ،كشش تاندون آشيل اصلاح حس وضعيتي مچ پا.ورزشها ي تعادلي .تمرينات روي يك پا،استفاده از مداليته هاي درماني مانند گرما سرما ليزر و... در زمان مناسب با توجه به بهبودي بيمار.

تزريق در ناحيه مچ پا در صورت عدم پاسخ به درمانهاي ذكر شده.

آخرين انتخاب درماني جراحي است.

نسخه اصلی مطلب ناپايداری مزمن مچ پاچه علائمی دارد و روشهای درمان را در سایت دکتر بیژن فروغ بخوانید

---